Gisteren sprak ik iemand, wij (Gemma, Artje, Annemarie en ik) bezochten de kunstroute in de Zaltbommel, een mooie plaats, met mooie en bijzondere kunst. En een van die kunstenaars was een jonge fotografe, zij had een afstudeerproject over blinden en fotografie gemaakt. Ingewikkeld want een blinde kan niet zien. Zo vertelde zij 'zij stond voor een bloemenkraam en toen vroeg een blinde mevrouw haar of zij haar wilde helpen met het uitzoeken van een mooi boeket bloemen. En zij koos mooie bloemen uit en beschreef deze aan deze blinde mevrouw. En toen het boeket klaar was, zei de blinde dame 'oh de bloemen zijn prachtig' '. En ook dit verhaal maakte indruk op mij 'mensen vragen mij wel eens: vind je het niet jammer dat je je vrouw nooit hebt kunnen zien? Dan zeg ik 'nee, want ik kan haar toch zien. Alleen op mijn manier : ik weet hoe ze voelt, hoe ze ruikt, hoe groot ze is. Ze heeft lang blond haard, maar hoe blond er dan uitziet, tja dat weet ik niet....'
Mooi...
kusje
Aniet
