Zou 't kunnen....zomaar simpeltjes een chemo doorkomen?????

Het zou toch leuk zijn....als ik zomaar, zonder problemen deze derde chemo door zou kunnen komen! Het is nu de vijfde dag...en ik eet gewoon, heb zowaar net een ijsje gegeten, heerlijk....Florine had gekookt en morgen gaat Rosanne koken, leuk he...de overgang was wat ongemakkelijk. Hier een wat vermoeid stel...de kinderen vermoeid na een lange periode school...en de vakantie die is begonnen, maar hier natuurlijk niet echt! Hier is het gewoon geconfronteerd worden met een zieke Aniet, een vermoeide mama, geen spannende exotische, luxe vakanties of uitstapjes en het verschil is dan voor kinderen juist zo voelbaar. Daar kan het allemaal wel en hier niet.....althans nu niet! Ik voel me schuldig, dat ik hen dit niet kan bieden. Annemarie heeft zo hard vakantie nodig. En ondertussen kun je niet veel anders. Ingewikkeld dit proces.
Maar dit is ook leven en volgens mij bestaat het leven niet alleen uit luxe, uitstapjes, reizen en uitgaan. Volgens mij is het leven juist ook dat andere stuk...maar ik ben al bijna 48 en voor een meisje van bijna 10 en een meisje van bijna 13 is dat iets anders. Florine zei wel van de week tegen me 'voor jou is de vakantie helemaal niet leuk he....' en zo'n uitspraak geeft me hoop.

Ik als meisje van 48 probeer juist nu maar te genieten van een zomaar een mooie week, met zomaar mooie momenten met mijn Annemarie. Met confrontaties of de mevrouw van de ijsboer die tegen me zegt 'je ziet er een stuk beter uit dan de vorige keer....' en dat geeft moed!

Ik hoop dat de zon morgen gaat schijnen. Maandag gaan we naar de dierenambulance om 12 kleine kittens te bekijken en wellicht kan Rosanne er dan eentje meenemen....zou super leuk zijn toch? Kan ze de hele week oefenen met zindelijk maken en knuffelen en alles wat daarbij hoort!
Donderdag komen Arie en Noor langs...allemaal gezellig! Dus toch een beetje vakantie...we hebben nog wat plannetjes met vriendinnetjes enzo van de meiden, daarna een weekje boerderij, gezellig als er wat vrienden langskomen. Helemaal leuk...kortom het lijkt toch wel weer een beetje op vakantie, alleen hoop ik dat de nederlandse zon ons nog wat gaat verwennen de komende weken, dat zou mooi zijn!

Voor alle toeristen, in Palestina in het vluchtelingenkamp, in Spanje tijdens haar voettocht, en iedereen die een dezer dagen gaat vertrekken....geniet van alles wat je doet. Ik schreef aan Jannie (die haar voettocht wandelt in Spanje...) volgens mij is het leven net als jouw voettocht, ups en downs, maar je bent nooit alleen! Geniet ervan!
Ik doe mee, het gaat goed!
Dikke zoen!!!

Aniet

Oh ja....en ik heb zomaar eventjes een overnachting geboekt in de Swarte Ruijter in Holten voor Annemarie en mijzelf...vlak voor kuur 4....eventjes eruit! En voor alle mensen van het ISS Shared Service Center, ook de overnachting in het wijnvat is geboekt hoor, tussen kuur vijf en zes door...zomaar eventjes, nog een verlaat huwelijkskado!
Heerlijk!!!!!

Gefietst!

Gisteren na een ongelooflijke emotionele dip, zijn we samen op de fiets gestapt en dat was heerlijk! Even bij het water gezeten, onderweg kwamen we Ilse nog tegen, was hartstikke leuk en toen we thuiskwamen hebben we nog lekker even buiten gegeten. Alles ging goed, ik voelde me wat opgelucht. Op tijd naar bed en met een slaappil lekker geslapen samen....heerlijk! Vandaag de laatste dosis van 60 mg prednison ingenomen en mijn keelpijn zakt gelijk weg, ongelooflijk spul...morgen en overmorgen afbouwen...en volgens mij gaat het goed.
Ik ben een beetje huiverig, want ik kan me bijna niet voorstellen dat ik zo simpel een chemokuur doorsta....en iedere kuur moet je op zich zien, zegt men wel, maar toch...het gaat verrassend goed deze week. Werkelijk heerlijk. Je voelt je niet lekker, maar ook niet zo ziek...ik snotter wat, beetje keelpijn, beetje gerommel in de maag, maar als het hier bij blijft, teken ik gelijk, dat weet je!
Straks komt Marianne van het Hospice bij me op bezoek, leuk is dat! We houden het even rustig met bezoek want de meisjes hebben vakantie en komen nu twee weken bij ons, gezellig is dat wel...maar ook weer druk. Dit weekend verwacht ik nog wat bezoek en volgende week willen we eigenlijk vooral dat Annemarie haar handen vrij heeft voor die twee meiden, om hen een zo optimaal mogelijke week te bezorgen. De laatste week gaan we met hen naar de boerderij. En dan moeten ze op tijd terug zijn, want dan gaan ze een weekje weg met Hugo, naar Tunesie...ze gaan foto's maken voor ons, omdat wij natuurlijk eerst met hen naar Tunesie zouden gaan, helaas....onze vakantie valt echt in duigen. En we zijn er zo aan toe...vooral Annemarie. Ik heb al voorgesteld dat zij een weekje met een vriendin, of haar moeder gaat, maar dat wil ze niet....zonder mij. Is wel lief van haar, maar ik voel me wel schuldig! We proberen nu toch ergens af en toe een weekend in mijn laatste week weg te zijn, om af en toe in een andere omgeving te zijn. Jammer dat ik niet mag vliegen, gisteren las ik over Chios, een grieks eilandje en dan krijg ik zoveel zin....maar ja, volgend jaar dan maar...

Een fijne dag, ik ga Annemarie een kopje koffie geven. Oh ze is me alweer voor.....
Anita