2 januari 2017

Goedemorgen allemaal! Vandaag 2 januari 2017 werk ik nog vanuit huis. Snipverkouden, beetje zweterig, nog niet optimaal en gelukkig was dit een dag zonder afspraken. Die komen er weer allemaal aan. En ik heb echt weer heel veel zin om te beginnen. Hier aan tafel, met de krant, een kop thee. Ja het moet niet gekker worden, ik drink al bijna de hele week thee. En ik vind het nog lekker ook. Thee met citroen. Heerlijk. De krant brengt allerlei terugblikken, vooruitblikken, gelukkige prijswinnaars en nog veel meer. En zojuist krijg ik een berichtje, dat vanmorgen vroeg, een van de vrienden van mijn vader, en hiermee dus ook een van mijn vrienden is overleden. Een man, die rechtop stond, waarvan je het gevoel had, dat hij de wereld kon overleven, een charmante verschijning, een mooi mens, met een prachtig gezin, is om zes uur vanmorgen overleden. Soms is het goed. Ik was nog bij hem, 17 december, ik heb hem nog gedag kunnen zeggen, maar toch doet het pijn. Al die mooie mensen, die je geschiedenis gevormd hebben, die onderdeel zijn van je leven, je jeugd, langzaam aan, ontvallen zij ons. En dit raakt me. Vandaar deze paar woorden, speciaal voor hem - 'dank je wel, voor alles. Voor de mooie vriendschap, die je mijn vader hebt gegeven, voor het feit dat ik je oom mocht noemen, rust zacht'. Anita