Terwijl ik net het gras nog heb gemaaid en nu voorzichtig wat regendruppels vallen, de parasols weer ingevouwen zijn, de tas voor kantoor weer ingepakt, nog even zomaar wat woorden op papier zetten. Deze vakantie, die voor mijn gevoel veel te kort was, zit er weer op. Annemarie is al begonnen, en ik ga morgen weer van start. En hoe heb ik nou deze vakantie, de eerste weer na lange tijd, ervaren....welnu, als heerlijk, als ontspannend, alsof ik alle tijd van de wereld heb of had. Geweldig dus. En ik stel mezelf de vraag 'heb ik zin om weer te gaan beginnen' en jawel dat heb ik wel. Mijn werk is fijn. Maar een ding heb ik me voorgenomen, het mag niet meer zo de overhand krijgen als het had. Dus ik maak af en toe pas op de plaats. Eventjes rust. Een dagje vrij, een dagje voor mezelf. Jawel, natuurlijk met Teun, want Teun hoort erbij nu. Maar wel af en toe een dagje niks. Kwaliteitstijd voor mijzelf. Want mijn oude lijf, heeft het gewoon nodig. Naast de vele kilometers heen en weer naar Hilversum, dure kilometers nu ja, dat realiseer ik me volkomen, is het zo belangrijk om af en toe even niks te hebben, niks te doen. Zomaar rust te nemen is goddelijk lekker. En vanuit die rust kan ik creëren, denken, plannen bedenken, nieuwe leuke gave dingen organiseren. Voor op onze begraafplaatsen, om mensen die dit fraai vinden, naar ons toe te halen. Zodat iedereen kan zien, hoe waanzinnig mooi onze plekken zijn. En hoe leuk onze mensen zijn, hoe fijn het is, om bij de Uitvaartstichting Hilversum te zijn. Hoe gek dit ook klinkt, want niemand wil bij ons komen, maar ooit komt voor iedereen de dood een beetje dichterbij. En als je daar dan toch mee te maken krijgt, hoe fijn is het dan, om je verdriet, je pijn, je rouw wat te mogen laten verzachten door mijn team. Door al die mooie mensen in loondienst, maar ook al die mooie vrijwilligers, die je als het ware omarmen en met jou je verdriet een beetje dragen. Ja dat doen wij. Niks meer en niks minder. En daarom is het zo fijn, om dit werk te mogen doen.
En terwijl ik dit schrijf overvalt de stilte me weer. Ik ga nog even wandelen met mijn grote vriend Teun. Een rondje rond de Kreek, een fijne wandeling is dat altijd vind ik. Met al die geluiden, de vogels, de eenden, de waterhoentjes, het ruisende riet, en het mooie pad erom heen. De bruggetjes, kortom een plek die fijn is.
Ik wens iedereen, een mooie rustige zomer toe. Ik maak me soms wat zorgen over alles wat er voor ons ligt, wat er komen gaat, wordt het weer een gekke zomer, of toch niet....gaan we weer 'op slot' of mogen we gewoon lekker onze dingen blijven doen. Pas goed op. Pas goed op jezelf en op de ander. Hou elkaar gewoon maar even vast.
En geniet maar, van alles wat er is. Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen...
Ik ga. En ik kom weer terug, want de zomer duurt nog lang. Ik heb er zin in. Fijne zomer.....
