En voor het eerst, zonder veel gedoe. Weinig tot geen
vuurwerk, een heel rustige straat, even aanbellen bij de buren, en lekker
sjoelen en genieten met onze vriendinnen uit Wassenaar. En nadenken over wat je
‘anders’ gaat doen, of juist blijft doen ook in 2021. En voor mij is dat vooral
dichtbij huis blijven, lekker genieten van het kleine en van wat er is.
Misschien een keer op vakantie, en zo niet ook goed. Lekker tijd voor mijzelf.
De tuin, die nu, nadat we alle klimop
hebben weggehakt, wat een klus was dat…, ruimte biedt voor mooie kleuren en
bloeiende planten, rododendron, en mooie bloeiende bloemen, heerlijk. En ook
tijd voor mijzelf, voor mij alleen. Hoe fijn is dat…ik kan me er intens op
verheugen. En jawel, ik neem gelijk die vaccinatie en hoop dat velen met mij
dit gaan doen. Zodat we weer lekker een hapje kunnen eten bij t Wagenhuis, of
bij Mila’s restaurantje, of zomaar op een mooie plek, ergens…En wat wens ik
mezelf nog meer. Niet zoveel, dat mijn champagne naar Nederland kan komen. Dat
ik een keer een mooie tocht kan gaan maken langs de Moezel, net zoals mijn
ouders dat deden, of dat ik….vul maar in. Het is niet zo groots en meeslepend. Vooral
hoop ik dat we gezond blijven met elkaar. En lief zijn voor elkaar. Dat we
genieten van alles wat er is. Dat we om blijven zien naar elkaar…
En op deze zondagochtend, de mensen fietsen alweer naar
huis, de kerkdienst zit erop, en meneer pastoor is al op weg naar een ‘werkje’
zoals hij het zo mooi zegt. Gisteren was hij hier nog even op de thee. Leuk is
dat, dan vertelt hij zijn verhalen en wij genieten ervan. Mooi de verhalen van
oudere mensen, om deze te bewaren, vast te houden, want dat merk ik nu mijn
ouders niet meer leven, wat kun je deze mensen en hun verhalen missen. De
verhalen van de mensen die ik mag ontmoeten in Hilversum, op de
begraafplaatsen, vind ik ook zo mooi en zo intens. Ik ga deze nog wel eens
optekenen, juist omdat het zo bijzonder is. Zo gewoon soms en zo puur. Ik hou
er zo van….
2021 ligt voor ons. Een jaar waarin we hopelijk wat dichterbij
elkaar mogen komen. In sommige gevallen vind ik het niet zo erg, dat mensen wat
uit de buurt blijven, en dat je niet meer steeds gezoend wordt. Maar in andere
gevallen, wil ik zo graag die ander even aanraken, een hand op haar rug, een
omhelzing, mijn vriendinnetje even vasthouden, die ziek is. Of zomaar, een hand
op je arm. Gek, hoe ook dit soort situaties weer wennen. Hoe we samen weer
nieuwe wegen vinden. En volgens mij is dat hoe ons leven is en verloopt. We
vinden altijd weer een weg, een andere soms, een grotere of kleinere, we vinden
een weg….ons doel is bepaald. Mooi gesprek had ik met mijn schoonouders, over
het leven. Over reïncarnatie, over het leven zelf. Fijn vind ik dit, om zo te
mogen delen met mensen van wie je houdt. Ondertussen is het huis weer een
gewoon huis, geen kersthuis meer. Alles opgeruimd, gelijk de tuin lekker schoongemaakt,
heerlijk is dat, straks nog een stukje. De kerstboom die de grond in gaat, en
zo geleidelijk aan komt het nieuwe leven weer de grond uit. Prachtige bollen,
bloemen zullen straks deze tuin een vrolijk gezicht geven. Het nieuwe leven
glimlacht ons tegemoet…en mooi vind ik, hoe deze tuin, steeds meer mijn tuin
wordt. Zonder veel kennis van zaken, maar wel met interesse, heb ik zomaar een
nieuwe hobby. Tuinieren. Bomen, struiken en planten en kan ik hier intens van
genieten. Leuk eigenlijk, hoe je als mens, zomaar nieuwe dingen gaat ontdekken
en hiervan kunt gaan genieten. Want dat is eigenlijk wat ik doe, steeds weer
een nieuwe stap zetten om uiteindelijk ergens te komen, waar ik vroeger nooit
over had kunnen denken. Zo vroeg mijn schoonmoeder, hoe ik nu toch in de
uitvaartwereld terecht ben gekomen. En ja, dat is echt dankzij Yarden. Daar is
mijn hart voor deze mooie en bijzondere wereld opengegaan. En fraai, hoe je dan
nu zomaar directeur mag zijn van die mooie Uitvaartstichting in Hilversum. Ik
kan er meer dan, van genieten. De prachtige natuur, de mooie Rijksmonumenten,
de begraafplaatsen. En ik kan me verheugen op 2021, de opening van het pand aan
de Bosdrift. Geweldig….ik kan er naar uitzien. En ik neem je mee in deze
plannen, ik laat je er van meegenieten. Het is zo bijzonder en het wordt nog
meer bijzonder. Dus lieve mensen, ik wens jou, met al die mensen waar jij van
houdt, een prachtig 2021 toe. Met mooie ontmoetingen, mooie momenten, blijf
dichtbij jezelf. Laat je principes niet los, leef vandaag, stel niet te veel
zaken uit. Volg je hart, en heb aandacht voor elkaar. ‘Het zijn die kleine
dingen die het doen’ zo zei meneer pastoor ons gisteren weer. Dat kopje thee,
die glimlach, die zwaai en straks die hand op je rug. Dat duwtje in de rug, wat
je soms zoveel kan helpen. Dank je wel, voor 2020, voor al die inzichten, voor
al die bijzondere ontmoetingen, hier in mijn tuin, voor al die dagen vol
Levenskunst samen met Monique, voor vriendschappen die er zijn en blijven. Voor
liefde, voor geluk en vooral voor onze gezondheid. Dank je wel voor jouw zijn
in mijn leven. Heb een mooie zondag, kijk eens om je heen…je ziet zoveel…..
