Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




dinsdag 5 oktober 2010

Een mooi citaat...

En lieve mensen, in ons gezin is nog iemand die bijna speelt met taal, en dat is Rosanne...zo zei ze laatst 'mama de mooiste omgeving voor de mens is de medemens'....prachtig toch he...
Veel gebeurd intussen, een geweldig hoogtepunt was het afgelopen weekend, waar wij met Emmy en Reynaud mijn vader bezochten. De zon scheen, de wereld leek weer een beetje te lachen en in de tuin, bij de vijver hebben wij met elkaar een fles witte wijn soldaat gemaakt. En ook mijn vader deed vrolijk mee....het was zomaar heel gezellig! En eigenlijk een afsluiting van een mooi weekend, en moe maar voldaan vielen wij die avond in slaap. Deze week is ingewikkeld en vol. Vol omdat er een aantal dagen/lessen verplaatst moeten worden in verband met ons voorgenomen weekje Frankrijk. Een weekje wat al eerder verplaatst was/werd, omdat het met mijn vader niet zo goed ging toen....dus hopen wij, in alle rust een weekje te kunnen genieten samen in het huis van Carine en Eveline...in de Auvergne. En ik stel mij die week zo voor : uitslapen, lekkere wandelschoenen aan en te voet naar het dorp, om bij de bakker wat croissants te halen. Een heerlijk kopje koffie en een boek....af en toe een wandeling, een tochtje, en vooral heel veel tijd voor elkaar. Tijd voor de mooiste vrouw van de wereld, die het wel erg zwaar heeft met mij....met al mijn verplichtingen en met de zorg daarnaast voor mijn vader. En gelukkig wordt die zorg gedeeld door Els, mijn tante Anita, mijn broer Arie en zijn dochter Noor...en natuurlijk al die lieve vrienden van hem, denk eens aan oom Koos...maar iedereen gaat hier op zijn of haar manier mee om. En ik merk, en die emotie mocht er zomaar zijn dit weekend, dat ik het emotioneel vooral zwaar vind....om mijn vader zo te zien. Gisteren was ik weer bij hem. En toen was hij niet zo happy, maar geleidelijk aan werd dit beter. Altijd heb ik gezegd 'mijn beste vriend is mijn vader' en dat voel ik echt zo...en ik wil hem los kunnen laten...maar dat doet zoveel zeer...
Voor nu, zomaar liefs, Annemarie heeft schitterende foto's van vader en dochter...die plaats ik binnenkort. Nu even werken weer...in Amsterdam.
In Aristo...een module Leiderschap! Anita