De positieve kant van het hele ziekzijn, dank je wel Reynaud, is dat de liefde tussen Annemarie en mijzelf als het ware in een stroomversnelling is gekomen. Het lijkt alsof we tien jaar in een jaar hebben gedaan samen (gunstig voor de balans!). En natuurlijk nog veel meer, vriendschapsbanden zijn intenser geworden. Mijn liefste vriendinnetje Jannie is dichter bij me dan ooit, en ik kan niet zeggen hoe blij ik daarmee ben. Het contact met mijn familie en An's familie is heel erg goed en intens. Het voelt als rijkdom...collega's, mensen van ver weg zijn weer dichterbij gekomen, kortom...die warme deken om me heen. En hierdoor ook contacten met Carla, met oud collega's, of partners van collega's, dus weet je ziek zijn brengt je ook veel....
(veel tijd, veel rust, veel boeken, veel bloemen, veel aandacht, veel shit, veel post, veel formulieren, veel rekenen, veel...ga maar door).
En als je zoals ik het voel, er bijna bent (nou ja bijna, nog 1 chemo, nog 4 lumbaalpuncties, nog 4 weken bestralen), dan weet je dat je straks weer heel veel aan kunt. De hele wereld misschien nog niet...maar iets daar in de buurt wellicht wel...heel Europa zou ik ook wel aardig vinden...
en nu gaan we veel genieten, we gaan naar Bergen, daar is een kunstenaarsroute, dus Annemarie gaat helemaal genieten...we slapen in het Pakhuys in Alkmaar en daar is een wijnbar, dus ook Anietje gaat helemaal genieten, het komt goed.
Een mooi weekend allemaal...
het zal wel weer veel worden, veel genieten vooral!
Anita
