En toen ben ik maar alvast gegaan en zat ik een glas spa rood te drinken, hier in Haarlem, met uitzicht over de landerijen. Op 'ons eigen terras' het terras, dat grenst aan de ruimte waar wij met elkaar zouden zijn. Prachtig, intens en zo kenmerkend voor deze mooie groep mensen. En terwijl ik hier zo zat, realiseerde ik me, wat er veel is gebeurd in 6,5 jaar tijd. Toen ik in begon stonden we er niet zo best op als Cluster, een niet gemotiveerd maar vooral beschadigde groep mensen, en nu...een prachtige club mensen, met een geweldige vorm van dienstverlening, een dikke 9+ organisatie en een tevreden groep. Mensen die schuren, en die zorgen voor wat glans. Mensen die niet direct 'ja' roepen, maar als dit uitspreken, dan gaan ze er voor. Zo ongekend mooi...Cluster West.
En toen begon het feest met een glas champagne, heerlijk, met bijna de hele club compleet. Met woorden voor Vivian en Marieke...mooie gedichten, gemaakt door Aty. Daar staan twee teamcoaches waar je zo trots van wordt.. Deze twee vrouwen hebben zo mooi de touwtjes in handen, echt geweldig...en toen was ik aan de beurt. Er werden rouwkaarten rondgedeeld met een afscheidslied voor Aniet en jawel 'simply the best' van Tina Turner werd luidkeels door iedereen meegezongen...waanzinnig. En ik, ik schoot vol...zo mooi. Zo intens en we gaan nog even door...een klein kistje werd officieel binnengedragen jawel...met een ster erop en vol met mooie woorden, spreuken van iedereen die er was...geweldig. En in dit kistje geheel in Yarden stijl bekleed, lag een prachtige magnum wijn en allerlei bonnen, maar ook een dvd met opnames van het team, op het werk, geweldig...wat een feest. Verwennerij tot en met...maar we zijn nog niet klaar...want jawel, toen kwam Harmen met een schilderij van mijn vader, zo mooi, zo kenmerkend met die mond, zijn gouden ketting (mijn moeder vond dit zo ordinair..haha), en zijn overhemd wat open, zo mijn vader...en toen moest ik zo huilen en ik zei 'als ik ooit kom te overlijden, doe mij dan zo'n kistje met ster erop, en...ooh mijn vader is er weer bij, hij hield zo van dit soort feestjes'...de avond ging maar door en door, het stopte niet...toen ging Perry optreden, en de zaal swingde de pan uit en zijn laatste lied speciaal voor mij, 'bloed, zweet en tranen'....prachtig, prachtig...en de avond was gevuld met liefde...en ik, ik heb tot diep in de nacht, hier aan tafel gezeten, eerst nog samen met Annemarie, om mijn boek vol herinneringen, waar iedereen zijn persoonlijke tekst op een A4 had geplaatst, door te lezen, om alle kaarten en persoonlijke cadeautjes te bekijken, te lezen en nu met een huis vol bloemen zit ik hier...en ga ik zo maar een paar uur naar Haarlem toe...even nog zomaar zijn met al die mooie mensen van Cluster West, wat werken in de stilte, wat lezen, wat bestuderen en nagenieten...dank jullie wel, hoe gewaardeerd kun je je voelen en ja Cluster West, wat zijn jullie goed in afscheid nemen....maar voor ons geldt, afscheid nemen bestaat niet, dank jullie wel...liefs, Anita
