Zomaar heel even....

En nu is het zondag, eigenlijk zou ik bij mijn vriendinnetje gaan eten, maar doordat ik niet zo goed kan eten, en mijn gezicht een beetje opgezet is, zit ik lekker thuis nu. Net even bij AH geweest voor wat boodschappen, Annemarie strijkt en ik geniet even van de stilte. Wat heb ik toch met die stilte...hoe heerlijk vind ik het, om rustig thuis te zijn, en zomaar te genieten van alles hier om me heen. Ik voel me niet heel lekker, ben wat duizelig, gebruik veel pijnstillers en wil af en toe slapen. En natuurlijk wil ik morgen werken. Vrijdag zou mijn implantaat geplaatst worden, maar mijn bot van de bovenkaak was niet sterk genoeg. Dus moest er kunstmatig bot in mijn bovenkaak geplaatst worden en het hele spul moest gehecht worden. Voelt alsof ik in de boksring heb gestaan, dikke wang, en heel gevoelig in mijn mond. Heel zacht voedsel eten, een overheerlijke soep door Floor voor mij gemaakt, en hele kleine hapjes nemen. Goed voor de lijn, dat is dan weer een voordeel. Maar nu, nu moet ik vijf tot zes maanden wachten, voordat het implantaat geplaatst kan worden. Eerst moet mijn bovenkaak sterk zijn en worden. En dan na weer drie maanden mag de kroon/brug er op geplaatst worden. Dus zorgverzekering zet u schrap, ik kom er aan in 2018. Een duur grapje daar in mijn mond. Maar ja, dan kan ik weer een poosje vooruit. Leuk, dit weekend, hebben wij met Emmy en Reynaud, eventjes nog de verjaardag van Floor gevierd. Met Roos en Sabine erbij. Met champagne. Floor is heel druk bezig met haar master, en haar werk. Heeft nauwelijks nog vrije tijd en dit betekent dat we ca. 2 weken na haar echte verjaardag, hier even bij stil hebben kunnen staan. Ondertussen ben ik druk aan het kijken naar hele mooie mercedessen, een mens als ik, wil altijd dromen, dromen en genieten van een foto alleen al. Een Mercedes Benz, ja dat is al mijn hele leven lang, mijn passie, hoe gaaf zou het zijn, als ik in 2018 zomaar samen met Annemarie in zo'n prachtige bolide privé kan gaan rijden. Weet je, het loslaten van mijn huis in Schoonhoven, geeft me ook zoveel nieuwe ruimte, om andere dingen te gaan doen. Dit huis helemaal vrij maken en genieten...want weet je, soms ben ik mij er zo enorm van bewust, dat je echt vandaag moet genieten. Niemand weet wat er morgen komt of komen kan. Jij niet, en ik niet. Ik voel dat het leven wat anders gaat worden, de komende periode. Dat ik meer wil coachen, mensen wil helpen en keuzes wil maken, naast mijn werk bij Yarden. Heerlijk voelt dit...ik ben eigenlijk al begonnen. Soms verloopt het leven, zoals het moet, dan vallen zaken op zijn plek. Dan neem je afscheid en komt er iets voor terug. Ik vind afscheid nemen wel een ingewikkeld ding. Ik vroeg mij gisteren zomaar af, hoe het zou zijn met al die mensen, die niet meer hier zijn, niet meer leven. Ik had namelijk weer eens gedroomd over mijn vader. En dromen over hem, is altijd wel een mooie droom. Het lijkt alsof hij er altijd is, als ik een keuze maak of wil gaan maken. Gek, mijn oude wijze raadgever, Pa van Loon. Ik heb niet zoveel te melden nu, ik doe gewoon mijn ding, lees mijn krantjes, drink mijn koffie en water met een klein bubbeltje en ik probeer me wat rustig te houden. Ik lees een heel bijzonder boek van een schrijver die ik niet ken Jan Guillou. Mooi, indringend, en anders. Een fijne zondag gewenst...het is alweer een tijdje droog en rustig weer. Lekker wel, de wind in je haren...doet me denken aan rijden in een cabrio, een Mercedes wel te verstaan, het leuke vind ik altijd, dat je in zo´n soort auto anders rijdt, je rijdt over mooie kleine dijkjes, weggetjes, en geniet van het mooie landschap. Je scheurt niet over de snelweg van A naar B, maar het is genieten, de hele bak lekker verwarmd en als er iets ontspannen heet, dan is dit het wel...heerlijk...nog even, het komt vast weer een keer....