Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




dinsdag 12 juli 2016

Soms is een dag, een dag met een gouden randje.....

Vandaag was weer zo'n dag. Met een prachtig randje, schitterend, verdiepend, intens en vol mooie momenten...je merkt het als je naar kantoor rijdt, de zon schijnt vaag, de muziek is fijn, en je vergeet de indrukken van de vorige dag. Of je onthoudt de mooie dingen, dat kan ook. Ik als aarts optimist, kan nu werkelijk loslaten en weer verder gaan. Gek om te ervaren is, dat het lijkt alsof in een paar weken tijd, de wereld, jouw wereld er totaal anders uit ziet. Was ooit Cluster West mijn droom, en kon ik me niets meer voorstellen zonder dit team....
Vandaag is de wereld verandert, het leven gaat door, en ik dus ook. Loslaten, vooruit zien en verder gaan...ieder met zijn eigen focus. En zo ook ik. Mijn focus is gericht op voorlichting, bewustwording, training, nazorg, op mijn team Verenigingszaken. Op dinsdagochtend samen komen en delen wat er speelt. Waar ben je mee bezig, wat is voor jou belangrijk. Wat maakt, dat het je goed gaat of juist niet. Mooi om te zien, hoe we samen delen.
Een prachtige ontmoeting met mensen van Windesheim, en een uitnodiging om te komen spreken op een congres in november. Bezig met Verder, het nieuwe nummer, met aansprekende verhalen. Een interview, een mooi gesprek over integreren in Nederland. En me rijk voelen, door al die ontmoetingen. En dan vergeet je, wat je gisteren geraakt heeft. Niet omzien in wrok, maar vooral vooruit blijven kijken.
En vandaag was een prachtige dag. Een dag waarop ik me zomaar weer eens enorm rijk voel, door alles wat er wel is. Door ontmoetingen, de zon op mijn bureau, het telefoongesprek met die leuke collega. De diepgang die je ervaart met een 'voorbijganger' en door dit soort dingen, sta ik zo enorm in mijn kracht. Voel ik me zo sterk. Mooie thema's om te delen. Contact met het hoofdbestuur.
En toen ik terug reed naar huis, zonder al te veel file, met een mooi lied op de radio, mijn fietsendrager nog achterop, en die glimlach op mijn bruine kop, realiseerde ik me, dat ik zomaar simpelweg heel gelukkig ben.
En dus dankbaar...voor deze dag!