Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 3 februari 2013

Afscheid nemen....bestaat wel...

En een liedje, volgens mij van Marco Borsato, is 'afscheid nemen bestaat niet...' maar ondertussen weet ik als geen ander, dan afscheid nemen wel degelijk bestaat...want in mijn leven, verbonden met het leven van mijn vader, neem ik regelmatig afscheid van mensen. Gisteren waren Annemarie en ik eerst bij de vader van Annemarie in Spijkenisse, we waren daar al zo rond half twaalf en we zijn met hem gaan lunchen in het centrum. Leuk, gezellig...en bijzonder. Daarna via Heenvliet, Brielle richting Flakkee, de andere kant langs...en toen naar Pa van Loon. En daar aangekomen, was daar Leo, de weduwnaar van Bep. Mevrouw van den Bogaart terug uit het ziekenhuis en Pa zielsgelukkig omdat Annemarie en ik samen waren. En ergens die middag, kwam een van de zonen van de heer Groen, een andere man, die daar in de gang woont, dat zijn vader op sterven lag, een herseninfarct, gecombineerd met epileptische aanval...tja wat wil je dan...en vannacht is hij overleden. En bijzonder hoe dan kinderen met elkaar praten, elkaar steunen en hoe in die gang er weer iemand wegvalt, en mijn vader en mevrouw van den Bogaart blijven eigenlijk nog samen over. Terwijl zo zei de arts 'mijn vader een man van de dag is' welnu...daar zie je op dit moment weer helemaal niks van. Een man van de dag...een grote ondeugende man, die voelt aan de broek van Annemarie en zegt 'dat die zo lekker om haar benen zit' welnu van wie zou ik toch die liefde voor vrouwelijk schoon hebben zeg? Zo vader zo dochter, want in ons geval klopt zo vader zo zoon zeker niet...glimlach! Op de weg terug, een glas wijn bij tante Anita en oom Dé en toen was zomaar Roos hier thuis, toen wij thuiskwamen. Ik heb een studentenmaaltijd gekookt...weet je wel, alles in een pan, ei erdoor, niks spannend, een gevulde maag. TV kijken en open haard aan...en eventjes niks. En vanmorgen vroeg al telefoon, dat meneer Groen was overleden. De kinderen zijn bij mijn vader geweest en hij reageerde rustig...gelaten bijna...zijn emotie is ook uit balans.
Met mijzelf, gaat het wel goed. Ik was emotioneel ook wat uit balans. Het lijkt erop, alsof ik mijzelf heb hervat. Alsof ik mijn leven weer lekker opgepakt heb en ik ben weer heerlijk bezig. Morgen heb ik een prachtig moment bij De Baak in Driebergen, over 'veranderkracht' met o.a. Jaap Boonstra, en ik kan daar intens van genieten. Een cadeautje voor mijzelf...al met al is er veel in mijn hoofd, mijn hart, maar ik voel me er goed bij, gewoon heel goed...de rust in Anita van Loon die knalt zo af en toe er volledig uit. Een soort kruispunt in mijn leven, waarbij je bakens verzet, keuzes maakt en weer verder gaat. Want dat is altijd mijn insteek, ik ga weer verder en soms betekent dat, dat ik afscheid neem, dingen of mensen loslaat, want ook dat hoort bij het leven. En terugblikkend, rest mij dan een 'dank je wel'. Altijd weer wil ik zorgvuldig terug kunnen kijken en alles wat achter me ligt, op een positieve manier een plekje geven in mijn leven. En volgens mij, en dat is ook veranderkracht, moet je alles wel goed afsluiten...ik weet nog, toen ik ooit na veertien jaar mijn relatie met Connie heb beëindigd, hebben we er wel goed over gesproken. Zodanig dat je allebei weer verder kunt met dat wat leven heet. En dat is waar ik altijd weer waarde aan hecht. Het is een rouwproces, en de rouwtherapeute met wie ik wel eens samenwerk, bevestigt dit en zij zegt ook 'afsluiten, maakt dat je het een plaatsje kunt geven'. En ook al lukt dat niet, doordat iemand zomaar uit het leven stapt, of uit je leven stapt, overlijdt..dan nog kun je deze mens een plaatsje geven. Een klein monumentje in je leven...dus dat doen we nu ook maar weer met deze mens, met meneer Groen, net zoals ik dat al zo vaak heb gedaan, met al die mooie mensen, die of door zijn gegaan met leven, of verder zijn gegaan in een ander leven...afscheid nemen, bestaat wel!
Een fijne zondag, wij stappen zo op de fiets, onze mooie supersnelle fietsen en gaan ca. 40 km fietsen, heen en weer naar Den Haag...door de wind, lekker. Ik heb er zin in....een mooie week gewenst. Liefs, Anita