Leef!!!

Op deze heerlijke zondagmorgen, net uit bed, tv gekeken in bed, Nespresso gedronken zit ik nu aan tafel en luister, jawel gewoon naar het nummer Leef van Hazes junior. Lekker, vrolijk, ongecompliceerd en daardoor zo fijn. Ik moet dan gelijk denken aan mijn schoonmoeder, die geniet als ik een dergelijk nummer draai. En eigenlijk is het zo heerlijk, om gewoon even heel simpel te leven, alsof het je laatste dag is. En gisteren begon de dag goed en serieus, een mooie vergadering in Almere met het Hoofdbestuur en de Ledenraad. Constructief, mooie interacties, herverkiezing van een deel van het Hoofdbestuur. En toen ik om kwart voor drie thuis kwam, even een kop koffie en toen lekker een stuk gefietst. En bij Oscar en Elselien, een glas champagne, en eigenlijk fijn samen zijn. Hun twee kleine kinderen, een beetje spelen, voetbalplaatjes kijken, hoe mooi kan het zijn. Op de fiets terug naar huis, een stop bij Mila en op tijd thuis. Lekker wat gegeten, niets spannends of ingewikkelds, gewoon zomaar wat er is. Zondag is eigenlijk de enige dag, waarop ik niet gehinderd door tijd, een klok, een afspraak, gewoon de dingen kan laten zijn zoals ze zijn. Nu is dat nog koffie drinkend, luisteren naar muziek, de kranten, en verder niks. Straks rijden wij naar Oldemarkt, naar Leo, de man van Eveline. De eerste keer elkaar weer zien, na haar afscheid, haar uitvaart. Gek, lijkt me dat. Eef is mijn vriendin, Leo haar man. En hoe doe je de dingen dan met elkaar, zonder haar fysieke aanwezigheid hier. Ik vind dat altijd wel ingewikkeld. Hoe ga je door met leven, zonder je vriendin, met de mensen die om haar heen waren/zijn. Soms zijn er mensen in je leven, die samen tot jouw vriendenkring behoren en als de een dan wegvalt, dan ga je door met de ander. Soms is dat anders, en dan zoek je naar een vorm. En ach ik zoek niet zozeer, ik zie het wel...ik zal haar wel missen in haar huis, haar omgeving. En steeds het gevoel hebben, dat ze zo dadelijk gewoon de kamer weer in zal stappen. Wat is doodgaan, toch ingewikkeld he...ik had het er nog over met Jan, mijn jeugdliefde. Prachtig, wat een leuke man. Toen ik hem zag, snapte ik wel, hoe echt ons gevoel was, toen we jong waren. En hoe leuk het ook was. Hoe ik kon lachen met deze man. Nu een prachtige kerel, met veel gezamenlijke interesses, met een manier van kijken naar het leven, die maakt, dat je elkaar aansprekend blijft vinden. Ongeacht hoeveel jaar er tussen zit, en hoe frequent je elkaar wel of niet ziet. Soms maakt dat niet uit. Dan is wat er is, er altijd. Mooi. Als je mensen van vroeger weer ziet. Dan herken je die lach, die oogopslag. Die leuke dingen, waar je ooit voor bent gevallen. Geweldig. En dat gebeurde allemaal bij Mila. Vrijdag was een prachtige dag in en rond Wassenaar. Met collega's van Yarden, met mensen van Duinrell, met Annemarie. Kortom vrijdag was weer zo'n topdagje, waar alles samenvalt. Mensen, omgeving en verbinding. En dat is eigenlijk wat de rode draad in mijn leven is, verbinding met de ander. In mijn werk, met mijn directeur Ron, geweldig hoe leuk het samenwerken is. En terwijl Leonard Cohen zingt over the future, en ik lekker mee zit te deinen, wens ik jullie een mooie zondag toe. De zon schijnt voorzichtig, we gaan lunchen bij het Buitenhuis, hier net op de grens van Wassenaar en dan door naar Oldemarkt. Heb het goed met jezelf, met mensen om je heen. En niet vergeten he...leef! Dat heb ik zo geleerd van mijn vader, mijn lieve vader!! Leef!!