Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 27 augustus 2008

En nu weer gewoon aan de slag...

Goedemorgen allemaal, na de rust en schoonheid van Chios, het mooie leven zonder stress, zijn we nu weer thuis. 114 mailberichten, van alles en nog wat, een heleboel ongelooflijk lieve verjaardagswensen per mail, per sms en per post...rekeningen, examens die op mij wachten om te worden nagekeken en vandaag weer in mijn pak.
Het gewone leven, hard werken, niet meer lui zijn en in de zon liggen. Aan de slag, aan de bak. Ons voorbereiden op alles wat komen gaat. Ons kantoor, opdrachten scoren en wat al niet meer.
Chios heeft mij/ons veel gebracht :
- rust, liefde, eenvoud ook...en dat wil ik een beetje gaan doorvoeren in mijn leven hier. Eenvoud en vanuit deze eenvoud genieten. Af en toe een glaasje wijn (ook beter voor de lijn), nadenken en met beleid ons leven invullen. Nadenken over wat je wel of niet doet en waarom...op Chios las ik een boekje'Who moved my cheese' van dr. Spencer Johnson. Een boekje met een boodschap -
alles in het leven is aan verandering onderhevig en jij zult daarop moeten anticiperen. Sta hiervoor open. Geniet hiervan. En haal uit al die veranderingen weer dingen die je aanspreken! En daarnaast had ik al het principe te geloven in mijzelf, in mijn kunnen en dat van Annemarie...zo wil ik straks in ons kantoor een try-out gaan doen met een groepje van 4 mensen. Mensen die een vraagstuk hebben in dit leven waar zij aan willen werken, wat zij willen gaan veranderen. En dan gaan we eerst aan de hand van bepaalde modellen hier een ochtend aan besteden, dus de theorie. En vervolgens gaan de deelnemers in de middag samen met Annemarie een schilderij maken over dit vraagstuk en de mogelijke oplossing.
Lijkt me erg leuk, en boeiend....ik ga mijn intervisie-groep vragen om deelnemers voor deze try-out! Een combinatie van samenwerken tussen Annemarie en Anita...ik ben benieuwd....
Oh ja, nog eventjes...op Chios, in het plaatsje Olympi kwamen Annemarie en ik een oud mevrouwtje tegen, en zij glimlachte naar ons (drie tanden ofzo in haar mond) en vervolgens liet zij ons zien, dat zij tegenwoordig in het dorp overal waterpompen hadden, zodat men zelf met een jerrycan vers water kon halen op verschillende plaatsen! Moet je nagaan he...vers water! En zij bracht ons door allerlei straatjes naar een pleintje waar we een kop koffie konden drinken, en ondertussen babbelde zij volop en lachte zij naar ons...het maakte zoveel indruk op me, zomaar een vreemde mevrouw, die ons hielp, die blij is met vers water...en op dat moment realiseerde ik me maar weer, dat we nog of weer veel te leren hebben...blij zijn met die hele kleine dingen. Een avond genieten, met een mooi boek, of zomaar van het samenzijn.
Of genieten van de stilte....dank je wel Chios!
Anita