Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 28 oktober 2012

Een slager met passie....

Gisterenochtend ging ik naar de slager, ik, ik bedoel wij, want Annemarie en ik gingen boodschappen doen samen, de een ging hierheen en de ander daarheen, en ik, ik kwam bij de slager. Zo'n slager waar de mensen bijna buiten staan te wachten, hier in het dorp...zo druk, maar ook een slager, waar je echt niet kunt kiezen wat je wilt nemen, want alles, werkelijk alles is heerlijk. En omdat ik vandaag de kok ben, de kok voor Jannie en Ada en hun mannen, zocht ik ongekend lekkere dingen. Want weet je die twee dames, die nu bij ons komen eten, die kunnen zelf koken als de beste en ik, ik ben slechts een hobbykok, dus ik wilde wel eens een beetje voor de dag komen. En die slager, die pakte me helemaal in, hij liet me een plakje spaanse ham proeven, een plakje vlees met honing en kruidensmaak, en hij vertelde erbij over wijnen en werkelijk zelfs een simpele gehaktbal, gemaakt van zijn gehakt, smaakt anders. Ik genoot van de passie van deze slager en kwam helemaal in mijn rol als kok. Dus vandaag is het zover, en ga ik mijn vriendinnen verrassen met overheerlijke hapjes, niet te veel, want we dunchen (combinatie van lunch en diner, vanaf een uur of twee). We beginnen met wat kleine hapjes, dan een paar kleine gerechten, geen grote hoeveelheden en daarbij een soort keuze uit wijnen, leuk vind ik dat...gezellig zeker...en ik hoop toch zo, dat Joost eventjes achter de piano kruipt en ons wat geweldige muziek laat horen...wat een feestje.
Bij die slager kocht ik ook voor Pa van Loon het nodige. Een cordon blue, want daar is hij gek op. En die heb ik hier thuis al lekker gebakken voor hem, omdat anders de geur zo blijft hangen in zijn appartement. En toen ik al redelijk vroeg bij hem binnenstapte, had hij net een heel klein beetje gegeten. Want de zuurkool wat waterige drap en heeft hij niet opgegeten. En daar kwam ik met mijn cordon blue en die ging eventjes de magnetron in en hij zat ongekend te smullen, te genieten. En het bleef maar doorgaan, met een gevulde koek (klein formaat, want hij eet rustig twee grote na elkaar op) bij de koffie, en toen kwam Annemarie nog met een warme oliebol, welnu hij genoot. Hans een medebewoner erbij, Marieke een verzorgster erbij en het was meer dan gezellig. Frans Bauer in Zuid Afrika op de DVD en daarna Andre Rieu, waarvan hij altijd zegt 'die man heeft zo'n leuke vrolijke kop met haar'. En hij genoot, en wij dus ook. Daarna reden Annemarie en ik op de navigatie naar een locatie, waar ik 'last minute' een geweldig diner had geboekt, waarom, omdat wij volgende week 6 jaar getrouwd zijn. Eigenlijk bedacht ik dit gisteren, dat wij die dag niets doen, omdat ik moet spreken op een congres, en aansluitend naar mijn vader ga. Omdat ons 6-jarig samenzijn zomaar in het water valt dan...en vooral omdat ik vind, dat je af en toe eens een avond samen moet zijn, zomaar om met elkaar te praten over de dingen die je doet. Over onze toekomst, ons samenzijn, over alles...en die avond, die was meer dan geslaagd. En nu, eventjes in mijn kantoortje, omdat we net gezogen en gedweild hebben, en de gang nog nat is, schrijf ik deze blog. Roos komt zo om huiswerk te doen met Annemarie en ik, ik mail wat, schrijf wat en ben bezig. Heerlijk...en eigenlijk is het weer om de kap van je auto te laten zakken, om met de zon op je toet, mooie tochten te maken. Gisteren ben ik over de dijk, langs het Haringvliet, achter Stad langs, naar mijn vader gereden, herinneringen ophalend naar Annemarie toe. Over waar ik als meisje van 6 jaar mijn boterhammetjes opat tussen de middag, en waar de koekjesfabriek stond, en waar ik ging zwemmen in het Haringvliet. Leuk is dat, om nu als dame van 53 jaar, zo terug te kijken naar je leven als jong meisje op Goeree en Overflakkee. Ook vind ik dat wel oud zijn, soms, omdat je al zoveel dingen terug kunt halen, omdat je leven al zo gevuld is. Deze week heeft Noor haar eerste rijles en wordt Florine 18 jaar. Een bijzonder moment in je leven, rijles krijgen en 18 worden. Floor is ook al bezig en vindt het heel erg leuk. En ik weet nog van mijzelf, hoe gaaf ik het vond, rijles in Den Haag. Een fijne zondag, ik vertel jullie later over mijn diner....Anita

vrijdag 26 oktober 2012

Kramp

 Anita en Aty, mijn collega
 
Goedemorgen allemaal. Wat een nacht zeg, gisterenavond in de stoel begon het al, twee handen in de kramp en kramp in mijn bovenbenen. En de hele nacht ging het door, van het ene been naar het andere, en alle uren van de klok op een na, heb ik gezien. En ik heb medicijnen ingenomen, ik heb met stukken zeep in en onder mijn bed gelegen ooit, ik heb een magneet onder mijn bed gehad (ideetje destijds van mijn moeder nog), ik ben ervoor bij de artsen geweest, en alles is geprobeerd, alleen de kramp blijft. Ik eet groente, en fruit, ik eet kwark, tomaatjes, kortom ik ben heel vaak heel netjes...maar ik heb soms zomaar een hele nacht kramp. Ongekend...en dan weer niet, net zo ongekend. Ach, met kramp kun je honderd worden, alleen ben je dan wel een beetje moe. Nu wacht ik op de pianostemmer, die gisterenavond doodleuk belde en de afspraak wilde verplaatsen naar vanmiddag. Maar dat kan niet, want vanmiddag is mijn agenda gevuld met afspraken, leuke, mooie afspraken met mijn team. En met een zorginstelling in Bergen. Dus die meneer komt toch maar gewoon vanmorgen...ik ben benieuwd. Die piano van mij, daar speel ik nog veel te weinig op. Eerst speelde Floor, maar die hobby is ook al voorbij. Nu ga ik kijken of ik dit weer op kan pakken, een beetje muziek maken...gelukkig komt Joost zondag en dan hoop ik, dat hij even gaat spelen voor ons...heerlijk! Het is wel lekker om zo op vrijdag even te mogen terugblikken naar de week die achter me ligt. Een rommelige, gekke week. Een week waar ik afspraken niet haalde, en een week waarin ik heerlijk les heb gegeven. Een offerte, die ik niet heb binnengehaald en uitnodigingen voor mijn eigen bedrijfje om weer in gesprek te gaan. Mooie gesprekken, maar wanneer heb ik dat niet. En een ontmoeting met Herman Wijffels, een lezing, inspirerend genoeg over integriteit en leiderschap in de 21e eeuw. Een week om trots op te zijn, want het is ook een week waarin ik dichtbij mezelf ben gebleven, in gesprekken, in alles. En dat is volgens mij steeds weer mijn essentie. Gisteren kreeg ik als feedback, dat mijn bevlogenheid bij hetgeen ik doe, zo groot is. En dat kan alleen maar, als ik dingen doe, die dichtbij mijzelf liggen. Drie mensen een baan aangeboden, hele leuke bijzondere mensen, kortom, het was een mooie week, het is een mooie week, want deze is nog niet voorbij. Een fijne dag gewenst, liefs, Anita

donderdag 25 oktober 2012

De achtbaan van het leven...

Ja zo voelt het soms voor me. Alsof ik werkelijk in een achtbaan zit, van huis naar Alkmaar, naar Flakkee, Rotterdam, Den Haag...ik race de wereld rond en de rust zit em in dat kleine, nu o zo vieze, autootje waarin ik rond scheur. In die auto praat ik veel met de wereld om me heen. Met collega's, soms met een vriend, vroeger met mijn vader maar dat gaat helaas niet meer, en meld ik wanneer ik wel/niet thuis eet. En in dat autootje overzie ik soms de snelheid van mijn zijn, in dat autootje ervaar ik teleurstelling soms, en ook verdriet soms. Door een gesprek, door een tegenvallend resultaat, maar in dat autootje zit ik ook te zingen, met de mooie muziek van Leonard Cohen 'lover lover lover' of 'so long Marianne' of dat ene gekke vrolijke nummer, wat hij ook zong tijdens het concert in Amsterdam. In dat autootje luister ik naar Gare de Nord, maar soms ook naar Marco Borsato en zijn bijzondere teksten. Of naar een cd die speciaal voor mij is samengesteld, met oude nummers van Rod McKuen enzo..terug in de tijd, mijn goede oude tijd...en als ik muziek hoor, dan komt mijn leven voorbij. Hoor ik Ramses dan denk ik aan mijn moeder 'Zing, vecht, huil, bid...'. Hoor ik de Rolling Stones dan denk ik aan Jannie, mijn vriendinnetje in Den Haag. En luister ik naar 'nine million ...'van Katie Melua dan denk ik aan de kennismaking ooit in Schoonhoven met Annemarie, maar denk ik aan de Bongo song, dan dreunt die door de auto, destijds vier keer achter elkaar en glimlach ik...mooi, waar muziek me mee naar toe neemt. Soms heb ik ook een nummer van Blof dat zomaar binnenkomt..en is er een nummer en dat gaat over stilte...en daar ga ik me nu eens even op richten. Stilte wat meer de rust op zoeken. Een keer weer op de fiets stappen...heerlijk. Ik ben er aan toe...een mooie stille dag gewenst. Anita

dinsdag 23 oktober 2012

Een maandag vol van kwaliteit....

En gisteren was een dag, waarop ik begon met de persoonlijke actieplannen van al mijn medewerkers, naar aanleiding van de kwaliteitsdag. Een mooie intense dag. Een gesprek met een weduwnaar, over de dood van zijn vrouw, maar ook over een zeemansgraf, bijzonder...gesprekken met mensen bij Yarden over hun manier van werken en zijn. Prachtig, open en eerlijk. Maar ook een kwaliteitssessie die niet doorgaat, omdat de apparatuur niet werkte bij Loetje...en ik boos weg ging. Jammer, want juist voor dat laatste groepje was het zo leuk geweest als zij hadden kunnen aanhaken. Alhoewel ik mij realiseer dat een kwaliteitssessie met 7 mensen iets totaal anders is dan met 55 mensen...dus, nog eens over nadenken hoe ik dit ga doen. Een op een denk ik dan maar...en gisterenavond doorgewerkt tot zeker een uur of negen, mijn offerte, mijn mailbox, de diverse projecten die langskomen en onze gezamenlijke verantwoordelijkheid zijn...en ik vind het altijd weer een uitdaging om te zien, hoe een ieder hier anders mee omgaat, met verantwoordelijkheid. Maar oordeelloos aanschouwen zou mijn moeder zeggen...dus ik oordeel niet, ik verwonder me. Vandaag met Sabrina op stap naar Den Helder. En aansluitend een lezing van Herman Wijffels, jawel...een masterclass over integriteit. Integriteit houdt in, dat we leven in verbinding met het geheel; dat we ons gedrag daarop afstemmen om helend te werken of het heel te laten. Dit dienen wij te doen met respect voor – en zicht op – de menselijke waardigheid van ieder individu. Op zijn behoefte en mogelijkheden om zich te ontwikkelen en een eigen bijdrage te leveren aan de kwaliteit van samen leven. En natuurlijk speelt economie daar een rol in. Echter, een piramidaal opgebouwde organisatie beknot die mogelijkheden juist, een andere reden waarom velen kiezen voor de autonomie van het zelfstandig ondernemerschap als ZZP-er. “Er zijn in onze organisaties te veel managers en te weinig leiders." En je begrijpt dat dit iets is wat mij aanspreekt. Ik ga hier dus intens van genieten vanmiddag, vanavond.  In het Hilton Royal Parc Soesterduinen, ook niet verkeerd denk ik zo...maar vandaag gaat het vooral om inhoud. En vanuit dit denken is het interessant om de gesprekken in te gaan en te voeren. En volgens mij doe ik dit al.
Gisteren was ook een dag vol mooie ontmoetingen. Al dan niet telefonisch, of per mail. Een uitnodiging voor een gesprek bij OCW, een uitnodiging voor een projectleidersrol voor een project verspreid over twee jaar, een in-company traject... dus terwijl mijn inspanningen voor mijn eigen bedrijfje nihil zijn, gebeuren er dingen zomaar spontaan. En weet je, dat geeft zoveel energie. Prachtig...go with the flow. Een fijne dag, ik vertel jullie over mijn dag van vandaag...geweldig! Anita

zondag 21 oktober 2012

Zomaar....

Gisteren was weer zo'n zaterdag met een bijzondere smaak. Al vroeg was ik bij mijn vader, omdat Jantje niet thuis was. En ik dus de bloemetjes maar bij de achterdeur heb gelegd en jawel zij begreep wel, dat dit van ons was. Bloemetjes uit Voorschoten, van SuzieFleurs op een stoepje op Flakkee...altijd goed. Recht vanuit het hart. En bij mijn vader is het een eenvoudige manier van zijn en genieten, een kop koffie, de immens grote tv aan, want hij geniet van alles. En als hij dan op zijn vrolijke manier zit te zwaaien naar bekende Nederlanders, dan valt alle franje weg en ben je waar je zijn moet. Eenvoudig met elkaar zijn en genieten, wat flarden van een gesprek, de witte kist, waar hij ooit in begraven wil worden, tot muziek van Frans Bauer en Andre Rieu. Kortom hij denkt na, over alles wat er is. Hij gaat 91 worden zegt hij. En ik, ik ben er. Ik kom tot rust, omdat de wereld heel klein is geworden daar. De onderwerpen herhalen zich, iedere week weer. Van Veghel, het Zorghotel tot de pijn in zijn arm, zijn been. De zusters, de een is leuker dan de ander, en de tv. Hij gaat altijd terug naar de boerderij en het opruimen ervan. Hij vraagt zich af, wat Noor gaat doen als ze klaar is op school en hij lacht om de tv-reclame van Albert Heijn. Na nog eventjes bij tante Anita en oom De te zijn geweest, ben ik, met de kap dicht terug gereden naar Voorschoten. Een stille hoop dat ik vandaag nog zou gaan rijden, maar de lucht is grijs en wij blijven zomaar thuis. Heerlijk rustig...ik ga een presentatie maken voor Yarden. Omdat ik op 3 november a.s. op een congres van de Humanistische Uitvaartbegeleiding ga spreken over vernieuwingen in de uitvaart. Leuk, boeiend en spannend ook wel weer. De week die voor me ligt, is een week vol afspraken, contacten, niet anders dan andere weken, maar wel veel en vol. Maandagavond een kwaliteitsbijeenkomst, woensdagavond les geven, kortom...
Hier nog een citaat 'leer de wereld rimpels te bewonderen als etsen van ervaring'...mooi, leeftijd, een thema wat regelmatig door mijn hoofd gaat. Als ik jonge mensen zie, net zag ik een moeder met een bakfiets en twee kindjes erin, en voelde ik me oud en wijs..en realiseerde ik me, dat vanuit deze wijsheid ik dingen heb te doen. En deze vrouw in een heel andere fase zit...mooi, leeftijd, en moe zijn, ook kun je moe zijn als je 30 bent, heel moe...en ook kun je moe zijn als je 50 of 60 bent, volgens mij is moe zijn vooral verbonden met 'druk' en 'veel' en 'voelen en ervaren'. Want ik kan keihard werken als ik me goed voel, en dan ben ik niet moe. Ik kan veel minder hard werken en heel moe zijn, omdat ik niet meega in de flow...goh wat is dat toch allemaal. Die kop van mij staat maar niet stil...loslaten en vol verwondering toezien, zou mijn moeder me adviseren denk ik. Dus dat doen we...we laten los...en genieten van een zomaar vrije zondagmiddag...niets hoeft, alles mag en kan. Geniet, met een glimlach denk ik aan de modder op de SLK, de modder uit de Oostmoerse Scheidweg, de weg waar de boerderij staat, waar mijn vader, mijn broer en ik geboren zijn, en tante Anita natuurlijk...en die modder, die ligt nu hier op de stoep, goed he? Glimlach... Anita

woensdag 17 oktober 2012

Mooie dagen...

Lieve mensen, en ongemerkt verglijden de dagen, soms stil, soms heel druk, met minder werk voor mijn eigen bedrijfje, een bewuste keuze, om alle dingen in mijn leven te kunnen volhouden. En ook om mijn lichaam voldoende rust te geven. Want als ik opmerkingen krijg dat ik er zo moe uitzie, dan klopt dat ook wel, soms ben ik heel moe. Nog steeds. En de specialist stuurt mij door naar de afdeling Urologie, om te kijken wat daar aan de hand is. Niks ernstigs, maar een ontsteking maakt ook moe volgens mij. En ondertussen zijn mijn dagen bij Yarden vol met prachtige intense momenten. Mooie bijeenkomsten, vergaderingen die er toe doen. En steeds weer voel ik dat ik ben 'thuisgekomen' hier bij Yarden. Een prachtig bedrijf, met een dienstverlening die iedere dag weer bijzonder is. Collega's om te zoenen, en ontmoetingen die indruk maken. Bezig zijn met kwaliteit en dan gaat het over jouzelf. Bezig zijn met de A van aandacht, vitamine A zoals mijn collega altijd zegt. En vanuit aandacht werken is echt het mooiste dat er is...een fijne dag, vanuit Haarlem gewenst! Anita

zondag 14 oktober 2012

Beeld erbij....

En met wat foto's geef ik weer, wat het weekend ons gebracht heeft. Soms zijn woorden overbodig...dus kijk maar. Genieten...dat is het woord wat hierbij past. En ook bij die foto van mijzelf achter stuur van jawel de SLK.... en heb je mijn nieuwe schoenen al gezien??? Mooi he...







Zomaar een paar woorden....

En dit weekend waren wij weg, samen met Emmy en Reynaud. Want wij hadden hen voor hun beider verjaardagen een heerlijk weekend weg aangeboden. En wat was het een heerlijk weekend...rustig, vol met regen, mooie indrukken en zomaar heerlijk samenzijn. Woorden ontbreken om het goed uit te leggen, ik laat het nog eventjes rusten...en deze zin las ik op het etiket van een fles Priorat uit 2005 'Wine, like people often reach their peak in the face of adversity' mooi he...en terwijl ik rondzwierf door de wijnkelder van Kasteel Coevorden, of genoot van het dessert in de wijnkelder van Chateau De Havixhorst...voelde ik me zo heerlijk...ooit in een volgend leven, word ik vinoloog denk ik...wordt vervolgd met beelden...
Een fijne zondag verder, liefs, Anita

woensdag 10 oktober 2012

Geluk is...


Een mooie dag, of eigenlijk twee....

Vandaag was weer zo'n dag met zomaar een mooi gesprek, een gesprek over zijn, over de zin van het leven, zomaar bij Yarden. Een gesprek in de auto, over het leven, een ontmoeting met collega's in een Van der Valk locatie in Almere, prachtig hoe Van der Valk kwaliteit heeft uitgedragen en prachtige hotels heeft. Genieten was dat, van een inspirerende management-meeting van Yarden. Top en gisteren was ook al zo'n mooie dag...zo'n dag met simpelweg aandacht voor de andere. Aandacht voor die mensen die er toe doen, een gesprek met oom Koos bij mijn vader, een dag die eindigde met een mooi gouden randje, een dag om in een lijstje te doen. En weet je er gebeurt veel in mijn leven, niet spectaculair, als ik mijn leven van nu vergelijk met mijn leven een jaar geleden. Ik focus meer op Yarden, mijn eigen bedrijfje is klein geworden, maar constant. Mooie gesprekken, mooie ontmoetingen, veel literatuur, een mooie training, kortom intens genoeg...en eigenlijk is iedere dag intens. En dat is wel waar ik voor sta. Vandaag kwamen mijn nieuwe schoenen, heel mooi, lak schoenen, blauw, wijnrood en bruin, spannend bijna...onder een spijkerbroek, beetje gek, beetje bijzonder, heel veel Anita denk ik zo...en zomaar ben ik blij...en ik ben vooral blij, omdat er zoveel mooie dingen gebeuren. Omdat het ook vandaag weer ging over passie, over bezig zijn vanuit je hart...en soms maakt dit, dat ik zomaar zou kunnen huilen, omdat dit is waar het over zou moeten gaan in ieders leven. Passie...recht vanuit je hart leven, mooi hoor. Liefs, ik drink die wijn vol passie, die sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland, heerlijk! Wat een mooi leven...Anita

dinsdag 9 oktober 2012

Rijden in het zonnetje en een lastige maandag

Goedemorgen, en terwijl ik klaar zit om zo dadelijk op de fiets naar het LUMC te gaan, heb ik nog even tijd om te schrijven. En ik realiseer me dat dit genieten is, zomaar met een nespresso eventjes thuis zijn, in alle vroegte tijd te besteden aan mail, blog en te reageren op vragen van cursisten. Heerlijk. Die SLK en het rijden erin, was echt een feestje...rustige kleine weggetjes, de kap open, de wind die je voelt ergens in de verte aan de bovenkant van je hoofd, en het lekkere geluid van die kompressor als je optrekt. Werkelijk kicken..en trots sta ik steeds te kijken, naar deze prachtige bolide...glimmend in de zon. Heerlijk...
En gisteren een dag gewerkt, en de energie was er wel, maar ik voelde me niet lekker in mijn vel zitten. Soms merk je dat, dan ben ik stil en in mijzelf. Dan moet ik praten en wil ik eigenlijk niet, een vorm die ik niet zo goed ken van mezelf. Emotioneel uit balans heet dat geloof ik...en eigenlijk begint het al, zodra ik mijn ogen open doe. Ik wil niet uit bed...nu heeft dat ook te maken met deze tijd van het jaar. Die ook wel iets heeft, want de kachel in de auto gaat wat harder, de wind en regen zo buiten, en zo lekker warm in je bed. Opstaan, de rolgordijnen omhoog (ja wij liggen hier op zolder weet je nog...) en alles blijft donker, er gebeurt niet zoveel...buiten is het guur en koud. Doet me denken aan Flakkee vroeger, mijn koude nog niet verwarmde kamertje...brrr als je je voet uit dat bed stak, zo koud. Soms is het hier ook zo...maar koud slapen is gezond toch? Ik glimlach terwijl ik dit schrijf...en vandaag voel ik me anders. Rustiger, meer ontspannen. Zo dadelijk naar het LUMC, wat ik eigenlijk altijd weer confronterend vind, al die zieke mensen, al die kale hoofden, die doekjes...en steeds weer hoop ik alleen maar, dat ik nooit meer kanker krijg. Want ik heb het best wel heel heftig gevonden, merk ik nu, en nu mag ik dit toegeven. Wat een ......ziekte. Om mij heen bij Yarden zie ik dit steeds weer, als er jonge mensen overlijden, omdat zij ziek zijn, en als ik hen dan zie, dan breekt mijn hart een beetje. En steeds weer relativeert dit gevoel heel veel. Als ik soms aan het zeuren ben over niks, over een pietluttigheid, dan realiseer ik mij, dat ik het leven leef, dat ik geniet en blij ben met al die prachtige dingen, dat ritje op de fiets zo dadelijk, is heerlijk. En lieve mensen, laten we dus blij zijn met al die mooie kleine dingen...er is zoveel moois iedere dag weer om ons heen! Liefs, Anita

zondag 7 oktober 2012

Nog maar wat gedachten delen....

Vandaag was een dag om van te dromen, 13,5 graden en open rijden met de SLK 200 kompressor, is werkelijk genieten...een warme bak, Claudia de Breij die zingt over 'sleur in mij' en ik zou de wereld wel over willen rijden met deze auto..zomaar binnenwegen kiezen, in zijn twee, zijn drie een enkele keer in zijn vijf of zes, langzaam schakelend en de motor lekker horen onder die mooie gladde grijze kap. Werkelijk heerlijk...een testcase voor de haardos van Annemarie, maar dat is ook gelukkig gelukt. Haar haren zijn cabrio proof...kijk die van mij, blijven wel zitten, vol met gel, maar of dat mooie kapsel van Annemarie ook zo werkt, was nog maar de vraag, maar jawel testcase is geslaagd. Nu draai ik muziek van De Dijk. En terwijl ik dit doe, denk ik aan het concert van De Dijk, wat ik ooit samen met Jannie in het Paard in Den Haag bezocht, heerlijk...lekker swingen, lekker een beetje rocken soms...ach hoe mooi en simpel kan het leven zijn. 'Zo ver als je dromen reiken, zo ver kun je komen' las ik een keer ergens. En mijn dromen zijn volgens mij al vervuld, geluk, liefde en gezondheid, zomaar met een glimlach rondlopen brengt al zoveel geluk. Wat een heerlijke dag...leuk al die mooie reacties op Facebook op mijn mooie auto...ik ben blij, als een kind zo blij! Dag, Anita

Mijn passie voor de SLK





En jawel lieve mensen, mijn passie voor het merk Mercedes is ongekend. En dit is zolang ik het mij heugen kan...en vandaag, op deze mooie zonnige zondagochtend, werd ik al heel vroeg wakker...want ergens in een garage hier in dit mooie dorp, staat mijn oude gerestaureerde SLK, voor een heel klein beetje geld gekocht en zo prachtig, stap voor stap gerestaureerd door de firma Hamers...een mooi familiebedrijf, waar je echt je auto in goede handen achterlaat. Er moeten nog wat kleine dingen gebeuren...maar vanmorgen reed ik rond in een auto, die er van buiten uitziet als nieuw, hagelnieuw...een auto die me doet genieten, met een glimlach rond mijn lippen, met muziek van Claudia de Breij, reed ik rondjes door Voorschoten, zomaar, wat harder en heel langzaam. Het gekke is, dat deze auto veel vermogen heeft, maar dat het leuke is, dat je in deze auto alleen maar wilt toeren. Ooit had ik zo'n auto hagelnieuw, nu heb ik zo'n auto, oud maar met zoveel emotionele waarde voor mij. Een beetje van mijn vader, een beetje van mijzelf. Ik heb het mijn vader nog niet verteld, ik wil het hem zo graag laten zien...zodat hij zelf kan zien, hoe mooi deze auto is. Een stereo installatie, met navigatie etc. gekregen van Annemarie en al mijn verjaardagsgasten...geweldig...ik ben meer, werkelijk meer dan trots...kijk zelf maar. Anita

zaterdag 6 oktober 2012

Zomaar....

En op deze zaterdagavond, zomaar een bericht op mijn blog. Een avond waarop ik moe ben, moe na een inspannende lange dag bij mijn vader. Een dag, waar ik weer bijna 200 kilometer heb gereden en nu eventjes niks wil. En op deze dag volgt een dagje 'niets hoeven'. Een dagje thuis zijn, misschien wat fietsen, een ritje rijden in de SLK, of zomaar iets anders....ik laat het komen zoals het komt. 'go with the flow....' het niet laten bepalen door mijn hoofd, maar alleen maar door mijn hart. Afgelopen week in een training sprak ik over Covey, deze meneer spreekt over de verbinding tussen je hoofd, je hart, je lichaam en je ziel. En als je dat voor elkaar krijgt, dan zit het echt wel goed. En ik bemerk soms aan mijzelf, dat dit mij niet altijd lukt...dan doorleef ik de dingen nog niet goed genoeg...dan sta ik er nog niet goed genoeg bij stil. En dus realiseer ik mij, dat ik nog zoveel dingen te leren heb....iedere keer maar weer. En met deze tekst en de foto van mijzelf, maak ik deze overpeinzing compleet.
'Een succesvol leven zou zijn : een leven waarin men er in alle omstandigheden, zelfs de ultieme, in slaagt een vorm van onvervreemdbare levensvreugde te behouden. Succes in de levenskunst betekent niet 'er komen' maar betekent 'er zijn', de hele tijd dat men er is, wie of wat, hoe of waar men ook moge zijn.' Van Patricia de Martelaere...
En met deze wetenschap realiseer ik me waar mijn levensles ligt. In het behouden van de levensvreugde, soms voel ik dat deze mij ontnomen lijkt te worden, door een gedachte, een gevoel, een ervaring...en ik, ik zal proberen dichtbij mijzelf te blijven...door simpelweg te zijn! En op deze foto ben ik hiermee bezig geloof ik....simpelweg zijn....
Liefs, Anita

vrijdag 5 oktober 2012

Oud nieuws en bijpraten...

Eigenlijk heb ik nog niet zoveel laten zien van San Remo, Monaco en Nice. En eigenlijk ook niet van mijn mooie huis in Schoonhoven. En hoe dat er nu uitziet en soms zeggen beelden zoveel meer dan woorden, dus toon ik jullie zomaar weer eens wat mooie plaatjes. Eerst gaan we even terug naar onze week naar San Remo...lekker die zon, rondlopen in je korte broek, die prachtige wijnwinkels...mooie steile straatjes en al die jachten in Monaco.






En na deze prachtige vakantie, waar we veel hebben gedaan en gezien, kwam het grote project Schoonhoven. De verhuizing van de oude huurder, het schoonmaken, inrichten, opruimen en mooi maken voor de tweede huurder. En zie hieronder het resultaat, mijn trots, onze trots. Met veel hulp van Emmy en Reynaud, en Annemarie niet te vergeten, mochten wij vorige week zondag de sleutels overhandigen aan de nieuwe bewoner. Geweldig wat een heerlijke plek.
En nu, zomaar weer lekker gewerkt met elkaar. Alweer twee weken...en steeds voel ik mij wat beter. Heb ik meer energie, energie om alle mooie dingen, waar wij bij Yarden voor staan, met elkaar in te vullen en neer te zetten. En volgens mij gaat het goed. Ik las net een tekst van Jack London - '' Ik zou liever as zijn dan stof. Ik zou mijn vonk liever op laten branden in een felle brand dan hem laten smoren in rottend hout. Ik zou liever een prachtige meteoor zijn, waarin elk atoom van mij schitterend gloeit, dan een slaperige planeet. De mens moet leven, niet slechts bestaan. Ik zal mijn dagen niet verspillen door deze te willen rekken. Ik zal mijn tijd gebruiken.'' Op de een of andere manier ben ik altijd op zoek naar mooie teksten die ik graag met jullie wil delen. Lao Tse zegt '' wees voorzichtig waarmee je je dromen begiet. Begiet ze met zorg en angst, en je zult onkruid telen dat het leven in je dromen verstikt. Begiet ze met optimisme en oplossingen, en je zult succes kweken. Wees altijd op zoek naar manieren om van een probleem een kans op succes te maken. Wees altijd op zoek naar manieren om je dromen te voeden.'' En met deze tekst sluit ik af 'succes is gewone dingen buitengewoon doen'. Morgen ga ik met mijn vader en Leo lunchen bij de Grevelingen. Even genieten. Leo is de man wiens vrouw Bep zeven weken geleden is overleden. Hij is alleen, komt nog regelmatig bij mijn vader en zo maken we morgenmiddag maar een bijzondere middag met elkaar, een beetje genieten, genieten van het uitzicht op de Grevelingen. Een ritje met de rolstoelbus, hoe fijn kan het zijn. Ik wens jullie allemaal een mooi weekend toe. Wordt vervolgd, ik zal weer iets meer trouw vertonen en wat regelmaat in het schrijven hanteren. Dank voor het geduld. Lieve groet, Anita

Een leuke week...

De afgelopen week was een hele fijne leuke week. Hard gewerkt, maar dat is niet anders dan andere weken. Maar wel hard werken met het gevoel dat je stappen voorwaarts zet. Mensen die lekker samenwerken met elkaar. Soms veel meldingen, soms wat minder, een sfeer die er toe doet. En ook voor mijzelf, een training opgestart, contact met coachklanten, kortom, genoeg beweging. Tijd voor mijn vader, een expositie in de winkel in Amstelveen. Werkelijk prachtig om te zien, urnen, maar eigenlijk gewoon heel mooi keramiek. En ja...als je dan toch iets koopt, later kan je as hier ook mooi in bewaard worden, maar dropjes kunnen er ook in, zeg ik dan maar. En het voelt goed...ik ben moe, eind van de dag naar de kapper, lekker al die woeste haren eraf. Later meer, liefs, Anita