Goedemorgen! Zaterdag 10 oktober, 10-10-2020,
mijn plekje aan de keukentafel in Nieuw-Vossemeer weer ingenomen. De Nespresso
binnen handbereik, een stapeltje kranten, telefoondienst voor de
Uitvaartstichting en bomvol met indrukken. En graag schrijf ik hierover, zodat
de rust weer terugkeren mag in mijn hoofd en hart. Want de afgelopen week was
werkelijk een heel mooie en vooral heel indrukwekkende week. Soms heb je van
die weken, waarop alles veel en vol lijkt. En waarop veel hoogtepunten, of belangrijke
momenten elkaar opvolgen in een hoog
tempo. En op maandagmorgen lijkt het dan alsof je een heel hoge berg gaat
beklimmen. En op vrijdagavond voelde het alsof ik vanaf een hele lange glijbaan
naar beneden was gerutscht, en toen ik de landde, was ik moe maar voldaan. En
deze week was er veel, onderhandelingen, besprekingen, een Avond vol Licht, speechen
met de burgemeester, een heel belangrijke operatie in mijn familie, een vierde
dag Levenskunst!
En soms lijkt het alsof het leven je
zomaar van die kleine cadeautjes geeft. Een ontmoeting, na heel veel jaren en
je pakt gewoon de draad weer op samen. Iemand die bij je thuis binnenstapt en
dan is het net alsof je hem of haar al jaren kent. En soms hoor je het
levensverhaal van iemand, en dan ben je stil, heel erg stil. En gisteren hebben
wij kaarsjes gebrand in het kapelletje hier naast de Katholieke kerk, kaarsjes
voor al die mensen die ons ontvallen zijn. En iedereen was op zijn of haar
manier zomaar even stil. Deze week staat echt in het teken van het licht.
Donderdagavond mocht ik samen met de burgemeester van Hilversum, bijna 80
mensen toespreken, in twee groepen opgesplitst, omdat zij in Corona tijd
afscheid hebben moeten nemen van hun dierbare. En speciaal voor deze
nabestaanden, maar ook voor alle andere mensen, die een dierbare hebben verloren,
heeft Uitvaarstichting Hilversum een Acacia geplant, een levensboom, met
daaromheen een prachtige herdenkingsbank, gemaakt door Annemieke de Graaf.
En deze bank is onthuld door de burgemeester samen met de wethouder en een aantal nabestaanden. En hiermee is er nu op begraafplaats Zuiderhof een prachtige plek, voor iedereen, waar je kunt mijmeren, stil kunt zijn, kunt herdenken en zomaar kunt zijn. In alle rust, ook in Corona tijd, ga hier eens lekker zitten, overdenk het leven, voel je liefde, en praat met diegene die jou ontvallen is. En op deze bank staat een prachtige tekst speciaal voor jou.
En hoe mooi is het om dan te ervaren dat je samen met je team, hele mooie dingen doet. Dat je door de gesprekken met de nabestaanden voelt, hoe waardevol het is, dit zo te mogen organiseren en uitvoeren. En dat de liefde van een ieder, zo voelbaar is voor onze medemens. In deze voor onze nabestaanden. Ik voel me dan trots en gelukkig, dat ik dit mag doen, dat ik hier mag zijn en werken. En steeds weer besef ik hoe gelukkig ik ben, steeds maar weer. Hoe fijn het is, dit leven. Gisteren zei iemand ‘Corona-tijd brengt me ook iets. Het besef dat het kleine er weer toe doet.’ Mooi toch…als wij als mens in staat zijn, om ook op moeilijke momenten, de kleine prachtige dingen te zien, te ervaren. Te voelen zelfs. En dit was ook zo gisteren tijdens onze dag ‘levenslessen in levenskunst’ hier in Nieuw-Vossemeer. Een kleinere groep, door wat last minute afmeldingen, maar een zo mooie groep. En de weergoden waren ons gunstig gezind, dit begon al donderdagavond. Onze Avond vol Licht zou om 19.00 uur starten en opeens, na een hele dag keihard regenen, werd het droog. Hartstikke droog, totdat het voorbij was. En ook gisteren hebben wij nog buiten op het grasveld, en in het atelier onze dingen kunnen doen. De houtkachel aan, hoe fijn.
En nu,
op deze zaterdag, met een nog wat stille telefoondienst, wens ik jou een mooi
weekend toe. Heb je rust, neem je rust, geniet, van al wat is of mag zijn. Sta
stil bij diegene die je lief is, hou de ander even vast. Doe voorzichtig, hou
afstand, en doe het goed. Dank je wel voor deze week, het gesprek, de ontmoeting.
Voor jouw zijn in mijn leven. Dag!
…..
