Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zaterdag 22 december 2012

22 december 2012

Lieve mensen....en terwijl de regen langzaam neervalt, en alles vies en glad is...zit ik eventjes rustig hier te zitten. Annemarie is naar de kapper, en ik, ga zo even slapen onder de zonnebank...dan lekker in bad, met een boek. Eventjes niks, helemaal niks. Want vanavond is het zover...dan vieren wij haar verjaardag, zoals ik nog nooit een 50-jarige verjaardag heb gevierd, doet me een beetje denken aan de 80e verjaardag van mijn vader....eigenlijk, en dat wisten we toen nog niet, zijn afscheidsfeestje van de boerderij. En nu, niks afscheid, maar een nieuw levensjaar, een mijlpaal en licht voor de vrouw, die altijd anderen in het licht plaatst. Licht en zon en feest speciaal voor haar...spannend hoe ze eruit gaat zien, prachtig denk ik zomaar...Annemarie kennende...en ik, ik ga in mijn oude vertrouwde zwarte leren jasje...met een mooie zijden shawl van mijn moeder om mijn nek...mooi, dichtbij...een zwarte broek, een witte blouse...heel basis, heel erg Anita...want vannacht heb ik een signaal gekregen, dat dat is wat  ik wil, dichtbij mijzelf blijven...en als ik al de neiging heb om van mijzelf weg te gaan, dan zal ik steeds weer terug keren naar mijn kern. Naar wie ik ben..en dat is dus geen opsmuk, geen gedoe...een mooi glas wijn, mooie mensen en lekkere muziek. Een heel basic leven, vol met mooie slingers die het leven me aanreikt...wat een rijkdom. En vanavond hangen we de slingers op voor Annemarie...de vrouw met wie ik mag zijn. Gefeliciteerd alvast liefste...we krijgen logees, Pauline, Arie en Noor. Geweldig..gezellig morgen met een hele club ontbijten, overal matrassen en bedden...en morgen heel veel broodjes in de oven hier. Hier nog een mooie zin als afsluiting van deze blog 'een maaltijd zonder wijn is als een dag zonder zon'. Op jullie gezondheid! Liefs, Anita

Wakker....

En op dit moment ben ik wakker...klaar wakker. Mijn hoofd blijft doordraaien, denken aan morgenavond, denken aan gesprekken, denken aan mijn vader, denken aan....denken, denken...en het allerliefste wat ik nu zou willen, is dat ik zomaar zou stoppen met denken, en alleen nog maar voelen...en dan heerlijk in slaap vallen. Zou ik toch stiekem een klein beetje gespannen zijn voor het feest van Annemarie...omdat ik eigenlijk alles een beetje alleen heb gedaan. Ik heb wel Emmy en Reynaud erover verteld, maar ik voel het heel erg als mijn verantwoordelijkheid, dat An een mooie 50e verjaardag heeft. Net zoals ik het mijn verantwoordelijkheid voel, dat mijn vader gelukkig is...en dat het mensen op mijn werk goed gaat. En weet je...soms sla ik daar misschien wel wat in door. Moet ik gewoon wat meer loslaten en de dingen weer lekker laten gebeuren...ik die zo hou van ongedwongen de dingen te doen...go with the flow...het letterlijk allemaal loslaten en vertrouwen hebben..want dat zit in mij, geloven in het goede, geloven dat de dingen gaan zoals ze moeten gaan...en dan komt alles goed. Dus nu, nu ga ik naar boven, kruip ik onder mijn schuine dak, lekker dichtbij Annemarie en dan komt alles goed. Dan wordt zij vanzelf 50 jaar en dansen we er naar toe...dag, dank je wel voor dit mooie inzicht, zomaar op deze nacht van vrijdag op zaterdag in december...zo vlak voor de kerst, dank je wel...slaap lekker, Anita