Vandaag was de dag van de gesprekken...vanmorgen vroeg had ik al een gesprekje met Gerben, onze nieuwe buurman. Die het Cafe aan de Papelaan druk aan het verbouwen is...leuk, en wat nog leuker is Gerben rijdt in een prachtige oude mercedes, een coupe, een 280 (zegt Annemarie me net....ik twijfelde nog tussen een 250 en een 280). Dus dat is wel een man naar mijn hart....
Daarna naar Arinso, en na wat lieve en leuke ontmoetingen met allerlei collega's die me zeer dierbaar zijn, mijn gesprek met Peter Bouten. De algemeen directeur. Een goed gesprek, oprecht en open, over mijn terugkeer bij Arinso. Met vooral veel ruimte om eerst weer goed gezond te worden. Dus mijn reintegratie-plannen zijn wat opgeschort in de tijd, ik ga wel wekelijks eventjes langs om te praten, een kop koffie te drinken, zomaar wat mensen te zien en afhankelijk van bestralingsprogramma's, vervolgtrajecten, MRI's en weet ik wat al niet...hoop ik te zijner tijd mijn baan weer goed in te vullen. En we hebben voorzichtig gesproken over een periode, voor 1 juli...of voor 31 december a.s. laten we maar eens zien hoe het voorlopig zal gaan. En geen zorgen over mijn baan, mijn inkomen, en hij gaat zelfs zover dat hij dit wil bevestigen aan mij op papier...doet me goed! Echt waar....
Morgen spreek ik de arbo-arts weer en dan zal ik daarna met Peter overleggen en hij zal zorgdragen voor de communicatie binnen Arinso. Peter en Eric Peterse (hoofd HR) zullen mijn reintegratie begeleiden en dat voelt goed!
En toen reed ik terug naar Leiden, naar het LUMC, ondertussen belde Kirsten, kreeg ik wat smsjes van collega's, en zonet belde Jan Knipmeijer. In mijn mailbox staan lieve reacties van vrienden en collega's, die persoonlijk zijn en die betrokkenheid weer te mogen voelen is fantastisch! Dank jullie wel, ik heb het zo hard nodig nog steeds.
In het LUMC aangekomen werd aangekondigd dat ik na de bestraling de arts even te spreken zou krijgen. Dit is een wekelijks ritueel, waarbij ik ook wat foto's te zien krijg. De arts liet mij de foto's zien van de CT-scan, waar de wit gekleurde delen duidelijk aangeven dat er nog iets zit. En toen ik vertelde dat ik last van mijn rug had, onder in mijn rug, gaf zij mij aan dat ik daar ook echt behandeld word, iedere dag weer, door de bestraling. Dus dat stramme, dat pijnlijke zou ook hierdoor kunnen komen. Maar een MRI zal hier uitsluitsel gaan geven. Zij liet zien dat ook mijn nieren en darmen een tikje kunnen krijgen van de bestraling, dus veel water drinken en wat die darmen doen, dat wisten we al...
Verder gaf zij mij zeer nadrukkelijk aan dat ik nog volop onder behandeling ben, en dat het dus heel goed is wat ik kort daarvoor met mijn directeur besproken heb, dus gewoon rustig aan doen...Carla, je hebt weer gelijk. Ik wil zo graag, maar kan nog niet zo goed...wat een k-gevoel zeg....maar eigenlijk voelt het wel rustig nu!
En nu eventjes wat lezen, wat werken aan de computer, Annemarie schildert...zij heeft ook de huisarts bezocht, iets met de schildklier en even kijken of de medicijnen hier wat verbetering laten zien...kortom een stel met de nodige deukjes en kreukeltjes, maar wel heel gelukkig samen en volgens mij gaat het daarom toch? We komen er wel...dat gaf ik al aan...
Oh ja en net bericht van mijn uitgever, mijn boek ligt begin maart klaar en is dus vanaf dat moment te bestellen. Ik mail jullie de exacte datum...spannend!
Dag, een mooie avond..
Anita
