Dag lieve allemaal, ik wil gewoon maar even zeggen dat het allemaal wel goed gaat met me...dat ik vrolijk ben, het naar mijn zin heb. Lekker hard aan het werk ben, volgens mij wel de goede dingen doe. Maar soms krijg je van die terugblikken, zo sprak ik vandaag met Wilma aan de telefoon. Wilma is een collega die met hernia-achtige klachten thuis zit. Zij krijgt speciale pijnbehandelingen door middel van een lumbaalpunctie....en als ik dan met haar praat, dan is het net alsof je het zelf weer voelt. Ook Wilma ervaart de onzekerheid als zwaar. Je weet niet hoe lang je behandeling duurt, je weet niet wat morgen je brengt qua pijn, en of je ooit weer in staat bent andere dingen te doen! En Wilma ik durf te veronderstellen, dat hoe lang de weg ook is, je uiteindelijk ook weer bij Arinso in de lift stapt naar de vierde etage...ik zie het je doen en ik wacht op je, ok?
Ondertussen ben ik druk bezig met mijn boek, er heeft een mevrouw gebeld van de Krant Groot Voorschoten voor een interview. Ik heb contact gelegd met het blad Overleven van KWF om daar iets te publiceren over mijn boek. Bijzonder is dat de hoofdredactrice van dit blad, Cora Honig, een oude bekende van mij is. De wereld is klein en in dit blad stond een artikel met Corrie de Jongste, een vrouw die ik nog ken van vroeger. Zij leeft al 14 jaar met eierstokkanker. Ongelooflijk hoe je mensen zomaar opeens weer tegenkomt in je leven.
En hier, hier gaat het goed. KPN baart ons zorgen, Annemarie kan al ruim een week slechts mail versturen, maar niet ontvangen. Maar er is hoop...
De keukendeuren gaan af en toe open, de zon schijnt...heerlijk, het voorjaar begint en komt langzaam dichterbij. De hyacinten zijn mooi paars van kleur, de tulpenbollen komen voorzichtig omhoog, de tafel en de bank buiten zijn weer lekker schoon, af en toe kun je al even lekker in de zon zitten...heerlijk!
Een fijn weekend gewenst allemaal!
Met veel liefs,
Anita
