En deze week zou ik vrij zijn...hoe bijzonder, ik had me erop verheugd....een dagje trainen, wat andere dingen doen, en alles is in de war. Waarom, om zoveel dingen, maar zeer zeker omdat wij maandagochtend, het voltallige MT in Almere werden ontboden...klinkt chique, was ernstig...en daar hoorden wij, dat Yarden en Monuta een intentie verklaring hebben getekend om een mogelijke fusie te onderzoeken. Klinkt als een leuke zin, maar heeft nogal wat impact. Dus concreet moest ik dinsdag het voltallige personeel van Cluster West persoonlijk spreken, uitnodiging om een toelichting en presentatie te geven. Dus bellen, bezig zijn, druk, samen met Marit en om 12 uur had ik 85% en een paar mensen gebeld, en om half zes had ik de tweede groep, een mooi, klein groepje. En de reacties zijn indrukwekkend, mooi en intens wederom. Wat een groep, wat een team, en wat een trots voel ik...op mijn Cluster West. Voor mijzelf, even schakelen want ik zei altijd 'ik hoor bij Yarden en Yarden hoort bij mij' welnu...dit verandert niet, want Yarden overweegt mijns inziens een strategisch goede keuze. En ik, ik doe mee, natuurlijk doe ik mee...ik kan nog niet overzien, wat dit betekent, maar het betekent wel werken bij een marktleider, werken bij een organisatie die ertoe doet, want daar staat Yarden voor en ik dus ook. Mooi, spannend en uitdagend...er wacht ons een stevig jaar denk ik zo...en ik, ik heb er zin in. Wordt vervolgd....
Dus de gehele agenda ondersteboven, naar tante toe...schuiven, schikken en weer verder nu. Heftig allemaal..gisterenavond was ik erg moe. Spannende dag, althans zo heb ik het ervaren. En vandaag is een netwerkdag, een offerte bespreken, strak plan denk ik...mooi...netjes, gedegen. Contacten opnieuw aanboren...oude plannen op tafel en kijken of je ermee verder kunt, kortom...een leuke dag. Morgen train ik een ondernemingsraad. Mensen die niet zo goed met elkaar communiceren, praten en samenwerken. En dat is juist wel de bedoeling...dus...ook weer leuk! Maar eerst vandaag. Vanmorgen zat ik alweer heel vroeg in mijn kleine kantoortje te werken...en las ik dit gedichtje, in mijn lievelingsboek...voor wie woorden zoekt :
Omhels het leven
en laat het je omhelzen
zodat je op een dag
kunt zeggen
'er is geen afscheid
er is alleen liefde'.
Prachtig toch? Konden we vanuit deze gedachte leven met elkaar, hoe fraai zou ons leven dan zijn? Werkelijk bladerend door dit boek, lees ik zulke mooie dingen, die ik soms zou willen voorzien van een strik, en zomaar aan iemand geven. Als een heel mooi klein cadeautje....hoe is deze dan :
Als je de werkelijkheid
niet kan veranderen
zoek dan een plekje
waar het licht een beetje klaarder valt
zodat je haar anders
kan bekijken.
Mooi, soms zou ik willen dat ik zo simpel kon zijn, kon leven...af en toe lukt het me. Dit jaar lijkt me zo'n jaar te worden, geen reizen, geen vakanties ver weg...maar wel simpelweg een plekje zoeken, waar het licht een beetje klaarder valt, zodat ik van dat licht weer kan genieten, zodat mijn buik bruin kan worden van een nederlandse zon, zodat ik dichtbij mijn vader kan zijn, en soms ook zomaar alleen, in mijn klooster, tijdens mijn trainingen, zomaar zijn...en volgens mij omhels ik dan gelijk het leven, geniet ik van alle kleine dingen, die er zijn, en zijn mogen....ik wens jullie een mooie intense dag...Anita
