Een prachtig beeld, van een Avond vol licht. Een mooie avond op de begraafplaats Zuiderhof, intens, woorden die je diep in je kern raken, en mooie gesprekken achteraf. Een avond vol licht, die misschien het leven wat lichter maakt of kan maken, voor de aanwezigen aldaar. Maar ook voor mijzelf. Want een avond als deze, doet mensen herleven, die niet meer hier dichtbij zijn. En net als ik, kent iedereen wel een vorm van gemis. Heb je soms een herinneringen aan iemand, die er niet meer is of niet meer dichtbij is. Voor mij is dit een moment van mijmeren, van nadenken, van loslaten en ook weer van verder gaan. En hoe fijn is het dan, wanneer het licht zich weer meer laat zien. Wanneer je in de auto stapt en je bemerkt dat het al minder donker is. Of wanneer je naar buiten kijkt, en door de regen toch alweer een lichter licht ziet. Licht, is een soort van glimlach uit de hemel, althans zo ervaar ik het. Het licht, de eerste zonnestralen op je huid. Vorige week stond ik samen met Teun, op onze verhoging (een stukje waar de tuin wat hoger ligt/loopt) in de zon. Ik stond te genieten van die warmte op mijn huid en Teun zat met zijn ogen dicht, naast me. Samen in de zon. Hoe fijn is dat. Samen, en dan in de zon, een soort van dubbel geluk. Ik ben oprecht blij, als het licht wat lichter wordt. Als het niet zo aardedonker is, als ik heel vroeg in de ochtend wegrijd en niet zo aardedonker is, als ik 's avonds weer thuiskom. En het leuke van het licht is, dat de bollen, de tuin, het land, alles voelt het dat er een andere tijd in aankomst is. De bollen, laten zich zien. Hier alweer een eerste krokusje, en overal knoppen en groene puntjes die uit de aarde omhoog komen. Pater Bertus onze buurman, schreef er een brief over. En ook voor hem is het licht, en alles wat daarbij hoort, een vorm van verlichting. We mogen weer naar buiten, nee beter gezegd, we gaan weer makkelijker naar buiten. We genieten van de zon, je korte broek weer aan, je armen bloot, of soms nog meer, maar vooral het gevoel van vrijheid, dat hierbij hoort. Vrij zijn, buiten zijn, in vrijheid zijn, heerlijk. Deze dagen ben ik vrij, zomaar voor het eerst sinds hele lang tijd weer. Een dag of tien alles bij elkaar vrij zijn. Wel lees ik mail, reageer ik soms, krijg ik telefoontjes, maar ik ben wel vrij. Thuis, ik slaap wat uit soms. We gaan niet weg, want Annemarie heeft Corona gehad, met alles wat daarbij hoort, afgescheiden van elkaar leven in dit bijzondere huis, het kan gewoon. Zij op zolder, ik in onze slaapkamer. En nu, weer samen in één ruimte. Fijn, want dichtbij elkaar zijn, is fijn als je samen bent. Toch. En hier thuis wat rommelen, wat zijn, is ook wel fijn. En als ik nu door de tuin loop, dan zie ik overal van alles omhoog komen. Dan geniet ik. Inmiddels zijn alle heggenscharen, takkenknippers etc binnen en ben ik klaar voor het werken in de tuin. Heerlijk, zoveel zin in.
En in de wetenschap, dat ons leven wat open zal gaan, het licht wat feller zal gaan schijnen, de stoelen straks weer naar buiten kunnen, de tuin weer vol kleur komt, de deuren weer open kunnen, de verwarming weer lager, realiseer ik me, dat het jaar 2022 is begonnen. Met nog steeds een soort van dreiging die Corona heet, ziekenhuisopnames die hoog zijn, mensen die ziek zijn, onderdelen van de samenleving die hierdoor op halve kracht moeten draaien, dus risico's volop. Maar toch, ergens in mij, hoe naïef wellicht ook, is er iets van hoop. Hoop op beterschap, hoop op herstel, hoop op betere tijden, hoop dat we iets geleerd hebben, hoop dat we elkaar wat beter zien, hoop op een weerzien voor jou en mij. Hoop op...vul maar in. En ik, de eeuwige optimist, ik heb er zin in. Om hele mooie dingen te gaan doen, hier en in Hilversum. Plannen te over, plannen vol hoop, plannen die er toe doen, voor mensen die te maken hebben met rouw en verlies. En terwijl ik geniet van de uitstapjes die we gaan maken, droomvakanties die gerealiseerd zullen worden, weekendjes weg, al dan niet met Teun, zit ik nu heel fijn, hier aan de keukentafel met een kopje Nespresso. De krant, Teun aan mijn voeten, Annemarie tegenover me, en ben ik simpelweg heel gelukkig.
En ik wens jou veel licht toe, dat het leven wat lichter mag worden, dat je mag genieten, en glimlachen bij het zien van de eerste stoere vrolijke krokusjes. Dat je de ruimte, de vrijheid weer mag voelen en vooral dat je waardeert, wat er zoal is. In het hier en nu. Een mooie dag vandaag, vol licht.
