En gisterenavond was zomaar weer zo'n mooi moment. Een avond voor mij en mijn vader samen. Eerst bijpraten op de boerderij, en daarna naar een restaurantje in Middelharnis. Samen simpelweg genieten. En op het moment dat ik daar zo zit, dan realiseer ik me eens te meer, hoe fijn het is om dit te mogen doen. Te mogen delen met elkaar. Als ik naar hem kijk en zie hoe hij toch langzaam en soms ineens wat sneller ouder wordt, dan bekruipt mij ergens de angst om hem ooit te verliezen. Want ook al hoort hij wat slechter, nog steeds is het een genot om met hem samen te mogen zijn.
Dus pap, het is zo heerlijk om bij je te zijn! Dank je wel.
Liefs, Aniet
