Prachtig!

Prachtig, in een woord prachtig, dat waren de afgelopen twee dagen met de vrijwilligers van Vereniging Yarden. Kaap Doorn, een locatie in Doorn, met super fijne mensen, was weer de plek waar alles samenkwam. Indrukwekkende workshops, inleidingen, en prachtig theater, van theatergroep SPIN, het stuk GIF, bijna intiem, alsof je zat te gluren naar twee mensen, die elkaar zijn kwijtgeraakt, na het verlies van hun zoontje. Indringend, mooi. Dus ik was geraakt, op zijn Anita's. Je kent dat wel, met die lage stem. Vandaag een super gave sessie van Wauwkom. Inspirerend, en een gastcollege over rouw. Mooi en raak. En als je dit alles combineert met super fijne mensen, met een openheid, een puurheid, dan ben je zomaar heel gelukkig. Tel daarbij op, het plezier in de bar, en het leven is te leuk! En ik, ik kreeg van twee lieve vrijwilligers, een prachtig cadeau, een beeld, dit staat symbool voor de weg die wij gaan volgen in ons leven, Annemarie en ik. Fraai he...

Dus ook al kom je dan redelijk vermoeid thuis, dan realiseer je je zomaar, dat mijn werk, mijn bezigheden, echt heel bijzonder zijn. Een aaneenschakeling van mooie momenten. Van ontmoetingen, van waardevolle leermomenten, steeds maar weer. Maar ook de gesprekken die je hebt met de mensen om je heen. Zo'n cadeau krijgen met een hele dikke omhelzing erbij. En ik, ik ben blij als een kind. Vanmorgen werkten we aan onze krachten, gisteren oefenden we in hoe je de dingen kunt zeggen, welke vragen je kunt stellen, een model genaamd het Belgische dikke billen bankje, blijft je bij, neem je mee. Vandaag een prachtig college over rouw, waarbij er voor velen herkenning is, en de verhalen verteld worden.

En hoe mooi is het dan, om komende week de lezing van Hugo Borst bij te gaan wonen in Den Haag. Om te luisteren naar zijn verhaal, een herinnering natuurlijk ook aan mijn vader, die ook te maken kreeg met zorg. Vaak heel goed, maar soms ook om te huilen. En dit alles, hoort bij mij. Vrijdag en donderdag al in Almere, hebben we ook afscheid genomen van onze Natasja. Een mooi mens, die haar hart gaat volgen, die haar eigen keuzes maakt en buiten Yarden volgens mij hele goede dingen gaat doen. En afscheid nemen, dat vind ik wel ingewikkeld. Dan komt daar voor mij altijd een stukje emotie bij kijken. Want mooie mensen die langzaam uit je leven wandelen, is best ingewikkeld. Maar hoe mooi ook, is de weg die Natasja nu mag gaan, samen met haar man, Emile. Hij was er ook bij gisterenavond. Fijn. En nu, met Katie Melua, op de achtergrond, mijn boek binnen handbereik, heerlijk thuis. Iets eenvoudigs eten, en genieten van de rust. De komende week is iets meer in balans, wel een bomvolle agenda, maar iets meer balans tussen Anita en Yarden. Werken aan mijn website, kortom, een volgende stap in mijn bedrijf Anita van Loon - levenskunst. Fraai he...voor jou, en jou, en voor al die mooie vrijwilligers, bedankt voor wie je bent, bedankt dat ik je mag kennen. Bedankt voor ons fantastische contact. Liefs, Anita

deze tekst stuurde Wouter ons in de groeps app. Bedankt Wouter, voor Wouter!