Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




vrijdag 18 mei 2007

vrijdagmiddag 18 mei 2007

De meisjes gaan zo weer naar Hugo toe. Annemarie is moe, van alle spanningen en sjouwt alles de auto weer in, tassen, ballen, schoolspullen en weet ik wat al niet. Vandaag was een bizarre dag...vanmorgen kon ik werkelijk niet op of neer. Ik stond bij het aanrecht en de pijn schoot in mijn benen, huilen werkelijk, volkomen geblokkeerd. Ik huilde en kon niet gaan zitten, weer een morfine genomen en het duurde wel tien minuten voor ik me weer kon bewegen. De tranen liepen over mijn wangen. Walgelijk gewoon. En het erge is dat Annemarie en Rosanne erbij stonden en Rosanne zei 'ze moeten je nu maar gelijk opereren hoor die stomme dokters, dit kan toch niet langer zo duren....'. Ik had het plan opgevat om buiten de deur te gaan lunchen met de meiden...maar dat ging dus niet meer door. Door de pillen werd ik heel duizelig en duf, en ben ik gaan slapen, ben nu net pas wakker.

De dagen kruipen zo voorbij...telefoontjes..kaartjes, mailtjes. Veel lieve vrienden en vriendinnen die me laten weten dat ze aan me denken.
Dat doet me goed.
Nu gaan we een laatste spelletje doen met zijn viertjes voor de meisjes weer naar papa gaan.
A.

nu in het kort dus....

Tja even kort...want net had ik een fantastisch verhaal geschreven en dat ben ik kwijt, wie weet komt het weer ergens terug, maar dat lees je dan vanzelf.

Status tot nu toe is bekend :
tumor rond wervelkolom en in zenuwbanen. Dinsdag a.s. punctie om te zien of deze tumor goed of kwaad is. Daarna na een dag of vijf behandelplan doorspreken en uitslag, dus na de pinksteren denk ik.
Ingewikkeld is vooral hoe tumor weg te halen, omdat deze overal zit, links, rechts, rondom wervelkolom en in zenuwbanen. Zware langdurige operatie en/of chemokuren en bestralen.
Even afwachten nog.

Maar afwachten met al deze lieve vriendschappen, met al deze lieve mensen om me heen, dat lukt wel. En al die kaartjes, mailtjes, telefoontjes, smsjes, bezoekjes doen me ongelooflijk goed.
Ik voel me een rijke vrouw met al deze lieve aandacht. Annemarie en haar kindjes zijn echt heel lief voor me. Rosanne vindt het wel ongezellig dat ik niet kan voetballen, maar ze zorgt echt heel goed voor me. Florine had lekkere cake gemaakt, gedoopt in witte chocolade en ik kreeg dit voordat ik naar de neuroloog ging. Schattig he...

Later meer.
Dikke zoen.
Anita
Ben ik steeds mijn berichten kwijt....help!