Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zaterdag 29 oktober 2011

En ik bedoel thanatopracteur

Thanatopraxie is een behandeling die het ontbindingsproces van een lijk tijdelijk vertraagt en het besmettingsgevaar doet wijken. Op dit moment (2010) is thanatopraxie mogelijk in vele (onder meer Belgiƫ, Duitsland, Frankrijk en Engeland) landen. In Nederland is thanatopraxie middels een wijziging van de wet op de lijkbezorging sinds 1 januari 2010 toegestaan
Het woord `tijdelijk` geeft al het verschil aan tussen balsemen en thanatopraxie. Balsemen is een manier om overledenen een zo lang mogelijke tijd te bewaren, zonder dat het uiterlijk wezenlijk verandert. Men spreekt dan over conservering van een lichaam voor de lange termijn. Bij thanatopraxie is het doel van de behandeling een overledene voor enkele dagen te conserveren met een uitloop tot 10 dagen na het overlijden. Thanatopraxie is te verdelen in twee gebieden: de tijdelijke conservering en het cosmetisch gedeelte (het ‘restaureren’ van een overledene en het opmaken). Voor een goede restauratie is het eigenlijk noodzakelijk het lichaam eerst tijdelijk te conserveren, omdat de ingebrachte conserveringsvloeistof een eiwitverhardende werking heeft op de lichaamscellen. En thanatopraxie is vanaf heden dus ook een onderdeel van de dienstverlening van Yarden Uitvaartzorg Cluster West in de verpersoonlijking van Pien en Sabrina. Dag, Anita

Enerverend, intens en o zo prachtig.....


Ja zo was deze week. Een week die bol stond van prachtige emoties en een week die in het teken stond van Freek, zijn afscheid, wat groots was en juist door de mens Freek ook weer zo klein. Een uitvaart Yarden waardig...althans volgens mijn droombeelden. Een samenzijn van mensen vanuit verbinding..En dit op de dag, dat ons programma bij de Politie van start is gegaan. De module zingeving, voor de eerste groep, en Daphne en ik waren betrokken, gespannen en vol verwachting en ach wat was dit een prachtige ervaring. 12 mensen, met ongekend veel bagage, opleiding en ervaring in de rugzak zo mooi zien bewegen. In een hotel in Made...twee en een halve dag, Henk die ingevlogen werd, zodat ik bij het afscheid van Freek kon zijn, Monique op de achtergrond, ons volgend per sms...simpelweg zijn met elkaar. Een week die enerverend was als het over Yarden gaat, de verbouwing van mijn verzorgingsruimte en koeling. Alles gestript, alles eruit, uitwijken naar UZ, naar Alkmaar en Bergen. Samenwerking, verder denken, en elkaar helpen. Weer die verbinding. Pien en Sabrina, mijn twee jonge dames, nu nog in Engeland, maar geslaagd voor de opleiding tot thantopracteur. Een uniek iets, een voorrecht, kortom....klaar voor alles wat komen gaat! En ik, als leidinggevende ben trots, trots op deze dames en zal hen maandag met bloemen ontvangen! Weer thuis zijn, weer hard werken, weer moe zijn, weer kramp hebben...deze week had alles. Eindigend met een concert van Paolo Conte, prachtig, met een tienkoppig orkest en een oude man, hij lijkt op een wat gerimpelde grijze voorovergebogen boer, met een raspende prachtige stem, in een taal die je niet verstaat maar voelt,het italiaans, zingt hij volgens mij over gewone dingen. Hij maakt geluidjes, zijn orkest speelt allerlei prachtige instrumenten, en de muzikaliteit knalt over je heen...en nu, op deze vroege morgen, bijna klaar voor het LUMC, mijn scan omdat die werveltjes van mij wat zeurderig zijn..... Dan, naar Arie mijn broertje, want hij is ziek. Dan naar mijn vader, en nog een glas wijn bij tante Anita. De familiecirkel is rond, even met elkaar zijn, want dit clubje is klein en kwetsbaar, dat realiseer ik me iedere dag...de familie van Loon geeft dan wel nooit op. Langzaam aan doet het verval zijn intrede...en terwijl ik dit schrijf glimlach ik en zomaar denk ik aan een zin van Daphne :
'als je iemands naam kent, kun je haar roepen. Als je iemand kunt roepen, kan zij naar je toekomen. Als zij naar je toekomt, kun je haar vasthouden. Als je haar kunt vasthouden, kun je haar weer loslaten....' prachtig he...en loslaten, omdat iemand nooit weg is, was het thema van deze week. Loslaten, en vanuit die nieuwe energie voelen en ervaren...dit weekend ga ik hiermee verder, door simpelweg te zijn!
Liefs, fijne dag...
Dit gedicht van Mary Frye werd voorgedragen door de zoon van Freek :
Do not stand at my grave and weep

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.

I am in a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.

I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight,
I am the starshine of the night.

I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in each lovely thing.

Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I do not die


Wat prachtig toch...liefs, Anita