Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 29 maart 2012

Oh ja die schoonbroer, die zwager van me...

Ruud was jarig, de 27e...volgens mij alweer eventjes wat ouder...maar eerlijk gezegd weet ik zijn echte leeftijd niet. Ruud is de broer van Annemarie. En ook hem feliciteer ik op deze manier. Ik ben niet zo goed in verjaardagen, in aandacht op dit soort momenten. Maar ik gun hem wel echt een prachtig nieuw levensjaar. Vol geluk, liefde, gezondheid en plezier. Want steeds weer kom ik erachter, dat plezier hebben energie geeft. Dat het je 'rijk' maakt, omdat je met een lach op je gezicht de wereld kunt aanschouwen. En dat gun ik hem vooral. Gelukkig zijn en plezier hebben...ik lag vanmorgen heel vroeg onder de zonnebank en moest zomaar heel hard lachen. Omdat ik dacht aan iets vrolijks en toen wist ik eigenlijk al, dat deze dag gewoon zomaar heel goed zou zijn, zou worden. Een dag niet gelachen, een dag niet geleefd. En vandaag zei mijn vader dat hij wel een trilogie kon schrijven met 'dank je wel'
omdat ik zoveel voor hem doe. Leuk he...hoe komt hij erop.....het leuke is, dat hij soms in de war is, maar wel enorm kan lachen, kan genieten...zomaar, om mensen, om de dingen die hij ziet, om...iemand op straat. En ik geniet met hem...oh ja, ik was al gestopt voor vandaag. Dikke kus, Anita

Huizen, plannen en schoonbroers die jarig zijn....

En vandaag was ik even in Schoonhoven. Het huis waar geen zegen op rust, sinds ik het verlaten heb voor Voorschoten, voor Annemarie. Een zoveelste huurder met problemen, en met een huurachterstand waar je gek van wordt, zo langzaam aan...wat geld halen.....tja, wat een gedoe. Maar ja, deze mens is te goeder trouw en doet zijn best maandelijks in ieder geval iets aan mij te overhandigen...maar ja, al met al is dit niet wat ik wil. Maar twee huizen in deze tijd, is niet eenvoudig. Dus...zorgen, nee niet echt, maar toch houdt het me bezig. Ondertussen een prachtige dag bij de Politie achter me...met mooie intense gesprekken, tevreden deelnemers, mooie uitspraken en gedachten..ik heb genoten. Daarna naar mijn paps...en ook dat was leuk. Samen een dvd gekeken 'Frans Bauer in Zuid Afrika' terwijl hij rustig zijn soep naar binnen lepelde en twee boterhammen at. Terwijl hij nog zat na te genieten van het feit, dat zijn Els weer terug is van vakantie. En dat zij weer bij hem is. Heerlijk, tevreden en gelukkig...mooi om hem, om hen zo te zien. Dit jaar al negen jaar samen...en op de bewuste avond, regel ik een tafeltje in het restaurant, zodat zij samen uiteten kunnen, Pa en Els. Bewonderenswaardig hoe liefdevol zij is en blijft naar mijn vader toe. En mooi hoe hij haar vastpakt, omhelst en aanraakt..met een prachtige intensiteit. Geweldig toch...bijna 83 en bijna 73...samen genietend, ondanks de omstandigheden, van elkaar. En nu, nu ben ik thuis...en Annemarie is bezig met haar GalaxyTab...de nieuwste gadget denk ik zomaar hier in huis. En ondertussen geniet ik van een goddelijk glas Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland. Een soort super wijn, de Pioneer Block 6 van Saint Clair. Het leven kan slechter en geloof me, mijn leven is zeker niet slecht....en nu, zomaar eventjes de mail lezen, en wat afhandelen. Want geloof me, mail is er altijd, steeds maar weer.....dag, een fijne avond. En liefs, en slaap lekker...Anita

woensdag 28 maart 2012

Blauwe banken en groene stoelen....

En vandaag mocht ik de eerste Leergang van de Politie evalueren, althans met de eerste groep. Gezeten in een mooie ruimte, met moderne blauwe banken en groene stoelen, een soort lounge-ruimte met hippe bijzettafeltjes...en gesprekken die ergens over gaan. Over en weer geef je elkaar mooie dingen terug. En kijk je terug op een succesvolle Leergang. En volgende week starten we met de intake van Leergang 02. Een mooie groep van 14 mensen, heerlijk die afwisseling met het werken in de Uitvaart. Beweging, inspiratie en stil staan bij de essentie van waar het om gaat, zingeving en persoonlijke effectiviteit. Gisterenavond was ook al zo bijzonder, een coachdiner in Breukelen, onder begeleiding van twee hele leuke dames van In Touch, Monic en Nicole. En ik had het genoegen om weer prachtige mensen te ontmoeten, om te mogen reflecteren, om een coachgesprek aan te mogen gaan met een hele leuke vrouw. Een gesprek wat ook weer een vervolg zal kennen...en hoe bijzonder, deze mevrouw woont in Heerhugowaard. Wordt vervolgd...nu lekker zomaar luisteren naar David Guetta, op de een of andere manier hou ik wel van die muziek met zo'n beat erin...lekker voor in de auto, daar ga je hard van rijden...heerlijk. En terwijl ik hard rijden zeg, denk ik aan Aty op kantoor. Want zij krijgt alle facturen binnen voor Cluster West, die ik mag accorderen en als daar een boete voor te snel rijden bij zit, legt zij die in de vensterbank. En als ik haar kantoor binnenkom, kijk ik altijd als eerste naar de vensterbank...of daar niet een boete voor mij bij ligt. Want ook al rij ik nu in een Audi en niet in een Mercedes, die auto is goddelijk lekker om in te rijden...een klein scheurijzertje...met een prachtig installatie, dus met David Guetta of iets anders erin, het dakje open...zou ik door willen rijden naar Zuid Frankrijk of verder...zomaar de zon tegemoet. Geweldig...en doordat ik in Dordrecht zat, heb ik het niet gered om de tweede zeepkistsessie van mijn directie in Alkmaar bij te wonen, files, files, bij Rotterdam, bij Den Haag, bij Amsterdam...dus heb ik in overleg, besloten deze keer aan mijn neus voorbij te laten gaan. Prima. Keuzes maken en zelf de regie houden. Belangrijk toch...dag, we gaan eten...Anita

zaterdag 24 maart 2012

De zon op zaterdag...

Mooi he die blokken hout...ik vond het zomaar een mooie foto. Bij mijn nicht in Breskens liggen achter in de tuin ook blokken voor de vuurkorf, of de houtkachel. Lekker gevoel vind ik dat, doet me terugdenken aan de vuurput in de tuin op de boerderij, lekker bij het kampvuur zitten. Vanavond ga ik maar een fikkie stoken in mijn vuurschaal, iets kleiner, iets eenvoudiger, maar toch...de sfeer van het vuur is zo lekker.

Jeetje wat een heerlijke dag zeg. Na een nachtje vol kramp, dus niet lekker geslapen, was ik al om 8 uur op. Lekker aan de nespresso, de krant erbij en de vogeltjes die je hoort fluiten...hoe simpel kan het leven zijn. Ik las in een tijdschrift dat mensen steeds meer de stilte opzoeken, je kunt in Frankrijk een eilandje huren, met maar één huis erop. En dit eilandje is voor de komende jaren al geboekt, dus ik denk dat ik in 2014 daar een keertje ga slapen. Lijkt me zo geweldig....zomaar ontbijten op je eigen kleine eilandje, met om je heen water en vogels. En vooral oneindige stilte...of wat dacht je van een weekje ergens in een boerengehucht in Frankrijk, slapen op een oude zolderkamer, en de hele dag boekjes lezen, wat wandelen, een beetje zwemmen in een meertje...niet weten wat er onder je voeten in dat water zich afspeelt...heerlijk toch. Niets hoeft...zomaar zijn. Tja...dat is wel mijn grote wens. Daar had ik het nog over met nicht Annemarie...dat we zomaar willen zijn. De zon op je huid, de fiets pakken als het nodig is en erop uit trekken, een wandeling langs het water...een droom bijna, en toch soms zo dichtbij. En als ik dan, net iets te hard, door Nederland scheur met mijn Audi A3-tje, dakje open, de zon naar binnen, Angela Groothuizen die nog steeds zingt, soms JJ Cale, soms iets anders, Clouseau met een liedje over een afscheid, dan ben ik nog ver van dit ideaal beeld verwijderd. Maar op deze zaterdagochtend lijkt het zomaar weer dichtbij. En toch scheur ik zo in mijn A3-tje naar papa toe...om met hem de flakkeese polders in te trekken, rond te rijden en te kijken naar alles wat leeft...heerlijk toch. Ik kan er zo van genieten...buiten scherp licht, de zon, zo'n 10 graden nu al...en Birmingham van Randy Newman een stukje herinnering...ik wens jullie een mooie zonnige dag.

vrijdag 23 maart 2012

Jarige Wim.....

En vandaag is een van mijn lezers jarig. Wim uit Breda..en op deze bijzondere manier willen wij hem feliciteren met zijn verjaardag! En spreek ik zomaar de hoop uit, dat wij dit jaar weer eens een goed glas wijn met elkaar mogen drinken. En vanavond zullen wij op jouw nieuwe levensjaar een toast uitbrengen! Bijzonder is het eigenlijk, dat mensen die je niet ziet, eigenlijk je volgen door een weblog als deze. Ik ben er blij mee...het is leuk om te weten. Gemiddeld wordt mijn blog 300 keer per maand bekeken. Er worden statistieken bijgehouden over de waarde van mijn weblog, alles wordt vanuit een statistisch perspectief bekeken en ik...ik schrijf gewoon omdat ik het leuk vind. Omdat ik wil vertellen over mijn lieve tante die 87 jaar is geworden, over de vuurtoren van Breskens en mijn nicht met wie ik zomaar heerlijk een nespresso dronk in haar tuin, op de warmste 22e maart sinds tijden. Daar aan die mooie kust op de grens van Belgie en Nederland. Een land waar ik met genoegen aan denk, het is zo de moeite waard om bijna 500 km op een dag te rijden, om bij je familie te zijn. Mijn familie, steeds ouder, steeds kleiner...maar zo bijzonder op elkaar gesteld. En vandaag was de dag van de audit, het keurmerk, en jawel wij zijn keurmerkwaardig. En ik ben er trots op, een moment waarbij als het ware de thermometer in je dienstverlening wordt gestoken. En in Haarlem heb ik genoten...van dit moment. Een dag met emoties, een dag met tranen, een dag met mooie gesprekken. Loslaten en weer verder gaan...steen voor steen opbouwen. Een brief aan al mijn personeelsleden, over gezond en wel zijn....over samen is leuker, en nog meer moois. Morgen valt deze brief op jouw deurmat...zomaar, omdat we in 2012 stil willen staan, bij het leven, als Cluster West.
En nu, the voice kids...lekker niets hoeven, tv-kijken...een avond vrij! Dag, fijne avond, liefs, Anita

woensdag 21 maart 2012

Zomaar een momentje....




En na ondertussen drie ongekend drukke dagen, met mooie hoogtepunten, een fotosessie bij Mercedes Benz Biemont en Van Wijk, in een hagelnieuwe SLK...mooi in de zon, met Bertil een leuke kerel, een professionele fotograaf, na avonden hard werken en tussendoor zomaar een glas champagne drinken met elkaar op kantoor, ben ik thuis. En zit ik nu zomaar eventjes bij te komen...van alles, deze week al bijna 45 uur gewerkt, alleen voor Yarden...ongekend! En morgen...dan ben ik vrij. Zomaar vrij, omdat mijn tante morgen 87 jaar wordt. En ik mijn jaarlijkse ritueel herhaal...ik ga morgenmiddag een kopje thee bij haar drinken, bij mijn tante Tanneke in Breskens. Heerlijk...ik rijd er op mijn gemak naar toe...het dak van de Audi lekker open, een goed cd-tje in de cd-speler, en zomaar genieten...van de weg, de zon, van alles...en dan van mijn tante en oom! De zus van mijn moeder, de tante waar ik als meisje van 13 al ging logeren en werken in de Sportwinkel in Breskens. Badpakken verkopen aan dikke duitse dames...ik vergeet het nooit meer. Ik wist niet dat er zulke grote badpakken bestonden...een soort tent..en nog meer bijzonder vond ik het, als zo'n hele dikke mevrouw een bikini wilde. Dat broekje alleen al, daar kon je in wonen. En dat bovenstukje dan...het leek wel een boot, zo groot...en als meisje van 13, en later 14, stond ik te giechelen in de winkel. En als die mevrouw dan vroeg of ik even wilde kijken hoe het stond, pieste ik bijna in mijn broek van het lachen. Heerlijk zo'n herinnering. De kas opmaken met tante op vrijdagavond na de koopavond, was ook zo'n hoogtepunt! Dan voelde ik me zo groot..als ik al die munten mocht tellen, en die bankbiljetten. Zo bijzonder. En morgen op de weg terug, eventjes langs Pa van Loon. Een verrassingsbezoekje...zomaar spontaan. Even kijken hoe het met hem is. Even kijken of we samen Els kunnen bellen. Even een eierkoek met hem eten ofzo. De lente is voelbaar, de mensen zijn blij en vrolijk. Vandaag had ik mijn hippe zwart-witte schoenen aan. Vandaag liep ik buiten en voelde ik de vrolijkheid in de lucht. Vandaag had ik gesprekken over 'Cluster West gezond en wel, samen is het leuker' een thema wat officieel 6 april a.s. van start gaat. Samen met mijn collega's werken aan een gezond en goed lijf. Aan werken met plezier, aan lol maken en energie krijgen van en met elkaar. Een prachtig programma werk ik momenteel uit. En ik hoop op een groot succes voor iedereen. En dit programma wordt gekoppeld aan de SamenLoop voor Hoop. Die mooie wandelestafette op 8 en 9 juni a.s. Ik wens jullie een fijne avond toe...van dat kleine stukje wat ons nog rest. Hoe leuk was het niet, gisteren hadden we een bijeenkomst in Almere, en toen stapten er externen binnen, Bert Drenth, de oude HRM-directeur van ISS, nu directeur van een consultancy club, en wij herkenden elkaar direct. Leuk...hoe je mensen uit je oude netwerk, in een heel nieuwe setting terug ziet komen. Zomaar...de wereld is klein, het netwerk is groot..en ik, ik voel me heerlijk! Dag, liefs, Anita

dinsdag 20 maart 2012

Zakenvrouwen en Veuve Cliquot

Jacqueline Zuidweg is verkozen tot Zakenvrouw van het jaar 2012 gisteren in Kasteel Wittenburg te Wassenaar. En ik was er zomaar bij...een evenement gesponsord door Veuve Cliquot in een prachtige ambiance. Genieten, spontaan, onverwachts, samen met Sabrina mijn directeur. Leuk, onbevangen en interessant. Leuke dames en heren om ons heen, een goddelijk glas, kortom het kan slechter weer allemaal toch...daarna nog een event in Alkmaar met mijn voltallige Zorgteam en laat thuis vannacht. Vandaag stond volledig in het teken van vergaderen en samenkomen, met collega clustermanagers, in Almere. Een lange dag...en nu, eventjes niets, zomaar zijn...even rust. En morgen een fotosessie bij Mercedes Benz, op de foto met prachtige SLK's of mooie auto's van het enige echte merk, zo zou mijn vader zeggen. Voor Amsterdamse Zakenvrouwen...dag, fijne avond, Anita

zaterdag 17 maart 2012

Zaterdagochtend....zonnige zaterdagochtend....

Goedemorgen lieve mensen! Met de zon die naar binnen schijnt, met de tuindeuren open en deze zon maakt onze keuken mooi vrolijk, met Huub van der Lubbe die een prachtig lied zingt, met een nespresso livanto en een poloshirt aan en mijn gympen, zit ik zomaar te genieten. Annemarie wandelt hier rond in een ochtendjas, we hebben de warmte van de zonnebank op ons lijf gevoeld vanmorgen, en de rust omringt me...Eingelijk is mijn leven een aaneenschakeling van afspraken, van dingen die van me verwacht worden, van verplichtingen, of het nu de hypotheek betalen is, of een afspraak voor mijzelf, een afspraak voor Yarden, de honderden mails per week, die ik afgehandeld wil hebben en als dat dan lukt, dan is het zomaar zaterdagochtend. En dan hoeft er eventjes niets...de spulletjes voor mijn vader staan al klaar, een kapstok, kussentjes, koffie, tandpasta, lekkere dingen, en dus hoef ik nu helemaal niets. Heerlijk...en terwijl ik dit beschrijf, realiseer ik me, dat het goed is. Want zoals ik gisteren zo duidelijk mezelf weer hoorde zeggen, de dingen die ik nu dagdagelijks doe, zijn dingen die ik echt fijn vind. Waar ik blij en gelukkig van ben. Ik doe geen dingen meer die me niet bevallen. Ik hoor mezelf 'nee' zeggen. Ik zie mezelf kiezen voor 'die kleine momenten van niets hoeven'. Ik draai de nieuwe cd van Angela Groothuizen in de auto. En deze cd draai ik al drie weken achter elkaar, iedere rit opnieuw. En een van haar liedjes is 'ik hou van dit land' en dit is zo'n vrolijk liedje, en ik betrap mezelf erop dat ik dit liedje altijd keihard meezing...gisteren hoorde ik op tv dat je een workshop onder begeleiding van een zangcoach kunt winnen. Welnu...ook al zou ik deze winnen, het zou niet gaan...want mijn gebrom bij de cd's die ik beluister, is alleen voor mijn eigen oren bestemd. Annemarie moet altijd lachen als ik mee zit te zingen in de auto...'mooier dan het nu zal het nooit gaan' zingt Huub nu. En dat klopt zo....

Leven is geven
Dankbaar voel ik
mijn kloppende hart
dat overloopt van leven.

De dagen zijn vol,
ik weet wat te doen:
leven is geven.

De helderheid hiervan
legt me muziek in de oren
en geeft me vleugels van leven.

Ik wil roepen
en trekken aan mensen
maar ik kan alleen
maar hopen dat
ze iets zien
en horen
en voelen
van uw geweldige liefde
in mij.

Uit 'gebedenboek voor elke dag'van Anita Galle
'Een deur naar God'

Gisteren kocht ik dit boekje bij de boekhandel. Een prachtig boekje met mooie teksten. Teksten verbonden aan het geloof. En alhoewel ik vroeger vond dat je hierover een mening moest hebben, wel of niet naar de kerk moest gaan, tegenwoordig merk ik, dat het het voor mij hier niet over gaat. Het gaat over liefde, over onbaatzuchtig zijn, over elkaar helpen en ontzorgen, over respect en medeleven. Over denken en geloven in mogelijkheden. Over acceptatie, over zijn, over samen zijn, over liefde, over geven zonder iets terug te verwachten...en dus deel ik nu ook dit soort teksten met jullie.

En deze voor alle vrienden die ik in mijn leven heb mogen ontmoeten, en waar ik nu nog steeds dankbaar voor ben, dat ze er zijn, waar dan ook....

Vriendschap

Zomaar iemand
die met me meegaat,
die me trouw is
en me niet achterlaat,
een vriend die me kent
en toch nog van me houdt,
me opzoekt,
me verrast
en blij maakt.

Haar eerlijkheid siert haar
Zij laat me vrij
om zelf te groeien
en bevestigt mijn bestaan.

Ik kan alleen maar stil
en dankbaar zijn
om wie mogen zijn
voor elkaar.

Uit datzelfde boekje, voor jullie allemaal. Sta vandaag eventjes stil in de zon, kijk naar boven, denk aan al lieve mensen, die 'ergens' zijn, die ons voelen, ons zien, die bij ons zijn, ergens anders...maar wel heel dichtbij...een fijne zonnige dag, vol liefde, alleen of met elkaar...
Anita

vrijdag 16 maart 2012

Engelen bestaan wel.....

En vandaag was zomaar een hele mooie dag. Een dag die begon met een soort van slecht nieuws voor een groep medewerkers. Het loslaten en weer verder gaan, en aansluitend een lunch in het koffiehuisje met twee ongekend lieve mensen, de vrouw en de dochter van Engel. En zomaar kreeg ik 50 euro voor onze SamenLoop van Hoop. Een mooi gesprek over houden van en elkaar missen...over alleen zijn en opnieuw beginnen. Ja Engel heeft ons samengebracht, het is er zomaar...en het is bijzonder! En aan het einde van de dag, mocht ik kennismaken op een basisschool, groep 8. Waar ik samen met de leerkracht een viertal bedrijfjes ga oprichten die met elkaar gaan samenwerken voor het goede doel. Een zelfgekozen goed doel door de kinderen! En ik mag als praktijkmevrouw deze groep gaan begeleiden en proberen met hen zoveel mogelijk geld te gaan verdienen. Prachtig toch...Kids in Bizz heet dit project! En nu, nu ben ik zomaar thuis. Lekker vroeg...ik ga nog even naar het dorp. Even voor mijn paps wat spulletjes halen. Even zomaar door het dorp lopen. Heerlijk toch...fijn weekend allemaal! Anita

dinsdag 13 maart 2012

Zomaar eventjes...



En zomaar een berichtje. Vanuit de rust stand. Na een mooie dag, met mooie gesprekken...zo had ik het vanmiddag met Monique in het Koffiehuisje in Overveen over de manier waarop wij in het leven staan...en ik, ik zie het leven als een mooie intense reis. Een reis die me brengt op bestemmingen waar ik wil zijn, wil komen. Zo kwam er zomaar iemand op mijn weg, door een medewerker bij Yarden, en werd ik gevraagd voor de Raad van Advies van een HBO opleiding voor de Uitvaartwereld. En natuurlijk zeg ik 'ja' of eigenlijk, heb ik het al gezegd. Leuk, boeiend, een nieuwe stap in mijn wereld van de uitvaart. Zo ga ik morgen met wat collega's naar een netwerkbijeenkomst van de BGNU in Americain in Amsterdam...leuk, boeiend. En zo heb ik donderdag aan het einde van de dag een afspraak in Parc Royal Soestduinen. Hoe leuk kan je leven zijn. Terwijl de ene dag vol en bol staat van verlies en loslaten, zo reis je de andere dag weer verder. Zondag was een dag vol familie, want Pa Smitshuijsen is inmiddels 88 jaar geworden en dat werd hier gevierd. Gezellig voor het huis op het bankje met elkaar een glas champagne drinken, en toasten op het feit, dat hij deze prachtige leeftijd heeft mogen bereiken. 'the future belongs to those who believes in the beauty of their dreams' zie ik net staan. Een prachtige uitspraak van Eleanor Roosevelt.
Het is lang geleden dat ik hier vertelde over mijn ambities en mijn dromen. Zo wil ik graag een boek schrijven, over inspiratie, over al die mooie mensen die ik zie als mijn rolmodel, mijn voorbeeld. Mensen die me na doen denken, over de weg die ik bewandel. Maar ook over die verhalen die er zo toe doen..een verhaal over een afscheid, over verlies en weer verder gaan. Verhalen die je raken...zo was er die mevrouw die vond dat je niet verdrietig hoeft te zijn, als je het aardse leven moet loslaten, omdat je dan een nieuwe rol krijgt elders. En eigenlijk is dat wel mooi, zo sprak ik deze week met een collega en zij is er heilig van overtuigd, dat ons leven hier stopt, als het onze tijd is. En eigenlijk geloof ik dit ook. En ben ik ervan overtuigd, dat je leven dan ergens anders verder gaat en dat wij elkaar steeds weer tegenkomen...spiritueel, ja zo mag je het noemen. Spiritueel en met twee voetjes op de vloer. Gewoon basic, door dichtbij jezelf te blijven. Zo vertelde ik vandaag aan Mo, dat ik heel gelukkig ben, omdat ik dagelijks vanuit mijn passie aan het werk ben. Of het nu bij Yarden is, of bij de Politie, bij een andere opdrachtgever. Zo bedankte mij vrijdag een coachee, omdat ik hem (een man van 60) geholpen heb in zijn bestaan...heerlijk toch. En dit, dit inspireert mij...iets wat mij minder inspireert, is die dode muis in de keuken, zo vroeg in de ochtend, gevangen en half opgegeten door Semmy de poes. En ik, grote held, haal dan Annemarie uit bed, omdat ik er werkelijk onpasselijk van kan worden. En zij, mijn heldin, moet dit stukje muis opruimen....ja ik weet het, stoer ben ik wel, maar op dit soort momenten helemaal niet. Fijne avond...slaap zacht straks, Anita

donderdag 8 maart 2012

Verdriet en onmacht....

Hoe verschillend kan de ene dag, het ene moment zelfs, zijn ten opzichte van het andere...zo zaten wij gisteren nog aan de champagne in Savelberg, zo was er een ontbijt met de directie van Yarden en interessante ontmoetingen in het Crematorium in Haarlem. En vanmiddag een sessie in Haarlem over synergie, een sessie waar het juist ontbrak aan synergie...en ik de discussie opengooide, met alle effecten van dien. En verwonderde ik mij over juist het missen van verbinding, het voorbij gaan aan alle non verbale reacties. En vanuit het nagesprek wat hierop volgde, stapte ik moe maar met een vorm van voldaanheid over deze dag in de auto. En toen constateerde ik dat mijn broer mij wel drie keer had gebeld....en werd ik ongerust. En toen ik hem terugbelde kwam de klap. Want Henry, een van de beste, de liefste vrienden van mijn broer is dood. Keihard dood. Een auto-ongeluk. Een mooi mens, een vader van twee kinderen, een partner, een vriend, een hele lieve vriend is niet meer hier. En Arie, mijn broer is een van de mensen die hem dierbaar zijn, heel dierbaar, kwijt. Snoeihard, ongelooflijk en verdrietig..en ik, die ook deze Henry al jaren ken, ik voel me in- en in verdrietig. Het raakt me...de tranen zitten achter mijn ogen...en woorden schieten te kort. Verlies in alle heftigheid knalt zomaar binnen...levens zijn ontwricht, onvoorwaardelijk en hard. En ik, ik kan niets meer doen, dan alleen maar er zijn voor mijn lieve broer. Het doet zo zeer. Het is zo oneerlijk...die dood. Die verdomde dood...steeds weer is die dood daar. Dichtbij, veraf, dagdagelijks en het raakt me, deze Henry..hij heeft mijn moeder nog gekend. Zo'n lieve vent, zo'n kerel met wie je kon lachen en huilen. Een man die mij in zijn armen nam, toen ik ziek was en kaal en op de boerderij kwam een paar jaar terug, waar hij met Arie en Tonneke de verjaardag van Noor vierde en samen moesten we huilen, omdat ik ziek was. En ik, ik zit hier en hij is dood. Simpelweg dood. En ik ...ik huil voor Henry, voor zijn gezin, voor mijn broer, gewoon ik heb verdriet.....en weer is er die onmacht, die verdomde onmacht, die vraag naar het waarom....Henry en die rot vrachtwagen...Anita

woensdag 7 maart 2012

Leeg bericht maar zoveel te vertellen!

Goedemorgen, in alle vroegte schrijf ik een stukje. Want gisterenavond drukte ik alles weg. En toen ben ik uiteindelijk maar lekker gaan slapen. Het was genoeg geweest voor die dag. Een dag vol vergaderingen in Almere, beginnend met een bezoekje ter controle aan het LUMC. Prikken is een lastig iets, steeds maar weer. Dus de ene arm lukte niet, toen de volgende maar gepakt. Maar lieve mensen als het hierbij blijft, dan mogen ze rustig twee keer prikken. Want iedere keer als ik vanuit het LUMC rijd, dan denk ik aan al die mensen, dan denk ik aan Andrea en Ron, aan Jan en Jantje, aan Freek en Lia, aan die collega ver weg bij Yarden Noord, aan mensen die ziek zijn en het niet gered hebben en dan lig ik daar met mijn bruine buik vanwege de Egyptische zon, en voelt mijn specialist of er klieren zijn opgezet en dan lachen we samen. Omdat ik al 3,5 jaar vrij ben. Gitta komt bij me langs, in gedachten dan en dan voel me ik een gelukkig mens. Het leven lacht me toe. En hoe...dit weekend kwam er zomaar een mooie vraag via Lenneke op me af. En gisterenavond hadden zij en ik een mooi gesprek. Nu hard werken om een prachtig voorstel neer te leggen. Het zou mooi aansluiten op alles wat er al gebeurd is, op de Politie, op OCW, op dat waar ik voor sta. Spannend dus weer...en leuk, want er is ook plaats voor Annemarie in dit programma. Kortom...creativiteit gecombineerd met weerstand, wow hoe mooi kan het zijn. Nu, wat businesscases en snel naar Yarden. Ik kon er niet uit vanmorgen heel vroeg, want deze dag is lang. Intensief en mooi, schat ik zomaar in...ondertussen heb ik broerlief gesproken en hij is net zo blij als ik met de manier waarop Pa van Loon nu woont. En geloof me, als er iemand geniet, ondanks zijn omstandigheden, dan is het Pa van Loon wel. Liefs, een fijne dag...de vogels hoor ik fluiten...heerlijk een soort voorjaarsgevoel neemt bezit van me. Ik wil de zon blijvend voelen op mijn huid. Het is zo lekker. Anita

dinsdag 6 maart 2012

zondag 4 maart 2012

Een huis vol bezoek bij Pa van Loon....




En soms lijkt het alsof het weer bijna net zo is als vroeger, dan is thuiskomen bij Pa van Loon gezellig. Dan komen er spontaan mensen langs, dan geniet hij en roept als gulle gastheer dat zijn gasten een glaasje wijn, advocaat of wat dan ook moeten gebruiken. En het is nu net als het vroeger was toen mijn moeder nog leefde, er is van alles in huis. Wijn, drank, koffie, thee, limonade en allerlei hapjes tussendoor. Heerlijk gewoon. En Pa, hij geniet in zijn schitterende appartement. Met Els aan zijn zijde. Met zijn prachtige enorme nieuwe tv! Hij heeft gisteren schaatsen zitten kijken. De familie Klootwijk kwam op bezoek, tante Anita en oom Dé, de verpleeghuisarts, wat bezoekers van andere bewoners, kortom het was een enorme gezelligheid. En de beelden spreken voor zich. Straks of nu al zijn Arie en Noor bij hem en dan zal  hij ook wel weer enorm genieten van al die gezelligheid. En ik, ik ben meer dan opgelucht over dit alles. Het zit er een beetje op voor me, zo voelt het. De verhuizing is achter de rug. Ik kan mij nu weer richten op mooie nieuwe opdrachten, de Politie, lesgeven, de jeugdzorg in Breda, Yarden, OCW, kortom die dingen waar ik veel energie van krijg. Zomaar uit onverwachte hoek wellicht een nieuwe opdracht, interessant en boeiend. En ik heb weer nieuwe dingen te leren. Heerlijk...ik hou jullie op de hoogte. Heb tot nu toe lekker gewerkt hieraan. En geniet dus weer van dit moment. Het even tijd hebben voor mijn eigen dingen. Heerlijk. Een dikke zoen...Anita