En vandaag was de uitvaart van Wim. Een prachtige uitvaart waarbij de kist 'engels geschouderd' werd door zijn broer Vincent, door Thomas en andere familieleden terwijl de sneeuw met mooie zachte vlokken op ons neerdaalde...gladde wegen, enorme files, veel ongelukken onderweg en uiteindelijk na uren pas thuis. Niks geen vergaderingen meer gehaald, alleen maar gegleden, en ik ben echt geen held met dit weer. Dan wil ik de weg niet op, en toch moet het....auto's tegen elkaar. Zo ook onze rouwauto in Haarlem tegen een vrachtwagen aangegleden...gelukkig had onze chauffeur niets. Want uiteindelijk gaat het daar nu om...dat we allemaal weer veilig thuiskomen. Een prachtige uitvaart, waarbij zwager Klaas (hij is dominee) de voorganger was. En zijn teksten waren zo enorm aansprekend...ik heb geboeid geluisterd, wat een gave om zo iemand te kunnen beschrijven. Prachtig...Wim leefde naar god toe...ik vond die uitspraak zo mooi. Dat betekent dat je oog hebt voor de mensen om je heen, dat je in verbinding bent, dat je niet groots en meeslepend bent, maar een mensen-mens. Met oog en aandacht voor de wereld om je heen, voor de natuur, voor de dieren, de kinderen. We hebben het licht van Wim doorgegeven met kaarsen in de kerk, prachtig...al die kaarsen, die aandacht voor Wim, die verbondenheid. Ik vond het meer dan prachtig....
En dus hoop ik dat wij met elkaar niet van god af gaan leven, maar vooral naar god toeleven. Want lieve mensen wat zou de wereld er dan mooi uitzien, als wij met elkaar op deze manier ons leven invulling kunnen geven! Dus vandaag was een dag vol verwondering, een dag waar ik al weer zoveel moois heb mogen leren. Dank je wel Klaas...dank je wel Wim, moet ik eigenlijk zeggen...en rust zacht!
Anita
