Deze foto staat op mijn telefoonscherm. Een prachtig beeld, en iedere dag, meerdere malen zie ik deze foto en krijg ik een glimlach. Aan de herinnering van deze fietstocht, maar ook omdat ik zo hou van dit soort beelden. Gewoon de rust die hiervan afstraalt. Vandaag is zo'n dag, waarop heerlijk niets hoeft. Een vrije zaterdag, een dag om zomaar een bloemetje te brengen bij iemand die je dierbaar is. Een dag, om te genieten van het mooie ochtendlicht. En te luisteren naar prachtige muziek. Nu hoor ik het nummer 'wash me mama' gezongen door Leona Philippo, heerlijk een beetje soulachtig. Lekker relaxed. Precies zoals ik me nu voel. Net kreeg ik het blad Happinez in de bus. En het blad was een beetje verfrommeld en ik merk dan, dat ik dat jammer vind. Want er staan vaak van die prachtige foto's in, en nu zit er in een heleboel bladzijdes een klein scheurtje. Ik glimlach, want lijkt dit verkreukelde blad niet een beetje op hoe wij het leven leven met elkaar. We lopen hier en daar een deukje op, een scheurtje, en toch gaan we meestal gewoon weer door. Even een stukje rustiger, omdat je weer moet vertrouwen op jezelf en op de ander, maar je gaat weer door. Omdat je beschikt over een enorme veerkracht en power. Ik sprak gisteren met een vriendin. Zij heeft ook best wel een pak op haar donder gehad van het leven, en zit weer volop in haar energie. En soms word je dan overmoedig en denkt echt weer alles te kunnen en soms val je dan zomaar even terug. En moet je een versnelling lager, en ja echt, daarna kun je gewoon weer doorschakelen. Als je maar reageert op dat seintje in jou. Ik heb dat zelf ook. Dat lijf van mij, heeft best wel een flinke opdonder gehad, jawel ook al is dat 10 jaar terug, maar het heeft wel iets met me gedaan. En normaal gesproken ben ik sterk als een rots, ben ik ongekend krachtig en positief. En soms gewoon eventjes niet. Dan heb ik iets minder lef. Ben ik iets minder sterk. En weet je hoe ik dat voel, mijn rug geeft me dan een tik. Dan ga ik slecht lopen, dan zeurt mijn onderrug, dan neem ik hele grote paracetamol pillen, 1000 mg tegelijk. En ja, dan gaat het weer. Maar het allerbeste is, gewoon even wat rust nemen. Jezelf even rust geven. En als de omgeving dan even niet meewerkt, dan helpt muziek, zingen in de auto. Op kantoor staan, zitten en fietsen achter je bureau. Niet een houding aannemen. Lachen helpt ook. En wat mij altijd helpt is me realiseren, wat ik allemaal heb in dit mooie leven. En niet qua bezit, maar qua rijkdom. Mijn vriendschappen, mijn geluk, mijn herstel, mijn gezondheid, mijn ontmoetingen, mijn...vul maar in. Ja dat is rijkdom. Ik mocht deze week aanwezig zijn op het Symposium over rouw en verlies in Haarlem. In een panelgesprek met allerlei prachtige mensen, onder leiding van Frenk van der Linden. En daar voelde ik de kracht, van mooie mensen, die steeds weer de hand reiken aan de ander. Aan die mens, die het even moeilijk heeft in het leven. Aan mensen die te maken krijgen met verlies. De zusjes van de Stichting Bretels, de dames van de stichting Nabestaandenzorg. Kortom, mooie mensen, en weet je als je dan naar huis rijdt, met prachtige bloemen in de auto, dan voel je die rug niet, dan voel je niet dat je soms stress hebt. Dan voel je alleen maar hoe rijk je bent, doordat je er gewoon mag zijn. En terwijl ik dit schrijf zingt Nick Schilder Halleluja, het lied van Leonard Cohen. Prachtig he...of eigenlijk is het geloof ik een lied van nog een andere zanger. En nu Willeke Alberti met 'mag ik dan bij jou'. Leuk Willeke is voor mij de opvolger van de Zangeres zonder Naam. Deze vrouwen waren een soort van 'moeder' voor de gay-scene in mijn jeugd. Zangeressen waarvoor de hele gay wereld in Nederland uitliep, en waar ik samen met mijn homo vrienden van vroeger, hardop stond mee te zingen, als deze vrouwen door de speakers galden. Leuke en vrolijke herinnering. Een vertedering maakt zich van mij meester, als ik terug denk aan mijn zeventiger jaren in den Haag. Op zoek naar mijn geaardheid, mijn levensrichting, mijn eigen zijn. En oh wat was dat leuk. Wat heb ik genoten, en mooie mensen mogen ontmoeten. Soms leek zo'n bar een duister hok, op een afgelegen plek, en binnen was het een warme woonkamer vol gelijkgestemden. Bomvol, bomvol liefde, en genegenheid. Ooit nam ik mijn vader mee naar zo'n plek en ach die arme man, wist werkelijk niet wat hij zag. Ik moest iedere keer uitleg geven dat het echt allemaal vrouwen waren. Ach en hij hield er zo van, van echte vrouwen. Ja opofferen dat was wat hij deed, uit liefde voor mij. Hij wilde één ding, en dat was dat ik gelukkig was. Maar wel het liefst met een mooie en charmante vrouw, welnu, hij was tevreden over de vrouw met wie ik nu getrouwd ben. Gelukkig maar. Ik glimlach terwijl ik dit schrijf. En ik glimlach om de mooie muziek, om het lekkere sfeertje om me heen vandaag. Een rommeltje van kranten, bladen, waterflessen en ja die Nespresso is er ook al geweest met een overheerlijke verse croissant van de franse bakker, geweldig. Echt een zaterdagochtend momentje. Als je het hebt over kwaliteit, dan is dit het volgens mij. Ik lees net in de Happinze 'ik hoef niet te streven naar beter of meer. Wat ik doe, wat ik heb, wie ik ben; het is goed, zowel op mijn werk als daarbuiten'. Een zogenaamde mantra. Dus mooi, om deze zin af en toe eens terug te lezen voor jezelf. Op die momenten, dat je rug even zeer doet. Of dat je moe bent, of even terugvalt. Gewoon omdat ook jij het af en toe nodig hebt. Monique mijn vriendinnetje zei deze week tegen me 'Hou je hoof koel en je hart warm'. Wijs he...ja en met zo'n bericht, krijg ik die glimlach weer terug op mijn gezicht. En kan ik eigenlijk gewoon weer alles aan. Ik wens het jou toe. Gisteren vroegen we als collega's aan elkaar wat we dit weekend zouden gaan doen en toen gaf ik als antwoord 'niet zo veel, morgen naar goede vrienden, en dan komt ons nichtje met haar vriend eten, Floor gaat koken' en vandaag voeg ik daar zomaar aan toe 'straks even verse tomatensoep eten bij Joke'. En wie weet wat dit allemaal nog kan betekenen. Leuk, als je het nog niet weet, als alles open ligt. Ook dit is zoals het leven is. Wie weet nu, wat er morgen komt...ik niet! Fijn weekend lieve mensen! Zorg goed voor jezelf. Liefs van mij!
