Mijn 51e verjaardag...en de hemel huilt een beetje....

Tja en dan ben je zomaar 51. En na een prachtig ontbijtje met prachtige en vooral liefdevolle cadeau's van mijn Annemarie, reed ik om half 8 richting Haarlem...de dag was mooi en teder begonnen...en onze 'tenten en zeilen in de tuin stonden vol van het water'...de hemel huilde, of de hemel pieste in zijn broek van het lachen, omdat ik met mijn hippe schoenen aan naar Yarden ging. Omdat ik een drukke dag voor de boeg had, met bezoek, overleg, en nog eens overleg, met een bezoek van de directie uit Almere. Omdat ik trots op mijn uitvaartcentrum trakteerde op gebak en fruit. Omdat ik gezond ben en 51 mag worden...maar onderweg las ik mijn mailtjes, terwijl ik in de file stond...en daar stond een bericht over tante Tanneke, kanker, een tumor in de rug, en opgenomen in het ziekenhuis...mijn lieve tante, de zus van mijn moeder..85 jaar en toen werd ik zo in en in verdrietig....Weet je, soms lijkt het leven zo oneerlijk...waarom moet dit nu, waarom moet iemand die 85 jaar is, dit nog allemaal meemaken...? En op dat moment dacht ik 'de hemel huilt gewoon een beetje met mij mee' omdat ik op mijn 51e verjaardag geconfronteerd wordt, met best wel veel verdriet. En ik dit verdriet in mij meedraag...en een manier probeer te vinden, om in het reine te komen met mijn vader en zijn verdriet. En nu, nu wil ik niets liever, dan heel snel naar mijn tante toe...en dus ga ik, zondagmiddag naar haar toe. In Terneuzen of all places, een verschrikkelijk eind weg, maar ach wat zie ik daar naar uit...en dus is mijn verjaardag een beetje dubbel. Want was mijn dag vol warme en intense indrukken, een mooie ontmoeting met mijn directeur, een prachtige dag met mijn team in Haarlem, en was de avond intensief met de twee meisjes, die kwamen voor mijn verjaardag en kreeg ik van Rosanne een prachtig tweeluik met de tekst - Love is in the air en omdat ik super veel van je hou - en van Florine een mooi boek van Remco Campert. Nu ben ik moe...intens moe, Annemarie is de hele dag in de weer geweest met wateroverlast, de keuken stond blank tot en met de besteklade, de pannenlade toe...continue was zij bezig met het weg laten lopen van ongekende hoeveelheden water, de afvoer raakte verstopt, kortom ellende.....dus mijn 51e verjaardag is nat, en loopt een beetje over...en dus kruipen wij zo in bed, met een glas champagne...om te vieren dat er een nieuw levensjaar voor me ligt. Ik heb er zin in...en dank iedereen voor alle mooie kaarten, smsjes, mails en liefdevolle aandacht. Ik voel me rijker dan een koning, en ben nu gewoon een beetje een verdrietige koning dan...morgen gaan Pa en Els naar het Zorghotel en ik hoop zo, dat het fijn is, dat hebben ze zo verdiend...we spreken elkaar weer. Morgen schijnt de zon...en ik ben moe en ga mijn harde werker hier, mijn lieve Annemarie lekker meenemen naar bed. Slaap lekker...Anita