Woorden, indrukken, ontmoetingen en meer….
Woorden…
En soms dan komen er zomaar van die hele mooi woorden naar
je toe. Zo kreeg ik van Annemieke de tekst ‘de kunst van het leven is thuis te
zijn alsof men op reis is’ geschreven door Godfried Bomans. En hiermee ben je
zomaar weer terug in de tijd. Want deze schrijver, was een van de favoriete
schrijvers van mijn moeder. En zomaar over de post een kaartje met daarop
‘lievelingsmens’ van een van mijn vriendinnen. En woorden, ik hou er zo van. Ik
hou zoveel van woorden. Ik schrijf zo vaak een zin, een tekst op, om deze met
jou te kunnen delen. En dan opeens is er zomaar een moment, dat er geen woorden
meer zijn. Het is op lijkt het wel. Ben je dan uitgepraat? Of kies je voor
zomaar een moment van stil zijn, ook onderling. Vanmiddag is mijn moment van
stil zijn. Alleen thuis, omringd door mijn boeken en tijdschriften. Met Stef
Bos op de achtergrond, en soms ook helemaal niks. Stil, stilte, rust en dan
overvalt het je. Die oneindige rust. Heerlijk..na dagen keihard werken in de
tuin, in de kou soms ook, in de miezerige regen, is er nu eventjes niets.
Alleen mijn gedachten, mijn eigen stilte…en al die woorden, die langskomen. Het
bijzondere van hier wonen, is die eindeloze stilte die zo gevuld is met
prachtige teksten, woorden en opeens denk ik aan de zin ‘ik ben even in het
ondertussen…’ deze zin staat ook op mijn website. Prachtig….ik ben even in het
ondertussen, eventjes verstopt bijna, met niets anders dan mezelf. Heerlijk.
En vandaag, op zaterdag 14 november 2020 na een hele lange
lome zaterdagochtend en in het vooruitzicht een ‘uitje’ van zondag op maandag,
nog eventjes wat woorden en indrukken toevoegen. Woorden die uitdrukking geven,
aan alles wat er nu is. Of niet meer is. Net hoe je naar de dingen wit kijken,
voor mij is het glas altijd half vol. En alles in mijn glas is heerlijk, geloof
me…ik hou ervan. Ik hou van kijken naar websites waar liefhebbers van mooie
wijnen, hun hobby tot hun business hebben gemaakt. Ik hou van wijnpakketten
ontvangen, zonder dat ik weet wat er in zit. Juist voor het avontuur. Zo krijg
ik ieder kwartaal een doos met 8 flessen, 4 x 2 en daar zitten wijnen bij, die
ik zelf nooit zou kiezen, maar nu ga ik proberen hier iets leuks bij te
bedenken, zodat het klopt…wijn en spijs combinaties bedenken, vind ik leuk. Zo
ga ik vanmiddag mijn wijnkast weer eens in, kijken hoe alles er daar uitziet.
En wat voor moois ik heb liggen, om straks in december een heerlijk kerstdiner te
maken. Met de mooiste combinaties van wijn en spijs. Ik hoop natuurlijk dat
deze kerst weer samen gevierd mag worden, met An’s familie, haar kinderen, haar
moeder en Reynaud. Gek hoe mijn blog ook vaak over wijn gaat. Er zijn zoveel
thema’s die terugkeren, omdat ze bij me horen, bij mijn leven horen. En daar
hoort eten en drinken natuurlijk ook bij. En genieten, intens genieten…ik
grinnik, omdat we toen we hier net woonden, af en toe een pakje bij de buren
moesten ophalen en toen zei zo’n buurman, toen ik weer aanbelde ‘weer wijn
he..?’ en je zag hem denken ‘wat een wijn voor die twee oude dames’ ik lach dan
om de uitdrukking van zo’n leuke jongeman, die ons helemaal niet kent.
Vanmiddag bij de SPAR hier ontmoette ik een dame uit het
dorp. Zij kent verlies, eerst haar man, nu haar broer, kanker…en op dat soort
momenten, vind ik het spannend, in mijn leven is veel kanker, nu ook weer bij
mijn collega’s, in mijn team zelfs, en kanker is een ziekte die je echt niet
kunt vertrouwen. Steeds maar weer, komt die rotziekte terug, of is deze ziekte
er zomaar opeens. En dan voel ik weer het verlies, en als je dan moet huilen,
in je eentje in Corona tijd, dan doet ziek zijn nog zoveel meer. Als je niet
iemand kunt omarmen, dichtbij je kunt houden, dan schuurt het nog pijnlijker
dan het normaal al schuurt. Maar geloof me, ook kanker kun je soms overwinnen,
met een beetje mazzel, althans zo blijf ik er maar naar kijken…En verder
ontmoet ik niet zoveel mensen, buiten mijn werk om. Daar ontmoet ik gelukkig
genoeg mensen, ook 1 op 1. Niet meer dan dat. Om van gedachten te wisselen, om
bij te praten, om te delen, om samen voor te gaan. Blij dat ik mag werken, ook
in deze dagen. Blij dat ik gewoon volgende week weer lekker in de auto mag
stappen, op weg naar Hilversum, om mijn bijdrage te leveren aan het succes van
de Uitvaartstichting. Aan die mooie club mensen, die alles op alles zet, om ook
dat laatste afscheid zo bijzonder te maken. En als klap op de vuurpijl, de premiére
volgende week zondag in Amsterdam in Eye van de documentaire ‘Dealing with
death’. Vandaag aandacht in de Volkskrant, volgende week aandacht in het blad
Uitvaart, en Paul die geïnterviewd wordt voor de radio. Gaaf, de documentaire was
een reis, een grote lange bijzondere ontmoeting van allerlei mooie mensen. En
volgens mij staat dit nu weer te gebeuren…ik sta er open voor. Ben er trots op,
en het meeste zin heb ik in een ‘ontmoeting’ met mijn vader, op het doek, daar
in EYE. Daar zal hij zijn. Trots en liefdevol, als altijd…de kaartjes zijn te
bestellen, via de website van IDFA. Ik hoor al mensen die het gedaan hebben, ik
ben zo benieuwd…naar wat voor avontuur dit weer zal zijn, en tot welke
ontmoetingen die weer zal leiden…ik hou je op de hoogte.
