een voormalige pastorie, uit 1795 onder voorbehoud financiering, wordt dit de plek, waar mijn Levenskunst activiteiten zullen worden uitgevoerd. Stel je voor, een wijnproeverij, in de hal bij de open haard, of in de tuin, met uitzicht op de kerk, het kan zomaar waarheid zijn en worden. Blij, anders dan toen Drenthe nog op mijn netvlies stond? Jawel, waarom, omdat het financieel 'lichter' voelt, omdat het dichtbij is, omdat de Randstad en Antwerpen, binnen rijafstand zijn. Omdat mijn Grevelingen, mijn eiland, slechts 25 kilometer van ons vandaag ligt. Omdat ik op de fiets naar de begraafplaats van mijn ouders kan, gek gevoel he. En toch speelt het mee, omdat ik dagelijks kan genieten van die mooie luchten. Omdat Annemarie haar atelier krijgt, omdat er ruimte is voor gasten, en toch de intimiteit van een gemeenschap. Omdat...ik kan nog wel even doorgaan. Ik samen met mijn vriendinnetje Monique, lekker kan gaan trainen. Omdat...vul maar in. Het klopt. Terugkijkend op deze week is er nog zoveel meer gebeurd, zo ben ik nu lid van een proefpanel voor een grote wijnhandel. Hoe leuk, ik krijg af en toe een doos met schitterende wijnen thuis geleverd, mag deze gaan beoordelen en hier recensies over schrijven, voor hun website. Als dit niet een vorm van levenskunst is. Ik ga twee mensen coachen, het gaat beginnen. En ik ga voor een landelijke organisatie, ook vanuit mijn Levenskunst mooie trainingen verzorgen. Leuk, hoe het leven je soms zomaar toelacht. Hoe je door zoals Carla altijd zo mooi zegt, een deur te sluiten, er vele nieuwe deuren en soms ook ramen opengaan. Een ongekend leuke man, uit mijn Mercedes wereld, komt zomaar out of the blue in de lucht. En we hebben contact over dit mooie merk, het rijden in een cabrio, gaan we ook een keer samendoen. Kop in de wind, en gaan. En tussen dit alles door, ben ik bezig met Praten over Verlies. De documentaire voor Amsterdam Zuidoost, het coachen van twee collega's bij Yarden, het meewerken namens Yarden aan een MD-traject. En probeer ik mensen te helpen, met hun verlies, hun rouw, hun leven weer op de rit te krijgen, na een verlies. Ja werken bij dit bedrijf heeft me veel gebracht en zal me nog veel brengen. Meepraten over de uitvaart van de toekomst, ik word uitgenodigd voor dit soort initiatieven. En ik realiseer me, ook al ga ik ooit nog wat anders doen, dat ik dit soort initiatieven gerelateerd aan Yarden, altijd met me mee zal dragen.
Vandaag is een dag, waarop de zon mooi schijnt. Een dag waar krokussen, en narcissen zelfs alweer open gaan, het voorjaar laat zich zien. Het nieuwe leven, opent zich. Morgen jazz in Wassenaar, Cor Bakker, gezellig in Auberge de Kievit, met mijn schoonouders, en Joke en vast zullen we daar nog veel mensen zien, die we hier in dit fijne dorp hebben mogen ontmoeten. Oh ja, de krant, het kopje koffie, het boek MAAN, Wine Life, kortom zat te lezen en te bekijken. Heerlijk, ik wens jullie allemaal de rust toe, die ik nu voel en ervaar. Afscheid nemen bestaat niet, is volgens mij een tekst van Marco Borsato. En ik schrijf deze op, omdat je iedere dag, of iedere week wel afscheid neemt van iets of iemand, en ook dat hoort bij het leven. En ik zelf probeer er dan simpelweg te zijn voor die ander. En het mooie is, dat anderen er altijd zijn voor mij. Dank je wel, liefs!!
zaterdag 16 februari 2019
Het voorjaar is begonnen!
Op deze prachtige zaterdagmiddag, terwijl het zonlicht, zo mooi op onze eettafel valt, lijkt het werkelijk alsof de wereld er totaal anders uitziet. En realiseer ik me, hoe je leven er echt zomaar opeens totaal anders kan uitzien. Wat dacht je hiervan 
een voormalige pastorie, uit 1795 onder voorbehoud financiering, wordt dit de plek, waar mijn Levenskunst activiteiten zullen worden uitgevoerd. Stel je voor, een wijnproeverij, in de hal bij de open haard, of in de tuin, met uitzicht op de kerk, het kan zomaar waarheid zijn en worden. Blij, anders dan toen Drenthe nog op mijn netvlies stond? Jawel, waarom, omdat het financieel 'lichter' voelt, omdat het dichtbij is, omdat de Randstad en Antwerpen, binnen rijafstand zijn. Omdat mijn Grevelingen, mijn eiland, slechts 25 kilometer van ons vandaag ligt. Omdat ik op de fiets naar de begraafplaats van mijn ouders kan, gek gevoel he. En toch speelt het mee, omdat ik dagelijks kan genieten van die mooie luchten. Omdat Annemarie haar atelier krijgt, omdat er ruimte is voor gasten, en toch de intimiteit van een gemeenschap. Omdat...ik kan nog wel even doorgaan. Ik samen met mijn vriendinnetje Monique, lekker kan gaan trainen. Omdat...vul maar in. Het klopt. Terugkijkend op deze week is er nog zoveel meer gebeurd, zo ben ik nu lid van een proefpanel voor een grote wijnhandel. Hoe leuk, ik krijg af en toe een doos met schitterende wijnen thuis geleverd, mag deze gaan beoordelen en hier recensies over schrijven, voor hun website. Als dit niet een vorm van levenskunst is. Ik ga twee mensen coachen, het gaat beginnen. En ik ga voor een landelijke organisatie, ook vanuit mijn Levenskunst mooie trainingen verzorgen. Leuk, hoe het leven je soms zomaar toelacht. Hoe je door zoals Carla altijd zo mooi zegt, een deur te sluiten, er vele nieuwe deuren en soms ook ramen opengaan. Een ongekend leuke man, uit mijn Mercedes wereld, komt zomaar out of the blue in de lucht. En we hebben contact over dit mooie merk, het rijden in een cabrio, gaan we ook een keer samendoen. Kop in de wind, en gaan. En tussen dit alles door, ben ik bezig met Praten over Verlies. De documentaire voor Amsterdam Zuidoost, het coachen van twee collega's bij Yarden, het meewerken namens Yarden aan een MD-traject. En probeer ik mensen te helpen, met hun verlies, hun rouw, hun leven weer op de rit te krijgen, na een verlies. Ja werken bij dit bedrijf heeft me veel gebracht en zal me nog veel brengen. Meepraten over de uitvaart van de toekomst, ik word uitgenodigd voor dit soort initiatieven. En ik realiseer me, ook al ga ik ooit nog wat anders doen, dat ik dit soort initiatieven gerelateerd aan Yarden, altijd met me mee zal dragen.
Vandaag is een dag, waarop de zon mooi schijnt. Een dag waar krokussen, en narcissen zelfs alweer open gaan, het voorjaar laat zich zien. Het nieuwe leven, opent zich. Morgen jazz in Wassenaar, Cor Bakker, gezellig in Auberge de Kievit, met mijn schoonouders, en Joke en vast zullen we daar nog veel mensen zien, die we hier in dit fijne dorp hebben mogen ontmoeten. Oh ja, de krant, het kopje koffie, het boek MAAN, Wine Life, kortom zat te lezen en te bekijken. Heerlijk, ik wens jullie allemaal de rust toe, die ik nu voel en ervaar. Afscheid nemen bestaat niet, is volgens mij een tekst van Marco Borsato. En ik schrijf deze op, omdat je iedere dag, of iedere week wel afscheid neemt van iets of iemand, en ook dat hoort bij het leven. En ik zelf probeer er dan simpelweg te zijn voor die ander. En het mooie is, dat anderen er altijd zijn voor mij. Dank je wel, liefs!!
een voormalige pastorie, uit 1795 onder voorbehoud financiering, wordt dit de plek, waar mijn Levenskunst activiteiten zullen worden uitgevoerd. Stel je voor, een wijnproeverij, in de hal bij de open haard, of in de tuin, met uitzicht op de kerk, het kan zomaar waarheid zijn en worden. Blij, anders dan toen Drenthe nog op mijn netvlies stond? Jawel, waarom, omdat het financieel 'lichter' voelt, omdat het dichtbij is, omdat de Randstad en Antwerpen, binnen rijafstand zijn. Omdat mijn Grevelingen, mijn eiland, slechts 25 kilometer van ons vandaag ligt. Omdat ik op de fiets naar de begraafplaats van mijn ouders kan, gek gevoel he. En toch speelt het mee, omdat ik dagelijks kan genieten van die mooie luchten. Omdat Annemarie haar atelier krijgt, omdat er ruimte is voor gasten, en toch de intimiteit van een gemeenschap. Omdat...ik kan nog wel even doorgaan. Ik samen met mijn vriendinnetje Monique, lekker kan gaan trainen. Omdat...vul maar in. Het klopt. Terugkijkend op deze week is er nog zoveel meer gebeurd, zo ben ik nu lid van een proefpanel voor een grote wijnhandel. Hoe leuk, ik krijg af en toe een doos met schitterende wijnen thuis geleverd, mag deze gaan beoordelen en hier recensies over schrijven, voor hun website. Als dit niet een vorm van levenskunst is. Ik ga twee mensen coachen, het gaat beginnen. En ik ga voor een landelijke organisatie, ook vanuit mijn Levenskunst mooie trainingen verzorgen. Leuk, hoe het leven je soms zomaar toelacht. Hoe je door zoals Carla altijd zo mooi zegt, een deur te sluiten, er vele nieuwe deuren en soms ook ramen opengaan. Een ongekend leuke man, uit mijn Mercedes wereld, komt zomaar out of the blue in de lucht. En we hebben contact over dit mooie merk, het rijden in een cabrio, gaan we ook een keer samendoen. Kop in de wind, en gaan. En tussen dit alles door, ben ik bezig met Praten over Verlies. De documentaire voor Amsterdam Zuidoost, het coachen van twee collega's bij Yarden, het meewerken namens Yarden aan een MD-traject. En probeer ik mensen te helpen, met hun verlies, hun rouw, hun leven weer op de rit te krijgen, na een verlies. Ja werken bij dit bedrijf heeft me veel gebracht en zal me nog veel brengen. Meepraten over de uitvaart van de toekomst, ik word uitgenodigd voor dit soort initiatieven. En ik realiseer me, ook al ga ik ooit nog wat anders doen, dat ik dit soort initiatieven gerelateerd aan Yarden, altijd met me mee zal dragen.
Vandaag is een dag, waarop de zon mooi schijnt. Een dag waar krokussen, en narcissen zelfs alweer open gaan, het voorjaar laat zich zien. Het nieuwe leven, opent zich. Morgen jazz in Wassenaar, Cor Bakker, gezellig in Auberge de Kievit, met mijn schoonouders, en Joke en vast zullen we daar nog veel mensen zien, die we hier in dit fijne dorp hebben mogen ontmoeten. Oh ja, de krant, het kopje koffie, het boek MAAN, Wine Life, kortom zat te lezen en te bekijken. Heerlijk, ik wens jullie allemaal de rust toe, die ik nu voel en ervaar. Afscheid nemen bestaat niet, is volgens mij een tekst van Marco Borsato. En ik schrijf deze op, omdat je iedere dag, of iedere week wel afscheid neemt van iets of iemand, en ook dat hoort bij het leven. En ik zelf probeer er dan simpelweg te zijn voor die ander. En het mooie is, dat anderen er altijd zijn voor mij. Dank je wel, liefs!!
Abonneren op:
Posts (Atom)