Rust, echt rust. Keuzes zijn gemaakt. Stappen zijn gezet. En hoe fraai, om je te realiseren, dat vanaf nu, mijn hele leven anders gaat zijn. Een nieuw huis, straks per 1 september een nieuwe baan. Afscheid genomen, nog eens achterom gekeken en weer vooruit. Een leven, dichtbij mijn geboortegrond. De rust overvalt me. Ik laat los. En zoals ik ooit al schreef, loslaten is op een andere manier iets vasthouden. Zodat het minder zwaar is en voelt. En terwijl ik dit schrijf, ben ik wel trots. Want ik als bijna 60-jarige heb het gewoon gedaan. Een stap gezet, waarmee het leven er zomaar opeens heel anders uitziet. En waarmee ik ook minder ga werken, 4 dagen per week. Meer tijd voor mezelf, voor de tuin, voor dat ene boek, dat er nog een keer gaat komen, of zomaar om te fietsen. Afgelopen week mocht ik iemand ontmoeten in den Haag, en fietste ik daar naar toe, om vijf uur in de middag. Heerlijk, in mijn korte broek. Jawel en terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me, dat ik er dan niet erg charmant uitzie, maar ach, daar was de afspraak niet voor bedoeld. Een kennismaking met een mogelijk toekomstige coachee. Een mooi en open gesprek.
En op dit soort momenten voel ik me vrij. En blij. En in deze rust, denk ik na over uitschuifbare ladders, grijze terrastegels, kranen en nog meer van dit soort dingen. Lekker simpel, lekker praktisch. Welke kleur ga ik die ene muur geven. Hoe ga ik al die rotzooi afvoeren straks en nog meer van die dingen, die je eigenlijk lekker kunnen bezighouden, maar die me geen stress of zorgen geven. Terwijl ik dit schrijf, hoor ik de meeuwen schreeuwen, hier in Wassenaar. En maak ik me op, voor een vertrek naar Weesp. Om een team voor Top voor Talent te begeleiden, namens Yarden. Leuk, gisteren een rondleiding gekregen bij Geldmaat in Weesp. Bijzonder om rond te lopen in een omgeving, waar alles draait om geld, letterlijk bankbiljetten. Grappig, een wereld die zo ver van je af staat als consument, en die zo veelomvattend is. Anticiperen op Koningsdag en dan moeten alle geldautomaten goed gevuld zijn. Want Nederland geeft geld uit, op dit soort mooie culturele evenementen.
En ik realiseer me vandaag dat ik een enorme geluksvogel ben, omdat ik deze rust opnieuw mag ervaren. Omdat ik voel, dat ik het juiste heb gedaan. De juiste keuzes heb gemaakt. Het maakt me blij. Meer dan blij. En het voelt als opnieuw thuiskomen. In alle opzichten, wat werk betreft, en wat de keuze van ons huis betreft.
Dus al die mensen, die mij, die ons van advies hebben gediend, dank je wel. Mijn referenten, mijn vrienden en vriendinnen. Al die mensen die ons gaan helpen de komende maanden, al die aannemers, bouwers en weet ik wat al niet meer. Dank je wel. 2019 is het jaar van de grote verandering. 60 jaar mag ik straks worden en wat een stappen zijn gezet.
Deze foto toont het stuk van de tuin, waar de nieuwe tuinkamer geplaatst gaat worden. Zodat je vanuit deze tuinkamer kijkt naar de grote kerk, achter ons huis. Dit zie je dan...
als dat geen rust is!
Rust, echt rust. Keuzes zijn gemaakt. Stappen zijn gezet. En hoe fraai, om je te realiseren, dat vanaf nu, mijn hele leven anders gaat zijn. Een nieuw huis, straks per 1 september een nieuwe baan. Afscheid genomen, nog eens achterom gekeken en weer vooruit. Een leven, dichtbij mijn geboortegrond. De rust overvalt me. Ik laat los. En zoals ik ooit al schreef, loslaten is op een andere manier iets vasthouden. Zodat het minder zwaar is en voelt. En terwijl ik dit schrijf, ben ik wel trots. Want ik als bijna 60-jarige heb het gewoon gedaan. Een stap gezet, waarmee het leven er zomaar opeens heel anders uitziet. En waarmee ik ook minder ga werken, 4 dagen per week. Meer tijd voor mezelf, voor de tuin, voor dat ene boek, dat er nog een keer gaat komen, of zomaar om te fietsen. Afgelopen week mocht ik iemand ontmoeten in den Haag, en fietste ik daar naar toe, om vijf uur in de middag. Heerlijk, in mijn korte broek. Jawel en terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me, dat ik er dan niet erg charmant uitzie, maar ach, daar was de afspraak niet voor bedoeld. Een kennismaking met een mogelijk toekomstige coachee. Een mooi en open gesprek.
En op dit soort momenten voel ik me vrij. En blij. En in deze rust, denk ik na over uitschuifbare ladders, grijze terrastegels, kranen en nog meer van dit soort dingen. Lekker simpel, lekker praktisch. Welke kleur ga ik die ene muur geven. Hoe ga ik al die rotzooi afvoeren straks en nog meer van die dingen, die je eigenlijk lekker kunnen bezighouden, maar die me geen stress of zorgen geven. Terwijl ik dit schrijf, hoor ik de meeuwen schreeuwen, hier in Wassenaar. En maak ik me op, voor een vertrek naar Weesp. Om een team voor Top voor Talent te begeleiden, namens Yarden. Leuk, gisteren een rondleiding gekregen bij Geldmaat in Weesp. Bijzonder om rond te lopen in een omgeving, waar alles draait om geld, letterlijk bankbiljetten. Grappig, een wereld die zo ver van je af staat als consument, en die zo veelomvattend is. Anticiperen op Koningsdag en dan moeten alle geldautomaten goed gevuld zijn. Want Nederland geeft geld uit, op dit soort mooie culturele evenementen.
En ik realiseer me vandaag dat ik een enorme geluksvogel ben, omdat ik deze rust opnieuw mag ervaren. Omdat ik voel, dat ik het juiste heb gedaan. De juiste keuzes heb gemaakt. Het maakt me blij. Meer dan blij. En het voelt als opnieuw thuiskomen. In alle opzichten, wat werk betreft, en wat de keuze van ons huis betreft.
Dus al die mensen, die mij, die ons van advies hebben gediend, dank je wel. Mijn referenten, mijn vrienden en vriendinnen. Al die mensen die ons gaan helpen de komende maanden, al die aannemers, bouwers en weet ik wat al niet meer. Dank je wel. 2019 is het jaar van de grote verandering. 60 jaar mag ik straks worden en wat een stappen zijn gezet.
Deze foto toont het stuk van de tuin, waar de nieuwe tuinkamer geplaatst gaat worden. Zodat je vanuit deze tuinkamer kijkt naar de grote kerk, achter ons huis. Dit zie je dan...
als dat geen rust is!
