En na een mooi dagje met mijn vader, waarbij we ook weer met onze bakkersfamilie samen waren, zit ik hier nu met een kopje Nespresso aan de keukentafel...een beetje lui, terwijl ik veel te doen heb. Na Pa zijn we nog even bij tante Anita en oom De geweest. Altijd zo gezellig...toen ik in de auto stapte zei ik tegen Annemarie, dit is nu een beetje mijn ouderlijk huis. Als mens, verlang je altijd naar een ouderlijk huis volgens mij, of je nu 25 of 52 bent...zo'n plek, waar je gewoon even kunt zijn. Je verhaal kunt doen, ook even weer soms zomaar kind mag zijn. En eigenlijk mis ik dat het meest...mijn ouderlijk huis. En dat is niet die boerderij, maar die plek zoals ik het hierboven omschrijf. Nu ik groot ben, en de 50 gepasseerd, ervaar ik al deze dingen zo anders. En voel ik het gemis...gisteren vroeg een meneer mij of mijn moeder nog leefde. Hij was een aardappelhandelaar en kwam vroeger wel eens op de boerderij. En bij mijn vader op de kamer slaapt een jonge man. Hij heeft een ongeluk gehad, zijn rug gebroken en nog veel meer. Hij en zijn vrouw zijn door mijn moeder getrouwd...ik zal een foto voor hem opzoeken, zodra ik de spullen van de boerderij weer kan inzien. Zodra deze uit de opslag komen. Flakkee is een vat vol herinneringen, aan dingen en mensen, die ooit waren. Zo kent oom De mijn moeder vanuit diverse besturen en ambtelijke functies. En het is leuk om hem daarover te horen vertellen...ik zit daar dan, en geniet simpelweg. Zo ook in die Samaritaan. Door stil te staan bij hoe het nu is, ook met mijn vader, is het ook weer goed...het is een accepteren, dat er een volgende fase weer is aangebroken. En toen we thuiskwamen aten we soep met cantharellen...ik glimlach, want ik hou niet zo van soep. En Annemarie wel...en zomaar aten we samen soep. En daarna naar de mooiste kroeg van Voorschoten, Het Wapen van Voorschoten. Met een glimlach denk ik terug aan het feest van Joyce van gisteren daar, een superfeest, een knalfeest, met Feestband Toon, swingend met veel mensen die ik niet ken. Mooie ontmoetingen, verwondering nog steeds over die twee vrouwen en genietend van de goede sfeer. Leuke mensen, vrolijk, ongecompliceerd, geen poeha, gewoon zomaar heel lekker....op de fiets erheen en op de fiets weer terug...witte wijn met spa ernaast. En toen als een blokje in slaap gevallen...en nu pas op de benen. Heerlijk...en nu zit ik hier, met mijn professor brilletje op (een gek leuk klein brilletje met mijn oude glazen, hoornen montuurtje, beetje rond, net een professor) want mijn eigen bril ligt boven...vandaar! Vandaag staat in het teken van opdrachten, bijzonder ik krijg zomaar aanvragen voor nieuwe coachtrajecten, andere opdrachten, terwijl ik de afgelopen week dacht...laat ik alles maar eens loslaten dan zie ik wel wat er gaat gebeuren....deze week de kick off bij Tender. Geweldig....ik ben er klaar voor en heb er zin in...een fijne zondag, geniet met elkaar!
Anita
