Zomaar een mooie dag.....

En vandaag was zomaar een prachtige dag...een lange, dat wel. Een coachtraject afronden, een receptie bij Driehuis Westerveld...waar leuke bijzondere mensen rond lopen. Een dag met mijn eerste beoordelingsgesprek, de eerste van 53....mijn god, wat een klus! Een dag waar ik meters heb gemaakt, zoals ik het altijd zo mooi kan zeggen...een dag, waar mensen elkaar in de haren vliegen en emotioneel maken en raken. Een dag, vol regen en storm, een kerstboom midden op de weg, vuurwerk terugvinden in een container, en daarmee Reynaud blij maken...glimlachen om alles wat er is. Denken aan de wiskunde leraar meneer van Diggelen...zo'n man, die je eigenlijk dagelijks nog tegen komt, omdat hij in je allergie zit...en als kind kon je hier niet zoveel mee. En als volwassene is het nog steeds ingewikkeld, want mijn god hoeveel meneren van Diggelen kom je niet tegen in je dagdagelijkse leven. Of mevrouwen...ken je dat, veraf en dichtbij...en je hebt er maar mee te dealen...Oh ja, meneer van Diggelen zelf ken ik niet...dit is de wiskunde leraar geweest van een van mijn coachees. Maar iedereen kent wel een meneer van Diggelen in zijn of haar leven. Ik ken er wel een paar en zie die koppen voor me, terwijl ik er nu bij kan glimlachen...want je hoeft niet met iedereen koffie te drinken, je moet soms alleen maar met zo iemand werken in je omgeving...en terwijl ik dit schrijf, denk ik weer even aan Ma van Loon. Zij vertelde mij altijd 'kind weet je waarom je schouders rond zijn....daar kun je dingen vanaf laten glijden, waar je niets mee wilt...'. En toen ze dat tegen me zei, vond ik haar maar een rare vrouw...wat moest ik hier nu weer mee. Maar nu, vandaag de dag, denk ik aan al die uitspraken van haar. Die ik mezelf nu hoor gebruiken...want jeminee wat een wijze lessen heeft zij mij gegeven. En nu is het voor mij de kunst om met haar lessen in mijn binnenzak, mijn leven goed te maken, het goed te doen in mijn leven. Het lukt, daar ben ik van overtuigd...of het is al gelukt....maar af is het nooit.

Wat een rommelig stukje, gewoon de kop leegmaken, lekker is dat...wat een mooie dag...ik zag een mevrouw met prachtige rode laarzen op de receptie en verder veel grijze meneren en mevrouwen...ik zag een leuke jongeman, die gekke dingen doet met as, vanuit een vliegtuig, een luchtballon, of wat dan ook...sprankelend in de wereld van de uitvaart...authentiek, bijzonder...slaap lekker, ik zit al in mijn dikke trui, loop lekker op mijn sokken en ben zomaar simpelweg gelukkig. Liefs, Anita oh ja en die houtblokken vind ik gewoon mooi...hout vind ik mooi, zo puur eigenlijk.....