En in de pauze van mijn laatste dag in Utrecht, heb ik alweer van die hele mooie dingen mogen beleven. Wij zijn met een kleine groep goed opgeleide mensen bezig met 'verandermanagement'. Leuk, interactief en lerend van elkaar. Maar ook elkaar de hand reikend. Geweldig. Vanmiddag sluiten we deze module af. En dat is altijd leuk. Ik word 'gescoord' als docent, en over het algemeen genomen is die score hoog. Op de een of andere manier een vorm van waardering. Zo werd ik gisterenmiddag tijdens de Leergang Defensie Coach ook gescoord door de opdrachtgever, die bij mij in de groep op de zogenaamde 'backbench' zat. En dit was ook erg goed. Ik was trots hierop en eigenlijk ook, omdat ik mijzelf 'verhuur' aan Coachboulevard en het dus erg belangrijk vind, dat mijn opdrachtgever en dus onze klant tevreden is. Een mooi compliment kreeg ik van hem 'ik ben verantwoordelijk voor de certificering van docenten voor het Defensie. En als ik jou zie vandaag, dan zou jij door mij gecertificeerd worden'. Welnu...mijn dag kon niet meer stuk. Dat begrijp je.
Vanmorgen was ik al vroeg hier, rond 8 uur. Vrijdag rijden is op de heenweg nooit erg, terug naar huis is het op de een of andere manier altijd gekker...dus wie weet hoe laat ik er ben vanavond. Maar dan, is het weekend. Even bijkomen en uitrusten en praten met onze vriend, bij wie kanker is geconstateerd. Potverdorie zeg...wat een schok, wat een verdriet...ik ben er mee bezig merk ik in mijzelf. Ik wil niet dat iemand zich voelt, zoals ik me ooit gevoeld heb...want die rotziekte hakt er meer in, dan je lief is. En daarom wil ik er juist zijn, voor hem, voor haar, voor die familie....Liefs, Aniet
