Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




dinsdag 30 november 2010

Een lange dag...en een hele lange file....

Gisteren begon met een prachtige ochtend bij Yarden. Een gesprek met Sabrina, de directeur..en dit is zo inspirerend. Leuk! Daarna eventjes lang mijn eigen kantoor, en toen een ontmoeting bij OCW, met Marike...bijzonder, want onze levens raken elkaar steeds....zo was bij een weekend, als vrijwilligster voor Kinderen achter de regenboog. En daar was ook Bart, een van mijn medewerkers van Yarden....en daarna schoof ik in een hele lange file richting Rotterdam, ruim twee uur, over ca. 20 km...stapvoets rijdend, soms wat glibberig...maar ik was op tijd...en pas om 23.00 uur weer thuis...de straat is wit, prachtig die sfeer. Maar vanmorgen worden alle afspraken die ik had staan gecanceld. En dus zit ik nog eventjes thuis...aan de koffie en de krant, voordat ik de reis ga beginnen richting Yarden...een reis die weer spectaculair zal zijn. En dat is het enige minpuntje aan de winter, die gladheid, het feit dat je dagelijks de weg op moet...een eind moet rijden...maar verder, prachtig...ik hoop dat iedereeen geniet van de sneeuw...van de mooie vergezichten. Doe een dikke jas aan, en geniet...
Anita

zondag 28 november 2010

Weekend vieren....en mijn nieuwe bril



Na een intensieve week, met een afsluiting die klonk als een klok, de dames van Authentiek Vrouwelijk Leiderschap hebben Yarden Kennemerland bezocht vrijdagmiddag. En na een prachtige uitleg door onze benjamin, Florian, en aansluitend door Erika...werd het een geweldige ervaring. Indrukwekkend om te zien, met welk een bezieling de mensen van Yarden vertellen over hun werk. Eindigend bij Sanz in Heemstede, absoluut de moeite waard, voor een lekker 'snoeperij diner' met daarbij natuurlijk een glas Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland...en op weg terug naar huis, nog heerlijk nagenieten en napraten met mijn vriendinnetje en dorspgenoot Carine...zomaar een feestje, een feestje wat we over twee maanden weer gaan herhalen...
En zaterdagochtend bleven Annemarie en ik wat langer in bed, heerlijk...en na wat boodschapjes, vertrok ik naar mijn papa...en Annemarie bleef hier, voor Rosanne, omdat het soms zomaar belangrijk is dat een moeder in de buurt is...en wij ontmoeten elkaar gisterenavond in Amsterdam, waar wij met onze vrienden Arie en Fransje lekker gingen eten. Heerlijk gewoon, deze mensen ken ik al zo lang...en wij hebben al zoveel met elkaar gedeeld, en nog steeds is het heerlijk samenzijn. Wandelend door de stad Rotterdam, waar zij werkelijk in het hartje wonen, en genieten van elkaar en alle geneugten die daarbij horen. Vanmorgen gewoon in bed gebleven, want als je je voet buiten het dekbed steekt, voel je dat het buiten vriest...dat het koud is, dat de winter is begonnen. De maand december staat voor de deur...een maand die bol staat van de feesten en het samenzijn.
Gisterenmiddag was ik weer bij mijn vader...en ons samenzijn, is altijd weer bijzonder. Het heeft een intensiteit, die prachtig is...laatst zei hij'er zijn niet veel vaders die zo met hun dochter omgaan' vaak zitten we hand in hand. Of legt hij zijn hoofd tegen mijn schouder...want dat voelt hij zich veilig, zo geeft hij aan...ach, wat voor woorden wil ik hier nog aan toevoegen...het beeld zegt genoeg toch?
En nu tijd voor de surprise...brrrr...ik ben daar niet zo van. Het gedicht gaat meestal wel beter en weet je wat zo frustrerend is, in mijn hoofd wordt mijn surprise altijd prachtig en in de werkelijkheid is het vaak een slap aftreksel van mijn idee...knippen, plakken, frutselen...het is geloof ik niet zo mijn ding...maar wie weet...
En terwijl ik dit alles schrijf, luister ik naar de cd Hold on tight van Solomon Burke en de Dijk..prachtig...My Rose saved from te street....heerlijk, beetje jazzy, beetje swingen...een fijne zondag!
Liefs, Anita

woensdag 24 november 2010

Zomaar....een rustige avond voor de boeg....

En vandaag kregen Annemarie en ik een boekje, wat ik al twee keer heb mogen ontvangen...de eerste keer kreeg ik dit boekje van Neelie Kroes, de tweede keer van Nicolien uit Amerika (de zus van Els) toen ik ziek was, en nu vandaag kregen wij dit boekje van onze lieve buurvrouw Jeannette...en iedere keer krijg ik dit boekje, wat echt een prachtig boekje is, met een speciale boodschap...en weet je, dit boekje wil ik wel honderd keer krijgen...want het is zo prachtig 'mijn dinsdagen met Morrie' van Mitch Albom. Dus wil je ooit iemand iets heel bijzonders geven...koop dan dit boekje, het is zo prachtig...zo intens, zo vol wijsheid, zo'n mooi bijna spiritueel boekje...en alleen al door het ontvangen van zo'n boekje, voel je de rijkdom die het leven je te bieden heeft....
Deze buurvrouw heeft het afgelopen jaar haar geliefde, haar man, haar grote liefde verloren...en af en toe ontmoeten wij elkaar, een gesprek in de straat, een kaartje over en weer, af en toe breng ik haar een roos...en deze mevrouw was het ook, die zomaar stopte toen ik in 2007, of 2008 met mijn kale koppie op het bankje voor het huis zat en een praatje met me maakte...ik kende haar als die mevrouw met dat hondje...meer niet. En zo kan een simpel woord, een gebaar, je zoveel brengen...gewoonweg door er voor elkaar te zijn!
Vandaag moest ik ook nog even denken aan mijn moeder - oordeelloos aanschouwen - of nog mooier, 'oordeel niet verwonder je...' en ik dacht aan haar, omdat wij mensen zo ontzettend in staat zijn om de andere neer te sabelen met oordelen, met onze mening, met...terwijl ik mijzelf alleen maar afvraag 'als een mens van een mens houdt...is dat toch gewoon goed'....tja, maar het wordt wel ingewikkeld als het twee vrouwen zijn...want daar vinden we nogal vaak iets van. En dat is eigenlijk een beetje jammer toch...en ja, ik begrijp dat het wennen is, ik begrijp dat het ingewikkeld is, zeker als er kinderen bij zijn, maar liefde mag er toch gewoonweg zijn....
Wat een mooie dag...ik was bij mijn meneer in Tholen en daarna bij mijn liefste meneer op Flakkee, mijn vader....fijne avond...
Iedereen is weg, voetballen, turnen, kijken en ik geniet van muziek en de Libelle...wat een rijkdom!
Anita

maandag 22 november 2010

Herdenken...en mooie teksten...

En gisterenavond was het zover, onder het genot van muziek, gespeeld op een echte Steinway door Alder Fuldner, waren wij gezamenlijk met een aantal nabestaanden bijeen om dierbaren te herdenken...een tekst die ik jullie niet wil onthouden, die door Erika werd voorgedragen. De tekst is geschreven door Hanna Lam :
De mensen van voorbij

De mensen van voorbij
wij noemen ze hier samen
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen
Zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen
en zij wij even bij elkaar
aan het einde van het jaar.

De mensen van voorbij
zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij
zij zijn met ons verweven
In liefde, in verhalen
die wij zo graag herhalen
in bloemengeuren, in een lied
dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten.
Bij God mogen zij wonen
daar, waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij,
zijn in het licht, zijn vrij.

Prachtig he...fijne dag, Anita

zondag 21 november 2010

Bijzondere uitvaarten en een herdenkingsconcert....

Afgelopen week was een drukke week met mooie, bijzondere uitvaarten. En de meest bijzondere, misschien wel dit jaar, was een uitvaart met 100 fakkels, een avonduitvaart...bijzonder, plechtig, statig en nog meer woorden, om uit te drukken hoe dit was. Alles is gefilmd en wij zullen deze film voor pr-doeleinden mogen gebruiken....vandaag is er een intiem en klein herdenkingsconcert in mijn uitvaartcentrum in Haarlem. Vanaf 19.00 uur tot 21.00 uur...met prachtige klassieke pianomuziek, met veel kaarslicht en een gesproken woord...intens, klein en vol aandacht voor de nabestaanden die aanwezig zijn. Dus mocht er iemand zijn, die dit leest en die heel graag er bij wil zijn. Er zijn nog een paar stoelen vrij, en anders plaats ik er een paar stoelen bij. Binnenkomst vanaf 18.30 uur...Zijlweg 183 te Haarlem. Ik zal u persoonlijk van harte welkom heten....
En nu een zondag, met allerlei dingen te doen...een soort eindspurt naar het einde van het jaar toe. Gisteren een mooie en vooral rustige dag met mijn vader gehad...het lijkt alsof hij berust in de situatie. Alleen lastig is wel, dat hij nog steeds in de veronderstelling is, dat hij wel weer gaat lopen....en echt geloof me, hoe rustig hij ook is...hoe goed hij zich ook houdt...dat zie ik niet gebeuren en met mij niemand....ondertussen wordt het huis waar hij verblijft steeds meer gesloopt. Hij blijft volgens mij daar, totdat de eerste nieuwe vleugel gereed zal zijn en dan verhuist hij als eerste bewoner weer naar het nieuwe huis. Maar dit duurt zomaar nog 1,5 jaar...ondertussen geniet hij wel van de graafmachines, van het gedoe erom heen. Freek een van zijn oude 'buren' heeft de opdracht tot sloop gekregen, en mijn vader, als rechtgeaarde boer en buitenman, geniet van die grote machines, die zo stukken muur 'weghappen' zoals hij het noemt. Ik heb een keer samen met hem gekeken hiernaar. De saamhorigheid in zijn woonkamer, is groot. Gisterenavond hebben we met een aantal mensen bij elkaar gezeten...voor het naar bed gaan. Hij gaat vaak vroeg slapen, zeker als hij de hele dag bezoek heeft gehad. Dan is hij wel moe...veel mensen om hem (zeker als ze geen bezoek krijgen) slapen veel uren overdag. Hij niet, want hij krijgt wel bezoek...en dat is fijn en leuk!
Lieve mensen, ik ga aan de slag, de nespresso staat al klaar, Roosje is ook al wakker...de rest van het huis is nog heerlijk rustig! Een fijne zondag...Anita

dinsdag 16 november 2010

de zon in mijn kantoor...

En dit weer, die lekkere kou...even op mijn eigen kantoor. De zon die naar binnen schijnt, en ondertussen telefoneren met Yarden en afspraken maken....heerlijk. Dit zijn van die dagen, die het leven zo lekker maken. De spreuk van de coachkalender is : 'de zin van het leven is zin in het leven' en volgens mij dragen we dit wel uit met elkaar! Zondagavond hebben wij zo'n prachtige surpriseavond mogen genieten...met champagne, sushi, goddelijke lekker eten en een overheerlijk gezelschap...tja, en weet je, dan glimlach ik en straal van oor tot oor! Want terugdenkend aan dit weekend, dat was een groot feest, geweldig bedankt! Hoe mooi kan het leven zijn...ik heb er nu alweer zin in! Deze week gaan we naar Night of the Proms en daar staat Grace Jones, van La Vie en rose....de hit, waar ik in vroeger tijden in prachtige haagse kroegen op heb gedanst en waar ik nu, anno 2010 met mijn Annemarie weer op dans.....
Heb een fijne dag! Anita

zondag 14 november 2010

Een prachtige zaterdag!!!!






En gisteren was een mooie dag....het begon bij mijn vader, samen met Annemarie. En een foto zegt zoveel meer. Het was simpelweg goed...we spraken over zijn 'laatste levensfase' bijzonder,hij begon er zelf over....dat hij hier veel over nadacht...een verwarrende stroom van woorden, die soms wel en soms niet realistisch zijn. Waarbij hij met zijn ogen dicht, zich realiseerde, dat er niets meer is, dan deze Samaritaan...en dat dit wellicht zijn eindstation is. Ingewikkeld, maar met elkaar, met Els, met zijn kinderen, zijn zus, zijn dierbare vrienden, al die prachtige mensen die steeds weer bij hem langskomen, op vrijdagmiddag, op zomaar...maken we dit stukje van het leven van mijn vader ook nog heel mooi en intens. Met behulp van uitstapjes, Zorghotels en wat er meer is proberen we zijn kwaliteit van leven nog enige inhoud te geven. Toen ik hem vroeg of we niet een keer op zaterdag 'uit' konden gaan, om ergens te eten met elkaar, kwam zijn 'zuinigheid' weer terug en zei hij 'dat is toch veel te duur...'. Ach...we organiseren weer iets en ik hou jullie op de hoogte. Toen de auto in, en op weg naar Haarlem, 'De kale pater' een leuk en knus restaurant in het hartje van de stad. Hier hebben we met de totale club met aanhang, genoten, gegeten en gesproken. Het was gezellig en goed. Het was intens en mooi. Onze Ciska, de vrouw van Rob was er bij en onze jubilaris voor dit jaar Sylvia werd in de bloemetjes gezet. Volgend jaar is Anneke mijn jubilaris...een aantal collega's ontbraken en dat is alleen maar jammer...want hoe mooi was het niet...de donkere foto is een toast op het leven, en in het bijzonder een toast op onze Rob...
een fijne zondag. Die tot nu toe bestaat uit samenzijn, kopje koffie en de zonnebank...enne...ik zit hier heel stoer te schrijven met die bijzondere nieuwe, zo totaal andere bril, dan mijn oude...Liefs, vanavond is een surprise avond...en ik vind dat zo enig...ben dan soms net weer vijf jaar oud en wacht tot Sinterklaas zijn pakjes voor de deur heeft gezet. Diezelfde spanning voel ik nu weer...hoe klein kun je zijn...Anita

zaterdag 13 november 2010

Zaterdag....

Achter mij ligt een heerlijke week. Vol van werkzaamheden, vol van mooie momenten....wellicht een nieuw coachtraject, uit onverwachte hoek...en nog volop in de opdrachten. Maar toch ook onstaat er nu ruimte, zomaar een moment om bij te praten, met een oud Servant Leadervriend...een kop koffie wacht ons maandag, nadat ik een zakelijke bespreking heb gehad in Ermelo. Een bezoek aan meneer van Riel, de homeopatisch arts, en nog een aantal avonden lesgeven...maar ook The Night of The Proms, geweldig met John Fogerty van Creedence Clearwater Revival, terug in de tijd...maar eerst een weekend vol verrassingen. Mijn vader, een diner met het totale team van Yarden Kennemerland met aanhang! En morgen worden wij opgehaald door twee heel bijzondere mensen...en worden wij geacht onze mooiste kleding te dragen...vol verwachting klopt ons hart! Spannend....wordt vervolgd...een feestweekend ligt voor ons, zo dadelijk halen wij onze nieuwe trendy brillen...een echt zo passend bij Annemarie en haar imago. En eentje...een beetje gek, wel passend bij mij...ik blijf twee brillen naast elkaar gebruiken, doe net of ik zomaar een beetje chique ben...en glimlach terwijl ik dit schrijf. Dag, fijn weekend...en liefs, van een genietende vrouw...Anita

woensdag 10 november 2010

Feedback....

En zomaar een stukje tekst uit iemands weblog, waarbij het laatste gedeelte gaat over mij (beginnend met de zin - het mooiste type mens en verder...):
'Ik weet natuurlijk al lang dat er heel veel verschillende soorten mensen bestaan. En in de afgelopen jaren heb ik diverse testen gedaan om mijn eigen typering duidelijk te krijgen. Via Myers-Briggs Type en Belbin werd ik me steeds meer bewust van mijn profiel. Ook heb ik via de valkuilen mijn kernkwaliteiten ontdekt. Dus ik ken mezelf ondertussen best aardig, en ik weet hoe ik mensen via deze technieken kan typeren.
Nu ben ik sinds kort in een nieuwe werkomgeving terechtgekomen en dat brengt met zich mee dat heel veel nieuwe mensen aan mij voorbijtrekken. En wat mij nu opvalt is ik een andere typering hanteer. Er is in mijn beleving een groot verschil tussen mannen en vrouwen (1), tussen optimisten en pessimisten (2) en de statusgevoelige en statusongevoelige personen (3). De ergste combinatie is vrouw, sorry dames, pessimist en statusgevoelig. De überbitch weet elke omgeving te verlammen, en vertaald elk welgemeend gebaar zo negatief, dat je na een week al niets meer durft. Gelukkig zijn er niet zoveel. Het mooiste type mens, volgens mij, is trouwens ook een vrouw. Zij koppelt een optimistische kijk op mensen aan een ongevoeligheid voor status en biedt daarmee een geweldig platform voor talentvolle mensen.
Ik ben benieuwd wat ik de komende weken verder ga ontdekken.'

Heb een fijne werkdag!
Groet, Anita

maandag 8 november 2010

Heel veel moois.....





'Een wijnstok geeft meer druiven als hij jong is, maar betere druiven naarmate hij ouder wordt'.....deze spreuk spreekt me steeds meer aan, naarmate meer mensen 'mevrouw' tegen me gaan zeggen. En daarnaast geloof ik er heilig in, en dan bedoel ik dat van die druiven! Als rechtgeaarde wijnliefhebber, heb ik hier wat mooie plaatjes, die maar weer eens laten zien, wat vader en dochter gemeen hebben....
Zaterdag was ik bij hem, en vandaag weer...en werkelijk het was heerlijk! Ik heb genoten...en hij volgens mij ook. De foto's zijn, met dank aan Ada, prachtig...
Liefs, Anita

vrijdag 5 november 2010

Opdrachten, loslaten en weer verder gaan....

En vandaag heb ik een opdracht afgerond. En als dank kreeg ik een prachtig boeket, en een kadobon...weer een dag vol kadootjes. En op kantoor bij Yarden stond er een fles wijn met het symbolische etiket ´Toekomst´ erop. Een prachtige wijn met perspectief....een kadootje van een van mijn medewerkers. En steeds maar weer ben ik verrast door al die lieve aandacht. Door al die mooie momenten, die ik zomaar krijg aangereikt...
En vanuit dit moment, laat ik weer los en ga ik weer verder. Zomaar verder op weg naar nieuwe ontmoetingen...en weer heb ik er heel veel zin in!
En nu, zomaar heel luxe op vrijdagmiddag even op kantoor. Zo dadelijk naar de kapper en dan vroeg naar huis...heerlijk! Ik wens jullie een mooi en lekker weekend! Geniet ervan....liefs, Anita

donderdag 4 november 2010

4 jaar getrouwd en een doosje....

En gisteren waren wij vier jaar getrouwd! Wat een lekkere dag...die eigenlijk de avond tevoren al was begonnen. Ik kreeg een prachtige grote tas van Annemarie voor kantoor...en wij dronken op ons geluk, op gezondheid en op de liefde! Tot diep in de nacht...heerlijk en gisteren begon een prachtige dag met een kop koffie met een nieuwe coachee bij OCW, al vroeg in de ochtend. Een intensief gesprek...en soms in een gesprek raak je de kern met elkaar! Prachtig! En daarna lekker met de trein naar huis. Annemarie opgehaald, die ondertussen een prachtig boeket kreeg van mij, via Suzie, conform de afspraak. Maar ook kregen wij een schitterend boeket van mijn lieve tante Anita en oom De...zo lief. Zo mooi ook weer, dus ons huis is feestelijk versierd, met romantische bloemen! Veel smsjes, kaartjes en telefoontjes...en om ca. kwart voor elf zaten we samen in de trein naar Amsterdam. Leuk, gezellig, veel mensen, internationale gezelschappen en dan stap je uit op het Centraal Station. En je doel is zomaar vrij zijn, wat wandelen, rondkijken, de Bijenkorf...waar ik paarse schoenen heb gekocht. Helemaal leuk...ik zit hier nu dus een beetje paars te zijn. Heel hip voor mijn doen...met mooie sokken met diverse kleuren, paars,rood en blauw...echt lekker gek. Een paarse trui en paarse shawl en zo ga ik straks naar Defensie...De middag was leuk, en lekker...een paar kleine dingetjes gekocht, en lekker een glas wijn en een lunch bij LUST in een van de negen straatjes. Dineren bij 238 op de Keizersgracht, is leuk, een feestje, ook weer erg internationationaal...een aanrader waard! En om 11 uur waren we weer thuis, lekker moe...Vanmorgen vroeg de tandarts, nu eventjes uurtje kantoor...zo Defensie in Zeist. Morgen Yarden en Moneyou, en voor die laatste de afronding van mijn eerste opdracht daar. Mooi, en goed! En toen ik hier net op kantoor kwam, lag er een pakje voor mij. Een doosje van de Wereldwinkel..een prachtig doosje van mooi geschept papier, met in dat doosje allemaal ontzettend lieve briefjes van de dames van Dunea voor wie ik vorige week een workshop mocht verzorgen. Een doosje wat me geraakt heeft...een doosje, zo kenmerkend voor onze workshop vorige week. We hebben als mens allemaal onze 'doosjes'vol met ervaringen en schatten, met herinneringen, mooi en intens...en vorige week hebben wij veel uit ons persoonlijke doosje gedeeld met de ander...en ik, ik mocht er zomaar bij zijn. En krijg nu als dank 'een eigen doosje'..dank je wel, hoe mooi kan je dag zijn! Een dag met weer een gouden randje...vanmorgen kreeg ik van Jeanet mijn collega uit Groningen een prachtig smsje, en weet je, ook dit smsje 'stop ik in mijn doosje'....dag, geniet van deze dag!
Groeten van een paarsgekleurde Anita....

'Wist je trouwens dat de kleur paars een symbool is voor passie. Of, zoals Beintema zegt: inventief, vol inspiratie, originaliteit en ook spiritueel'

dinsdag 2 november 2010

Onzekere tijden....gelukkig weer voorbij!

PFFFFTTTTT....en de onzekerheid laten we weer achter ons. Zonder mijn vrienden of familie hier mee te hebben belast, maar natuurlijk wel mijn liefste Annemarie...Een punctie, bloedonderzoek, een CT-scan en lang wachten....vandaag om twee uur zou ik een telefoontje krijgen en dat kwam pas om half vier....maar Anita is gewoon helemaal gezond. Geen actieve kankercellen, wel reactieve lymfklieren, die gewoon reageren op wat onzuiverheden in het lichaam. En ach wat wil je, met een sniffende vader, veel snotterende collega's en een druk bestaan...het lijf wil ook wel eens reageren...
Dus - voor al die lieve Yardeniers, die mij volgden. Deze Anita is gezond! Deze Anita gaat gewoon vrolijk door met al haar plannen. Vandaag heb ik Joke mijn agenda gegeven, met heel veel geel erin...en geel staat voor aanwezigheid...lekker, aan de bak met elkaar. Ook nog even bij Moneyou geweest vandaag. Voor een constructief en goed gesprek. Vrijdag ronden we dit traject af. Is goed...er zit een goede manager, er is een basis gelegd voor de toekomst, en mijn rol is klaar daar. Fijn, en ik kijk hier met een goed gevoel op terug. Prima. Nieuwe dingen mogen komen, maar eventjes wat rust in de tent is ook wel aangenaam...alhoewel rust...
Ik zit nu in Amsterdam, en morgen is onze trouwdag...maar dat wisten jullie al, en mijn kadootje is een dagje samenzijn, genieten, elkaar diep in de ogen kijken en uiteindelijk goed en intens samenzijn...en de strik, die doe ik er zelf wel om heen...
Nu nog een avondje college geven over leiderschap...dag, succes en dank voor al die lieve smsjes...van mijn Yarden-collega's...het leven lacht ons toe! Liefs, Anita

maandag 1 november 2010

Mooie woorden.....

Vandaag zei een cursist tegen me 'Anita, dank je wel voor deze module. Je was docent bij mijn eerste module en bij mijn laatste. En al die modules (vier) er tussendoor heb ik je gemist...'welnu en dan glimlach ik en geniet ik, want hoe mooi kan je dag zijn. En terwijl ik dit schrijf, denk ik aan dat citaat wat me zo aanspreekt 'zorg dat ieder uur van je leven het mooiste is....'.
En deze dan 'in de dromen en in de liefde is niets onmogelijk'.....Ik geniet er zo van, van de liefde. Ik realiseer me hoeveel geluk je hebt, als je de liefde mag ontmoeten...of als je de liefde wilt omarmen. Drink ervan, en ik heb gemerkt, als je gelukkig bent in de liefde. Dan lijkt de wereld oneindig groot. Dan kun je alles aan, te weten dat die prachtige vrouw, daar thuis weer op me wacht. Gisteren zat ik met Annemarie bij mijn vader en toen zij wegliep, keek hij haar zo schuin een beetje na en zei hij tegen me 'wat heeft ze heerlijke benen he...'. En weet je, dan grinnik ik, want dit is zo mijn vader. Die ondeugd, die zich nu vertaalt in een schuin lachje...het zit er nog zo in. En eigenlijk ben ik dan wel trots als mensen zeggen, dat ik aan de ene kant op mijn moeder lijk en dat ondeugende van mijn vader heb. Heerlijk toch...want hij zei, wat ik dacht....
Een fijne avond gewenst, vanuit een mooi Amsterdam! Liefs, Anita