Tja op een gegeven moment val je in herhalingen...want het gaat wel goed met me...een fikse aderontsteking in mijn linkerarm, het lijkt net alsof mijn spieren te kort zijn, zo voelt het...mijn tenen, kortom het oude riedeltje, maar voor de rest gaat het goed met me.
Het weekend was fijn en gezellig. De meisjes hadden een disco zaterdagavond bij de hockey, te kinderachtig voor Florine, maar heel leuk voor Rosanne...grappig je ziet zo goed het verschil nu. Rosanne met gelakte nagels en mascara, mooi gewassen haartjes, maar wel haar eigen kledingstijl, een leuke mix dus van Rosanne en een roze meisje...
Zondag uitgebreid ontbeten, daarna kwamen Arie en Noor langs. Het leuke is dat Noor en Floor nu allebei op de middelbare school zitten en dus samen heel wat af kletsen. En ondertussen heeft Rosanne op haar kamer een dansje ingestudeerd wat we zondagavond mochten komen bekijken. Tussendoor zijn we even bij de pizzeria een pizza gaan eten. Kortom een weekend zoals gezinnen wel vaker hebben, met zaterdag de hockey wedstrijd van Rosanne. Dit soort weekends zijn wel leuk vind ik, maar de kinderen (vooral Rosanne) willen graag meer spektakel.
Met Annemarie en mijzelf gaat het goed. De rust rondom mijn ziek zijn lijkt wat terug. Gisterenavond lagen we in bed en toen wreef An over mijn rug en zei ze 'hoe zou het nu hier zijn Aniet, met die tumor....' en hopenlijk kunnen we dit aan jullie vertellen na de MRI-scan die medio november gemaakt gaat worden. Ik ben zo benieuwd, ik wil zo graag die beelden zien. Maar eigenlijk ben ik niet bang meer voor de uitslag, want volgens mij is die gewoon goed.
Ik zal zo blij zijn als al dat geprik voorbij is...ik vind het allemaal zo eng!
Een hele mooie dag!
Anita
