Zomerse zaterdag

En zomaar zit ik hier op zaterdagavond, op het dakterras te schrijven. Een dag vol tegenstellingen, gezelligheid, verlies, contacten, opbouwen en afsluiten, goeie genade wat een gedoe allemaal!! Met het boek van Daniëlle Braun 'Da's gek' hier naast me, een kopje Nespresso, de Happinez, geniet ik van alles wat er is. Een stille dag, zo heb ik deze dag ervaren. Gisteren was een fijne dag, het passen van mijn maatwerk pak, in Amsterdam. Leuk, mooi, anders, gewaagd en best wel netjes. Mooie voering, en lekkere stof. Je gaat het vast een keer zien. En daarna lekker met Annemarie de stad in, onverwachts heb ik vrij genomen. Gewoon simpelweg geen zin. Ken je dat? Zin om samen door Amsterdam te wandelen, wat te winkelen, en te genieten van alles wat er is. En dat is veel. Je ziet bekende mensen, en ik voel me dan net dat kleine meisje van de boerderij, die op school voor het eerst de schrijver Adriaan van der Veen mocht ontmoeten. Ik was een fan van hem en heb nog een heel erg 'gelezen' boek van hem, waar hij een woordje voor mij heeft ingeschreven. En in Amsterdam als ik bij de slijter, Dries Roelvink tegenkom, of bij het museum Arnold Grunberg, dan voel ik me weer net zo klein als vroeger. Ik glimlach dan omdat het mij zo verwonderen kan. Het zien van mensen die bekend zijn. Gisterenavond, heerlijk op het terras bij Mila samen gegeten. En later kwamen daar Joke en Odette bij, en nog later de dochter van Odette. Gezellig, laat en vrolijk. Het was een mooie zomerse avond. En vanmorgen was het heerlijk, buiten ontbijten, Razan op bezoek, later de boerenmarkt op, en lekker bananenbrood en lekkere dingen gekocht. En daarna gewoon weer terug naar huis. Een buurman, 82 jaar, kwam even langs. Hij had een foto van ons gemaakt op Koningsdag en deze zelf afgedrukt en toen hij aanbelde riep hij 'de Hof fotograaf'. Schattig vind ik zoiets. Een oudere meneer, die nog iedere dag zijn rondje fietst op de racefiets. Hij heeft leukemie gehad en overwonnen, maar nog erg veel last van chemo's en de naverschijnselen. Zo'n oudere heer, met van die steunkousen aan, in een korte broek, die hijgend hier een glas water zit te drinken. Joke zou zeggen 'zo zoet'. En dat is het ook. Het leuke van wonen hier, is dit allemaal. Die contacten, als je over de markt loopt. Het glaasje Perrier op het terras van Denise, of gisteren het wijntje van Simone. Kortom, al die dingen bij elkaar, die maken dat het is alsof je in een dorp woont. Zo voelt het...En vanmorgen rond een uur of elf kwam het bericht, dat Marja is overleden. Een collega, die ik heb leren kennen bij Mascha, mijn collega in den Haag. Een collega met wie ik een keer lekker heb zitten kletsen, want zij was ook getrouwd met een vrouw. Ze ging vroeger uit in de vrouwenbars, waar ik ook ooit uitging. Herkenning, een mooie gesprek. Ze was volgens mij 40 jaar bij Yarden. En jawel, kanker heeft haar klein gekregen en a.s. donderdag is haar uitvaart in Ockenburgh. Ik zal er zijn. Afscheid nemen, steeds maar weer. Van mensen, van dichtbij, van wat verder af. En terwijl ik zo'n bericht krijg, is dat gevoel weer daar. Die klote kanker. Die iedere keer weer mensen weghaalt hier. Die iedere keer weer sterker is, dan jij of jij. Potverdomme. En ook weer dat gevoel, dat ik zesendertig mazzeltjes heb, of nog veel meer, omdat ik gewoon door mag leven. Mag genieten, mag werken, mag fietsen, mag...vul maar in. Ik wel. En zij niet. Vanmorgen dus gelijk ook contact gehad met Mascha, want zij ging met regelmaat naar Marja en haar vrouw toe. Had gisterenavond laat nog contact met de vrouw van Marja. Gek, als je zo dichtbij iemand bent, hoe vreselijk moet dan dit verlies voelen. Dus die zomerse zaterdag voor mij en voor al die andere mensen, had hier en daar toch wel een wolkje van verdriet. Terwijl ik hier lekker buiten zit te schrijven, ruikt het naar vers gesproeid groen. Annemarie heeft het terras en alle planten en die van de buren gesproeid. Heerlijk die geur, dat herken ik nog van vroeger, als het geregend had in de zomer, dan rook de tuin zo heerlijk. Soms zelfs als klein meisje, mocht ik in mijn bikini in die zomerse regenbui spelen, het water was bijna warm. En die herinnering komt nu weer terug. Mooi hoe je als mens gevuld bent, met prachtige herinneringen. Een leven lang herinneringen maken, zo is het eigenlijk ook. Ondertussen is er een mooi glas witte wijn ingeschonken, en hoor ik het nummer Zoutelande van Blof. Mooi die succesvolle Zeeuwse band, ik kan er zo van genieten. Heerlijk, sowieso zijn dit soort avonden zuiver en puur. Fijn plaatje toch? Zomaar op zaterdagavond thuis. Heerlijk. Ergens in het dorp hoor ik af en toe gejuich, er wordt een belangrijke voetbal wedstrijd gespeeld Liverpool tegen Arsenal. Ja dat weet ik van de oude buurman. Hij ging vanavond kijken vertelde hij en toen hij wegliep zei hij 'Liverpool gaat winnen'. Geen idee of dat zo is gegaan...Lieve mensen, volgende week zaterdag komt nichtje Noor terug uit Suriname. Leuk, we wachten haar op, op Schiphol. Ik ben erg benieuwd hoe zij dit alles ervaren heeft. Stoer vind ik het wel, zo'n jonge vrouw, die samen met nog drie vrouwen, vier maanden lang in een land als Suriname heeft geleefd. Op Schiphol zal het druk zijn, met een grote groep mensen, die haar ontvangen. En heel snel, daarna zullen we haar hier ontvangen en haar verhalen horen. Ik glimlach, omdat het me blij maakt, dat ze gaat komen. Nu luister ik naar The House of the rising sun van The Animals. Lekker die muziek van vroeger. Lieve mensen, geniet van de zomer, van elkaar, van alles. De komende week is druk, veel bijeenkomsten, ook in de avonden, een Hoofdbestuursvergadering, op de verjaardag van Pa van Loon. Ik hoop dat het een vergadering gaat worden in de geest van hoe mijn vader geleefd heeft. Vol harmonie en vol van respect. Ik geloof maar zo, dat het niet voor niets is, dat deze datum naar voren is gehaald en nu precies op deze dag gaat plaatsvinden. En volgende week zaterdag, nadat we Noor hebben opgehaald, gaan we naar een feestje van vrienden die elkaar 12,5 jaar kennen. Gezellig. Net als An en ik, wij kennen elkaar ook al bijna 13 jaar, 20 augustus 2015, was onze eerste kennismaking...Ik kreeg vandaag de Happinez en dit nummer staat in het teken van - luisteren naar je hart -. Een mooi themanummer met hierin een aantal Kompas kaarten. Ik ben verre van spiritueel, maar ik geloof wel in de kracht van het leggen van een kaart. Waardoor je naar een bewustere laag in jezelf gaat. En van waaruit je jezelf vragen gaat stellen. Een van die kaarten heet - diep van binnen - en deze kaart vertelt je, dat je diep van binnen precies weet wat je nodig hebt. En wat voor jou op dit moment belangrijk is. En dat het belangrijk is, om te luisteren naar die stem diep in jouzelf. Die stem, die je duidelijk maakt, wat voor jou nu goed is. En deze week, kwam er zomaar een man op mijn pad. Ik heb hem ontmoet, via een LinkedIn contact. Gek, en het gesprek was bijzonder. Was mooi, het waren twee mannen. Een man die net zo jong is als ik ben. Een de andere man is echt jong, 33. Grappig, mijn leeftijd en die van Edward. Een vergelijking die zomaar nu bij me binnen komt. Maar die meneer die net zo oud is, als ik ben, die is niet zomaar op mijn pad gekomen volgens mij. Ik kan het nog niet duiden. Maar het was een heel mooi, en vooral boeiend gesprek. Ik was Anita, zoals ik mezelf zo goed ken, van links naar rechts schietend en mijn verhaal, mijn levensverhaal vertellend. Bijzonder..nu zingt Pink 'Just give me a reason'. Mooi. Ja, waarom vertel ik van die ontmoeting, gewoon omdat ik erg geloof, dat je niet voor niets, nieuwe mensen mag ontmoeten. Op een bepaald moment in je leven. En op dit moment gebeurt er veel. Mijn kruispunt, uit mijn vorige blog, ik bewandel mijn eigen pad, en ik geniet, van alles wat ik mag zien, en van al die mooie mensen, die ik tegen mag komen, dus dank je wel leuke meneer, dat je er was. Dat je er bent...en dat je mij zo mooi een spiegel voor hield. En dank jullie wel, dat jullie, op afstand en soms dichtbij met me meelopen. Ik vind het fijn.