Opdracht!!!!

Jawel...vandaag was een dag van oogsten...een mail met een opdracht, deels bij de klant, deels op mijn eigen kantoor...leuk, divers werk, nieuwe kansen! Daarna weer een mail, met nieuwe modules vanaf januari 2009! En ondertussen gesprekken, uitnodigingen, nieuwe contacten...wellicht ook perspectief. Een telefoontje, mogelijk wat coachingswerk in Den Haag...maar mooier nog dan al dat werk...zomaar een mailtje van mijn vriendinnen, van oude vrienden, maar ook van nieuwe mensen, en vooral van mensen om wie ik geef. Een telefoongesprek met iemand die ik al zo lang ken. Maar ook met een oud-collega van NorthgateArinso. Dus oogsten is meer dan geld verdienen, is meer dan facturen sturen, oogsten is weer ervaren hoe rijk ik ben als mens. Dat ik dit soort mensen mag ontmoeten, zomaar in mijn leven...
Vandaag zei iemand tegen me 'Aniet, ongelooflijk dat je dicht allemaal mag ervaren na vorig jaar he...en dat het leven je weer zo toelacht, maar het heeft alles te maken met jouw positieve instelling in dit leven!' en ik kan dit alleen maar onderschrijven!
Dag, liefs
Aniet

Bijna 2 jaar getrouwd.....

Jawel jawel...het is bijna zover, wij zijn a.s. maandag 2 jaar getrouwd. En omdat maandag vol zit, met afspraken en trainingen en weet ik veel wat, gaan wij dit weekend....jawel chillen, niks doen, samen zijn, wandelen op het strand, lang in bed liggen, elkaar beminnen, champagne drinken, de telefoon eruit gooien....gewoon thuis zijn, zomaar samen thuis zijn!!! Vieren dat we 2 jaar getrouwd zijn...we zouden naar Leuven, naar het Kloosterhotel gaan en hebben dit arrangement verschoven naar volgend jaar. Gewoon zomaar niks, zomaar samen, zomaar wind in onze haren, zomaar...hoezo zomaar...Annemarie en Anita, twee jaar!
Twee jaar geleden in stilte getrouwd, dwars tegen alles en iedereen in. Rekening houdend met exen en ouders, en kinderen. En nu, zomaar samen, eens heel diep in elkaars ogen kijken, want godallemachtig...wat een twee jaar waren dat wel niet...intens, intensief, ongelooflijk, confronterend en bloedje spannend soms, maar zo mooi, zo dicht bij jezelf en wat je echt wilt...zo dicht bij de essentie waar het volgens mij omgaat...samen zijn, ja samen zijn, met elkaar knokken en praten....en ergens in dat weekend gaan we heel lekker samen eten, een glaasje hele lekkere wijn drinken en ons zomaar weer realiseren dat we elkaar hebben mogen ontmoeten....ik zie haar nog zitten op dat bankje...hier in Voorschoten en toen al wist ik 'oh....wat is ze leuk, daar zou ik wel mee willen trouwen....' en weet je, het is nog gebeurd ook...zomaar een jaar later of net ietsje langer later...
Dag!!!! Aniet

Haagse Intervisie Groep

En jawel hoor...het is een feit, onze Haagse Intervisie Groep. Gisterenavond hadden we vergadering hier op kantoor. Vijf vrouwen, ik schat in twee generaties, die met elkaar een geweldige netwerkorganisatie gaan neerzetten. Voor mensen die met elkaar willen delen, die kennis en ervaring willen delen. Die willen netwerken, willen leren van elkaar. Mijn rol in dit bestuur is adviseur, een bewuste keuze. Onze eerste bijeenkomst is binnenkort in Zoetermeer, en steeds weer merk ik dat ik mensen ontmoet, die met mij mee willen naar de Haagse Intervisie Groep. We gaan sprekers uitnodigen, lezingen delen, zakelijke vraagstukken met elkaar delen. Elkaar helpen aan nieuwe business, andere banen en ga zo maar door...
geweldig!
Momenteel zit ik op kantoor, te genieten van mooie bloemen van Tonny en Niek, zij waren gisteren aan de deur. Ik was er niet, en Annemarie lag ziek op bed. Dus Florine kwam met bloemen aan, voor ons nieuwe kantoor! Geweldig he! Ook geniet ik van een prachtige bloeiende plant (ik ben de naam even kwijt, tante Anita houdt ervan en ook Annemarie's vader, met van die mooie witte bloemen, je hebt deze ook in het roze...)die ik van de 'intervisie-meiden' kreeg! Rosanne is met Annemarie aan het schilderen hiernaast. En eventjes geleden had ik een soort van 'coach-gesprek' met een dame, aan wie ik training geef. Vanavond weer naar Amsterdam voor een praktijkbijeenkomst. Al met al een intensieve week, volle dagen gehad, echt een leerzame week. Ook voor mijzelf....
Het leven is nog steeds de moeite waard. Ingewikkeld, maar zeker erg boeiend!
Dag, tot een ander moment!
Liefs

Anita

Een dagje met mijn vader...

Zaterdagochtend was ik net na kwart over tien op de boerderij...het blijft bijzonder dat een kind zo blij is en een vader zo blij is, als zij elkaar weer zien! Iedere keer weer als ik bij mijn vader kom, voelt het veilig en vertrouwd. En na een kopje koffie, even kletsen met Jan, vertrokken we naar Terheijden. En het leuke is dat mijn vader enthousiast is en kan genieten van mooie auto's...dus BenzBuzinezz genoot van twee enthousiastelingen, vader en dochter...
Vervolgens hebben we samen een stukje gereden in een prachtige auto...leuk is dat hoe wij samen praten over dat ene merk, mercedes! En voor alle mensen die vroeger wel eens een hapje gingen eten 'langs de snelweg' zijn wij geeindigd bij Kanters, bij Moerdijk. Voor een lekkere lunch.
Fijn om te praten met mijn vader over ouder worden, over relaties, over hemzelf en mijzelf...heerlijk!
En toen ik thuiskwam zijn wij alles gaan voorbereiden, omdat Jan en Mieke kwamen eten. En er allemaal logeetjes kwamen, Milou en Nila. Een huis vol vrouwen, dus een ontbijt met zes vrouwen. Gisteren even gewerkt op kantoor. Annemarie met de meisjes de stad in, wat shoppen voor de meisjes.
En gisteren aan tafel kwam het hoge woord eruit...de computer die wij hebben voor de meisjes, de laptop is kapot...bij het spelen, is er een glas fanta overheen gegaan. En vervolgens hebben ze de computer maar gewoon dichtgedaan en mocht Floor er even mee 'spelen'. Toen zij de computer open deed, plakte deze aan alle kanten. En niks deed het meer. Geen beeld meer niks, volgens mij niks meer mee te beginnen.......tranen met tuiten, en wat erger is, geen computer, los dan die van onszelf. En die mag niet mee naar boven, dus MSN'en enzo...ja het mag wel, maar vanuit de keuken. Ingewikkeld...en zonde, vooral dat laatste.
Vandaag OCW, dus ik ga maar. En wens jullie heel veel moois toe. Geniet vooral.
Anita

Thuiskomen....

En iedere keer weer is thuiskomen zo lekker. Dan kom ik hier aanrijden en zie ons huis op de hoek staan. Dan geniet ik van het grint, het mooie lieve plekje, waar we zo gelukkig mogen zijn met elkaar. Dan geniet ik van alle kansen die we samen hebben en krijgen, om met elkaar ons leven weer verder te leven. En volgens mij heet dat gelukkig zijn...zomaar simpelweg gelukkig zijn....

Welterusten
Anita

Bericht van een verdwaalde bloglezer....

En toen ik gisteren thuiskwam, na een lange en intensieve dag in het Carlton Beach Hotel te Scheveningen, toen stond er een bijzonder mailbericht in mijn mailbox. Een bericht van een verdwaalde bloglezer en een klein stukje tekst wil ik met jullie delen....'Anita, waarom schrijf ik? Om je te laten weten dat een stem zoals de jouwe mensen raakt, zelfs volslagen vreemden. Dat ik jouw levensinstelling prachtig vind, en dat wil ik je laten weten. Dat het me niet verbaast dat je ineens zoveel goeds ‘raapt’ op je weg, omdat je volgens mij minstens zoveel zelfs hebt gezaaid. Dat je me inspireert, een vreemde aan de andere kant van de oceaan (in Londen). Dat ik dingen in je herken en daar blij van word.'
En lieve mensen, als dit is wat ik doe, dan realiseer ik me, dat ik op de goede weg ben. Dus dank je wel onbekende lezer, dank je wel mooi mens in Londen. Ik geloof zo enorm in de verbinding tussen mensen, en daarmee geloof ik in mijzelf en in mijn toekomst als zelfstandige.
En alsof het zo moet zijn, komen er allemaal mensen op mijn pad, die op eenzelfde manier bezig zijn met hun leven, die voor zichzelf beginnen, die met mij willen delen en praten. Ik geniet...nu zit ik op kantoor, Annemarie is in haar atelier, het is rustig en goed. Het leven is zo de moeite waard!
Een warme groet van een tevreden mens.
Anita

Files, Flakkees eten en Bride Flight, en niet naar Walter....

En vrijdagavond zat ik uren in de file (de herfstvakantie, ruim 400 kilometer file op vrijdagavond...) eerst vanaf Wijk bij Duurstede naar Voorschoten en toen uren naar Flakkee, naar Dirksland...waar we heerlijk Flakkees eten hebben gegeten bij Els en Pa en Nicolien. Nicolien de zus van Els is in Nederland, om samen met Els te zorgen voor hun moeder, en iedere keer als Nicolien er is, dan willen wij haar even zien, een glas wijn met haar drinken. Mooi zo'n band met iemand die in Amerika woont...met wie ik af en toe mail. Heerlijk is dat...
Gezellig was het daar in Dirksland, lekker eten, heerlijke potertjes met spek en sla....ongelooflijk lekker. En na al die uren, na al die autoritten waren we om een uur thuis vannacht...moe, maar voldaan! Heerlijk...en vanmorgen kreeg ik om negen uur een kopje nespresso op bed, dat vind ik zo lekker...en dat gebeurt alleen in het weekend. Door de weeks breng ik Annemarie een kopje thee op bed iedere ochtend, en in het weekend dan draaien we de rollen om.
Vanmorgen hadden we een heel bijzondere ochtend, bij The Movies, de oudste bioscoop van Amsterdam..een soort premiere van Bride Flight, de film over drie jonge vrouwen en een man die in 1953 naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Indrukwekkend, mooi, intens...echt prachtig. En daarna een proeverij van (hoe kan het ook anders) Nieuw-Zeelandse wijnen, met heerlijke hapjes...een lekkere Sauvignon Blanc en een Pinot Noir, heerlijk. En daarna hebben we nog lekker rondgelopen en geluncht in Amsterdam en toen waren we zo moe...dat we besloten thuis te blijven. Niets meer te doen...mijn lijf moet weer even rusten en gelukkig het lijf van Annemarie ook. Dus nu is de open haard aan, drinken we een kopje koffie en is het volledig rustig in huis. Geen muziek, niets...Lex had ons terras super schoon gemaakt. Nog wat in de grondverf gezet...en ik ben dus niet naar het feest van Walter, die 50 jaar is geworden en ons had uitgenodigd...ik zal Walter bellen en het uitleggen...soms is het allemaal teveel. Teveel aan leuke dingen, teveel aan mooie gesprekken, teveel aan indrukken..en dan moet je gewoon weer even zomaar niets doen. Genieten in alle rust en in de ontspanning schieten...morgenochtend een zonnebankje...het is weekend, de accu laden we langzaam weer op...
Anita

Een mooie rustige vrijdag...

Vanmorgen was het stil op de weg...ik ben al heel vroeg vertrokken, naar Wijk bij Duurstede. Voor een dag samen met John en Amanda. Heerlijk, in mijn dikke trui, lekker in de auto, met radio 2 aan. Luisteren naar mooie muziek, wat zingen en genieten van de dag die begint. Maar ook genieten van het feit dat het vakantie is, en rustiger op de weg en zo kwam het dat ik al om vijf voor acht, hier binnenstapte in de Oeverstraat. Een plekje waar ik mij ondertussen al wat thuis ben gaan voelen. Door mee te denken, door mee te praten, door het te zien als iets waar ik mij aan verbonden heb.
En ondertussen dacht ik in de auto aan mijn voordracht bij Shell en realiseerde ik me, dat het maken van verbindingen met mensen, bij ons thuis op de boerderij al is begonnen. Door de openheid, de gastvrijheid, het willen en kunnen delen van datgene wat je hebt, met de wereld om je heen...connecting the world, connected to the people...want daar gaat mijn verhaal over, over netwerken, over elkaar de hand reiken...en samen verder gaan!
En gisterenavond, toen ik tante Anita aan de telefoon had. Zij maakt zich zorgen over de economie, toen realiseerde ik me dat de basis is, verbindingen en vanuit deze verbindingen kun je de hele wereld volgens mij aan. Hoef je niet bang te zijn...
zo, een goede dag gewenst...
Anita

Een dag vol kadootjes....

Even een foto van mijn krullen, mijn woeste haardos...zo serieus begon ik deze dag...

En toen deze dag begon met wat gepieker, zorgden mijn vrienden en vriendinnen er weer voor, dat het een dag met een glimlach is geworden! Vanmorgen kwam Ada langs op kantoor, met twee vrolijke potjes met planten, daarna stapte Jannie binnen, en met zijn viertjes, Annemarie was er ook, dronken we gezellig koffie! Heerlijk, lachen en blij zijn dat we elkaar kennen en elkaars vrienden zijn! Daarna heb ik in Utrecht geluncht met Nathalie, mijn vriendinnetje uit Renkum/Zwitserland en ook dat was fijn...mooi om haar weer te zien, om lekker bij te praten! En toen ik in de auto stapte, stond Ria op de voicemail en later in de middag kwamen Hans en Ria op kantoor langs met twee prachtige boeketten, een voor mij en een voor Annemarie...en zo eindigde onze dag gewoon heel mooi!

En toen ik thuis kwam, had Floor gekookt, heerlijk...en nu las ik deze spreuk : 'Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt' mooi he...en hoe vinden jullie deze

'Charme wordt beetje bij beetje ontdekt. Schoonheid valt met de deur in huis'.

En met deze mooie woorden eindig ik deze dag. Het komt weer helemaal goed. Een paar mooie telefoontjes, met perspectief voor de toekomst, soms moet je wat langer wachten, maar leren verlangen naar is ook wel fijn! Als ik vroeger iets heel graag wilde hebben, zei mijn moeder altijd 'leren verlangen naar is ook fijn' en vanmorgen dacht ik aan mijn moeder. Vroeg ik haar in stilte misschien wel om raad en dit is haar antwoord realiseer ik me nu! 'Bedankt mam je bent er steeds als ik je nodig heb!'

Liefs, Anita

Recessie....of niet?

En de kranten staan er vol van en bol van...en soms word ik er een beetje bang van...contacten zijn goed, concrete uitbreiding van opdrachten laat even op zich wachten. Men wil wel, maar...en ook worden mensen met wie ik mooi contact heb zomaar ontslagen. Dus best even spannend. En voor iemand die altijd de regie wil hebben en houden ingewikkeld. Dus vanmorgen ben ik een beetje zorgelijk, vind ik het allemaal een beetje eng. Maar gisterenavond vertelde ik het nog, dat zekerheid in dit leven niet is te beinvloeden. Onze gezondheid, en als ik dit schrijf, moet ik denken aan mijn collega. Een jonge vrouw, die zomaar een ernstige hersentumor, kwaadaardig, heeft. Een tumor die nog niet zo bekend is, en die nu allerlei behandelingen moet ondergaan. Ongelooflijk. En dan zeuren wij over...inkomsten, opdrachten en zekerheden. En terwijl ik dit schrijf, recht ik mijn rug en ga ik er op af. Probeer ik weer nieuwe kansen.
Zo was ik gisteren in Sliedrecht. Bij de Merwebolder, een instituut waar geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen wonen en werken. Om te kijken of ik daar een team wat kan helpen. Ik ga daar nu een voorstel voor schrijven. Leuk vind ik dat. Het mooie is als je daar rondloopt, dat je steeds zwaait naar bewoners, die naar je lachen of 'hallo' roepen. Een omgeving waar je blij van wordt. Heerlijk.
Dag een mooie dag, ik ga Nathalie weer zien, dat is zo lang geleden!
Liefs
Anita

En nog wat meer foto's....

Een hoekje uit An's atelier....
Mijn heerlijke werkplekje...
Een mooi hoekje uit mijn kamer, met boeken en van die mooie speciale dingen...
De giraffe is nu helemaal klaar en ingelijst, de giraffe van Anke of voor Anke....
Dit schilderij is nieuw en hangt even op mijn kamer...

Ons kantoor is een plaats waar schilderijen die klaar zijn, of af zijn, tijdelijk mogen hangen. Tot er weer een expositie komt, of totdat Annemarie het schilderij aflevert bij de toekomstige eigenaar...een wisselende expositie dus op de Van Beethovenlaan 69b te Voorschoten, wil je eens komen kijken? Bel even...je bent welkom!!
Anita en Annemarie

Foto's kantoor/atelier

Annemarie in haar atelier.... Een hoekje uit het atelier van Annemarie
Onze hal, waar we een kopje koffie kunnen drinken, of even afstand kunnen nemen...
De hal, de entree, met een prachtig schilderij van Annemarie
Mijn kamer, met uitzicht op de hal...

Zakelijke gesprekken....

Donderdagochtend ging ik weer, strak in het pak, op naar een nieuw contact. Eigenlijk had ik dit gesprek op maandagochtend moeten plannen, want het was bij de HR-directeur van Maandag. Een groot bedrijf, 16 kantoren, 2000 man in dienst. En ik kwam hier terecht dankzij Yildiz, zij had deze meneer gewezen op mijn site. Yildiz is een dame die bij mij een opleiding volgt - een korte/intensieve HBO-opleiding van het ISBW. En ik mag voor deze opleiding een aantal modules (in Den Haag het totale programma) verzorgen. Zo zijn we nu bezig met de module Management en Organisatie. Boeken van Keuning, Ben Tiggelaar, en nog veel meer liggen hieraan ten grondslag. En het leuke is, dat ik zelf al deze literatuur weer tot me neem. Ik lees wat boeken en leg de hierin behandelde theorie in een ongelooflijk hoog tempo uit, en ik vind dit echt geweldig om te doen. Leren met volwassenen. Welnu...terug naar Yildiz, want door dit lesgeven krijgt mijn netwerk weer een enorme boost...en terug naar deze meneer. Een leuk, bijna hip kantoor. Mooie mensen, snel, dynamisch, sterk groeiend, veel verloop...en als het een beetje meezit, mag ik hier bij dit bedrijf ook af en toe wat leuks gaan doen. Zo zaai ik maar en zaai ik maar, en steeds meer contacten beginnen wat te worden, er begint iets te ontstaan, vanuit zomaar...een gesprek. En ik realiseerde me toen ik terug naar huis reed, dat ik het zelfstandige bestaan erg leuk vind. Onzeker, juist omdat ik ervoor kies, korte trajecten te doen, coaching, begeleiding, advies, training, sparren met iemand over zijn bedrijfsvoering. En niet voor interim, of grote langdurige interimtrajecten. Want volgens mij ga ik dan weer hetzelfde doen, als wat ik altijd deed, werken voor een vaste organisatie, alleen in een andere context. Alhoewel ik me er terdege van bewust ben, dat ik het grote geld kan verdienen met interimopdrachten. Ik realiseerde me ook, dat ik mooie mensen ontmoet. Mensen die mijn website hebben gelezen, en daarop reageren, zoals die meneer van Maandag. Mensen die via via mijn naam te horen krijgen en mij dan wel willen ontmoeten. Mensen die gericht zijn op andere mensen. Mensen met wie ik een mooi gesprek heb, en dat wordt dan vervolgd. En dan komt er een opdracht uit. Soms niet direct, maar later. En dan realiseer ik me, dat Daan Fousert met zijn dienstbaar leiderschap het echt wel goed begrepen heeft. Het gaat erom dat mensen weer kijken naar mensen, naar wie je bent en wat je doet. Naar je kernkwaliteiten. En volgens mij ben ik een volger van dit principe. Was ik al een volger van dit principe, lang voordat ik Daan Fousert tegenkwam. Ik weet nog dat we vroeger bij ADP en volgens mij nog steeds, spraken over menselijk kapitaal en dat dit principe mij zo aansprak. Mooi is ook dat ik zie dat mensen zich verbinden aan bedrijven, die dit uitdragen. En dat is ook wat Daan zegt...in zijn boek over dienstbaar leiderschap. Zo heb ik ook Henk weer ontmoet. Henk is directeur/eigenaar van een bedrijf in Den Haag. Ca. 8 mensen werken voor hem. Een bijzonder mens, en na een jaar of zeven hadden wij weer een gesprek. Over een mogelijke samenwerking, en ik merk dat ik dit leuk vind. En een dag later mocht ik zijn echtgenote ontmoeten, weer zo'n contact, waarbij ik denk, goh...wat bijzonder. En ook dit contact zal mij uiteindelijk ergens weer iets brengen...het lastige voor mij is, dat ik hou van zekerheid, van duidelijkheid en bij deze vorm van zelfstandigheid hoort onzekerheid, hoor het 'soms even niet weten' en dat is ingewikkeld. Nog een leerpuntje dus...maar dat geeft niet, ik weet in ieder geval zeker, dat ik het fijn vind, het leuk vind om dit alles mee te mogen maken.
Morgen het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen begeleiden in een hotel in Scheveningen...ik heb er zin in. Zal me vanavond nog eventjes inlezen hierop. Een lange dag, ik ben er al om half acht met John en zal niet eerder dan 10 uur in de avond klaar zijn. En dat drie maandagen achter elkaar, mooi denk ik...ik vertel jullie er over.
Een mooie rustige zondag ligt voor ons. Ik ga zo even op de fiets naar kantoor. Wat spullen halen, dinsdag moet ik een hele dag lesgeven in Amsterdam....een nieuwe groep, een nieuwe opleiding, spannend!
Dag, Anita

Afscheid nemen van alle mensen van het Shared Service Center van NorthgateArinso....

En 8 oktober jl. was het dan zover. Kirsten en ik namen samen afscheid in cafe Friends in Nieuwegein van onze mensen van de Service Centra van Delta Lloyd en ISS. Een gezellige borrel, een samenzijn, met mooie intense momenten. Met veel plezier, veel verhalen, veel lachen. Met een traan soms, als het moment daar was, dat we echt afscheid moesten nemen van elkaar. Met lieve kado's en mooie bloemen, maar vooral met elkaar. En met roseetjes, lekkere hapjes en met veel plezier! En zo denk ik nu terug aan deze avond, terwijl hier op kantoor mijn memo-bord hangt, terwijl ik nog foto's krijg toegemaild, van al die lieverds waar ik mee heb mogen werken. Van Kirsten als collega, ongelooflijk wat een kracht, wat een verbinding heb ik met haar mogen ervaren! Dank je wel Kirsten. Dank je wel allemaal, dank je wel Chea, dat je er net weer even bij kon zijn. Dank je wel ook al die mensen die er niet bij konden zijn. En in gedachten was Thea er ook bij, en denk ik aan haar. Dank je wel Gabija voor je gastvrijheid, voor de goede zorgen en jongens altijd zal ik als ik 'Love Generation' hoor of langs Lage Weide rijd, denken aan die goede tijd! Als ik iemand van ISS zie lopen, of zo'n autootje zie rijden, als ik een reclame zie van Delta Lloyd, dan zal ik terugdenken aan jullie. Het was veel te kort, maar onze lieve heer heeft geloof ik ingegrepen, het moest zo zijn. Dank je wel dat jullie in mijn leven zijn. En met een aantal zal het contact blijven bestaan en anderen zullen hun eigen weg gaan, dat is goed. Dat moet zo zijn. Dag lieve ex-collega's....

Een warme groet, van een gelukkige Anita, die een goede keus heeft gemaakt. Die blij is met haar nieuwe leven, nieuwe weg. Nieuwe ontwikkelingen en kansen. Dag! Ik draag jullie bij me altijd!

Oktober 2008.....

Oktober, de herfst, de bladeren, de regenachtige weg...bladeren om je heen. En ondertussen zit ik hier op een prachtig kantoor, met bloemen, een prachtig opgemaakt stuk met herfsttinten gemaakt door Suzie in de hal. De zon schijnt lekker naar binnen. De koffie is nespresso. De contacten, het werk maken dat ik lekker bezig ben. Een boterham gegeten met mijn eigen vrouw. Die nu weer haar ding aan het doen is. Soms lopen we hier samen rond. Soms ook niet.
Morgen naar Purmerend, dan weer een nieuw contact in Den Haag. Het leven is mooi...nu een borrel, samen met Kirsten en wat oud-collega's in de kroeg in Nieuwegein....gezellig!
Vanmorgen weer een gesprek waarvan ik dacht...ja, mooi, goed! En weet je wat zo ingewikkeld is het afwachten, wachten tot een opdracht komt, of niet komt. Wachten op een concreet voorstel, wachten op....maar dat leer ik ook wel weer! Omgaan met die onzekerheid.
Dag, dikke zoen, mooie dag!
Anita

Mijn valkuil....

En ondanks alle waarschuwingen, stap ik er soms gewoon weer in...mijn valkuil, te veel willen, te veel doen. En vandaag was het dus gewoon eventjes genoeg...mijn lijf was er klaar mee en nu hang ik rond in huis in plaats van rond te lopen in Wijk bij Duurstede, in plaats van te eten met John en Gitta. Jammer, maar het kon even niet anders.... de open haard is aan, er is rust, tijd om boekjes te lezen en te genieten van de stilte...An en ik. De week die achter ons ligt was druk, veel werk, veel sjouwen, fysiek zwaar. Een soort ontlading nu lijkt het wel. De week die voor me ligt, is gevuld, met afspraken, lesgeven, OPB en rustige momenten op kantoor...en af en toe moet ik even stoppen. Even niets doen. Even een dagje ontspannen, of een moment ontspannen. Maar op de een of andere manier zit daar iets, moet ik daar nog iets mee doen...rust nemen. Ik vind eigenlijk al wel dat ik veel rust heb genomen...ingewikkeld he...
En terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan mijn oud-collega. Een jonge vrouw, alleenstaand, zij ligt in het ziekenhuis nu in Amsterdam, zij heeft een tumor in haar hersenen....ik ga haar opzoeken, ongelooflijk, ik voel met haar mee, ik huilde in stilte toen ik dit bericht kreeg.....en ik realiseer me hierdoor nog meer, dat ik zuinig moet zijn, op alles wat ik nu weer heb en mag ervaren. Mijn tweede kans...ik heb hem gekregen! En ik moet deze tweede kans koesteren, zo ongelooflijk koesteren....en dus moet ik rust inbouwen. Niet alles tegelijk willen doen...
Anita

Kantoor en mooie auto's....

Floor geeft Victor zijn eten.....
De 500E, een mercedes die in samenwerking met Porsche is ontwikkeld...een wolf in schaapskleren noemt de kenner deze auto...
Een 560SEC uit Japan, prachtige auto...sportief, luxe en snel...
De S600, de auto waar mijn rug zich erg behaaglijk bij voelt...de motor hoor je niet, geweldig...hij glijdt over de weg....een 12-cilinder auto...prachtig werkelijk!
Welnu, en twee van dit soort stukken staan op kantoor, door Suzie gemaakt in opdracht van tante Anita en oom De..mooi he...

Ongelooflijk wat is het lekker om een eigen kantoor te hebben. Wel spannend, want het is nu wel allemaal heel echt. Kantoor, en langzaam aan selfsupporting worden. Veel investeren en veel netwerken, en geleidelijk aan leidt dit tot resultaten! Zo heb ik vrijdag een offerte de deur uitgestuurd. Spannend wel hoor.
De opdracht in de havens heb ik niet gekregen omdat ik maar 20 uur per week maximaal kon leveren. En zij wilden minimaal 40 uur. Een fulltime baan, veel geld dus, maar te veel om dit te combineren met dat wat ik al doe op dit moment. En de bedoeling van mijn eigen bedrijfje is juist dat ik de balans in dit leven goed hou. Dat ik kies voor kwaliteit van leven, voor leuke opdrachten, niet al te veel stress en ook rust voor mijn lijf. Want de afgelopen week, de verhuizing, gecombineerd met lesgeven, was erg vermoeiend. Dus dit weekend slapen wij wat uit, een zonnebankje, en lekker eten met vrienden. Vrijdagmiddag kwam Kirsten met haar kroost ons nieuwe kantoor bekijken. Het resultaat is een prachtige tekening van Vera en Evy op mijn flipover! Gisterenavond waren we in Rotterdam bij Arie en Fransje. Heerlijk is dat altijd. Gezellig, vertrouwd, elkaar vertellen wat we doen en het leuke is als je bij hen bent, dan kijk je altijd naar de stad Rotterdam, al die gebouwen, het World Trade Center, waar Arinso vroeger zat. De Erasmus brug, de Laurens Kerk, de markt...

Gisterenmiddag hebben An en ik een geweldig bedrijf bezocht http://www.benzbuzinezz.nl/ voor liefhebbers van mooie mercedessen is dit een droom. Allemaal prachtig gerestaureerde of mooie jongere mercedessen. Ik zal een aantal plaatjes laten zien....An en ik hebben ook een ritje mogen maken, in een supermooie S600, kijk maar op de foto, een 12 cilinder auto. Die zoeft over de weg, je hoort de motor niet...werkelijk om je vingers bij af te likken. En mijn rug, die had het heerlijk in deze auto. De stoelen zijn orthopedisch in te stellen, de zitting is in lengte te verlengen/verkorten, dus voor langere benen, werkelijk super....

En vandaag richten wij ons op de kunst. Wijk bij Duurstede, wandelen door dit prachtige stadje, genieten van een galerie, en dan een ontmoeting met John en Gitta, met John doe ik zakelijk een aantal dingen samen. Leuk.

Ik wens jullie nog een prachtige zondag toe...ons kantoor is opgefleurd met prachtige bloemstukken van tante Anita en oom De, een voor An en een voor mij, wat lief toch he...! Het staat allemaal zo sierlijk. Ook daar zal ik een foto van tonen.

Dag, Anita

En nu de foto's van kantoor....

Arie en Reynaud...de mannen die ons geholpen hebben met de verhuizing en het in elkaar zetten van de meubels van mijn kantoor.
Anita en Fransje aan de koffie, Fransje zorgde voor de inwendige mens en hielp met sjouwen en inrichten, geweldig!
Ja en dit is het echt, mooi he mijn werkplek!
De bewegwijzering op de tweede etage....na de klapdeuren rechtsaf dus...
En de bewegwijzering op de begane grond, als je het pand binnenkomt.


En hier zijn ze dan...de foto's van kantoor. Alleen het atelier van Annemarie staat er nog niet op, want...hier moeten nog wat details aangepast worden, dus wordt vervolgd....
We zijn zo trots!
Anita (en Annemarie)

Bericht vanaf kantoor....

Ja en nu is het echt. Als je nu beneden dit pand binnenkomt, dan zie je staan - 2e etage Anita van Loon Management Consultancy. Geweldig. En als je dan de lift uitstapt dan zie je weer een bordje met een pijl naar rechts - Anita van Loon Management Consultancy. Het staat netjes. Het pand ziet er goed uit en die mensen die ons zo geweldig geholpen hebben, Arie, Reynaud en Fransje die bevestigen dit! Gisteren is er keihard gewerkt door hen, sjouwen, en het in elkaar zetten van tafels, kasten, bureau. Werkelijk prachtig. En nu zit ik dan hier. In alle rust te werken. Af en toe een telefoontje. Een mailbericht...spannend werkelijk waar. Mijn cv ligt ergens in Rotterdam. Morgen horen we meer...maar mijn uren die nog vrij zijn, zijn misschien de bottle-neck. We zien wel. Ik heb er een goed gevoel over/bij en hou jullie op de hoogte!
An was hier net even, we hebben samen even geluncht op kantoor. Hoe klinkt dat nu? Het voelt zo geweldig...die rust, heerlijk werkelijk waar!
Zojuist definitief gehoord dat Annemarie a.s. woensdag in de Aktueel staat. Heel klein stukje, een foto en drie vragen, en een verwijzing naar haar website...ieder klein stukje publiciteit is mooi meegenomen toch?
Nu een voorstel maken voor mijn gesprek morgen. Leuk...
Een fijne dag allemaal, de foto's van het kantoor, die komen morgen op de weblog, goed? Nu zie ik een foto van mijn vader, en een foto van mijn moeder en haar zuster, tante Tanneke...die staan hier dichtbij me. Voelt goed.

Anita