De wijnbar in Wassenaar gaat vandaag open! YESSSS

En jawel, vandaag is er een feestelijke opening voor genodigden, van Mila's Gastrobar in Wassenaar! Een werkelijk bijzondere, en mooie locatie waar je terecht kunt voor een lunch, een prachtig glas wijn met een lekker hapje. Waar je zomaar onder de bomen kunt zitten, waar je samen kunt komen en kunt genieten. Van heerlijke dingen...en jawel, voor zover mijn werk het toelaat, zal ik daar met regelmaat op donderdag middag en avond mensen blij maken met een glas wijn, een lunch serveren, of een wijn met een overheerlijk hapje uitserveren. Mensen zomaar een moment van geluk aanbieden, waarbij wijn en spijs, de hoofdtoon voeren. Mensen laten genieten....volgens mij versta ik die kunst wel. Genieten...ik in de bediening met een wit overhemd, een spijkerbroek met een sloof.
Gisteren was ook een mooie dag. Bij Yarden. Met tussen het vergaderen door, een prachtige presentatie van een Surinaamse uitvaart. Dansende en zingende mensen. Genieten van de manier waarop je afscheid totaal anders kunt vormgeven. En zomaar kreeg ik bloemen omdat het mijn allerlaatste keer was in het MT van Uitvaartverzorging. En weer kwam ik thuis, met enorm veel indrukken....de afgelopen week, stond weer in het teken van loslaten en afscheid nemen. Verwend werd ik, door derde ondernemers, door franchisers, door mensen met wie ik iets heb opgebouwd in Cluster West...buiten het personeel om. En nu, lijkt het met de opening van Mila's Gastrobar in Wassenaar, alsof mijn leven een nieuwe wending neemt. Alsof ik andere dingen ga doen, naast mijn nieuwe rol bij Yarden. Wat een rijkdom....

Rijkdom, altijd maar weer rijkdom...juist om de contacten, juist om de dingen die ik tegen mag komen in dit leven. Ik geniet, ongekend...en ik voel me intens gelukkig...ik hoop, dat mensen dit ook zo mogen ervaren. Samen zijn, genieten van vriendschap, van een mooi glas wijn. Van leuke contacten...zoals afgelopen week in de moskee in Amsterdam Oost. Maar ook in Ghanese kerk in een verlaten parkeergarage in Zuidoost. Ik voel me vereerd, dat ik zo dichtbij mag komen. En ik geloof in het succes van verbinden....
Mijn vader, die altijd bij me is, geniet volgens mij gewoon mee. Hoe leuk zou hij het vinden, als hij mij vanmiddag zou zien...als hij mij zou zien lopen en helpen en werken, bij Mila...gewoon omdat het leuk is. Zonder intentie van geld verdienen, maar gewoon om met elkaar de mooie dingen van het leven te delen, te doen...hoe zou de wereld eruit zien, als meer mensen zo konden leven. Als we samen kunnen zijn, zonder gewin...
Lieve mensen, geniet van vandaag...vandaag is jouw dag! Afgelopen week was ik op Nyenrode in Breukelen en mocht ik het verhaal van Jaap Bressers horen. En echt, de zaal was muisstil...een jonge man, in een rolstoel, die na een dwarslaesie zijn leven een totaal andere richting heeft gegeven. Als je een les wilt leren, is dit iemand, waar je een keer naar moet gaan luisteren...pffftttt. Geraakt was ik, diep in mijn hart...door het geluk wat deze mens aan mij doorgeeft en ook aan jou...en hier gaat het weer niet over rijkdom, in de zin van materie, maar over wijsheid, en willen delen...zoek je momentje, en bedenk je, hoe vaak je een moment van intens geluk hebt, iedere dag maar weer, simpel weg, door ervoor open te staan...door te willen ontvangen, en jouw geluk te willen, kunnen delen met mensen om je heen...
Mooie dag...Anita

Afscheid nemen van Cluster West.....

Cluster West en afscheid nemen, het is ons dagelijks werk, iedere keer weer een afscheid tot iets heel unieks maken...met elkaar, samen en zo passend bij degene die het raakt. De hele dag door al bereikten mij lieve berichtjes, met zinnen als 'gaat het wel met je Anita' of 'ben je al een beetje zenuwachtig' en toen ik in Haarlem aan kwam, was de sfeer een beetje lacherig en ik, ik was nerveus...last van mijn buik, gewoon gespannen. Want nu was het moment daar, het echte moment, waarop Cluster West en ikzelf, dingen tegen elkaar zeggen en uitspreken, dat deze rol, nu echt eindig is...
En toen ben ik maar alvast gegaan en zat ik een glas spa rood te drinken, hier in Haarlem, met uitzicht over de landerijen. Op 'ons eigen terras' het terras, dat grenst aan de ruimte waar wij met elkaar zouden zijn. Prachtig, intens en zo kenmerkend voor deze mooie groep mensen. En terwijl ik hier zo zat, realiseerde ik me, wat er veel is gebeurd in 6,5 jaar tijd. Toen ik in begon stonden we er niet zo best op als Cluster, een niet gemotiveerd maar vooral beschadigde groep mensen, en nu...een prachtige club mensen, met een geweldige vorm van dienstverlening, een dikke 9+ organisatie en een tevreden groep. Mensen die schuren, en die zorgen voor wat glans. Mensen die niet direct 'ja' roepen, maar als dit uitspreken, dan gaan ze er voor. Zo ongekend mooi...Cluster West.
En toen begon het feest met een glas champagne, heerlijk, met bijna de hele club compleet. Met woorden voor Vivian en Marieke...mooie gedichten, gemaakt door Aty. Daar staan twee teamcoaches waar je zo trots van wordt.. Deze twee vrouwen hebben zo mooi de touwtjes in handen, echt geweldig...en toen was ik aan de beurt. Er werden rouwkaarten rondgedeeld met een afscheidslied voor Aniet en jawel 'simply the best' van Tina Turner werd luidkeels door iedereen meegezongen...waanzinnig. En ik, ik schoot vol...zo mooi. Zo intens en we gaan nog even door...een klein kistje werd officieel binnengedragen jawel...met een ster erop en vol met mooie woorden, spreuken van iedereen die er was...geweldig. En in dit kistje geheel in Yarden stijl bekleed, lag een prachtige magnum wijn en allerlei bonnen, maar ook een dvd met opnames van het team, op het werk, geweldig...wat een feest. Verwennerij tot en met...maar we zijn nog niet klaar...want jawel, toen kwam Harmen met een schilderij van mijn vader, zo mooi, zo kenmerkend met die mond, zijn gouden ketting (mijn moeder vond dit zo ordinair..haha), en zijn overhemd wat open, zo mijn vader...en toen moest ik zo huilen en ik zei 'als ik ooit kom te overlijden, doe mij dan zo'n kistje met ster erop, en...ooh mijn vader is er weer bij, hij hield zo van dit soort feestjes'...de avond ging maar door en door, het stopte niet...toen ging Perry optreden, en de zaal swingde de pan uit en zijn laatste lied speciaal voor mij, 'bloed, zweet en tranen'....prachtig, prachtig...en de avond was gevuld met liefde...en ik, ik heb tot diep in de nacht, hier aan tafel gezeten, eerst nog samen met Annemarie, om mijn boek vol herinneringen, waar iedereen zijn persoonlijke tekst op een A4 had geplaatst, door te lezen, om alle kaarten en persoonlijke cadeautjes te bekijken, te lezen en nu met een huis vol bloemen zit ik hier...en ga ik zo maar een paar uur naar Haarlem toe...even nog zomaar zijn met al die mooie mensen van Cluster West, wat werken in de stilte, wat lezen, wat bestuderen en nagenieten...dank jullie wel, hoe gewaardeerd kun je je voelen en ja Cluster West, wat zijn jullie goed in afscheid nemen....maar voor ons geldt, afscheid nemen bestaat niet, dank jullie wel...liefs, Anita

Wandelen door Zwolle....

Vrijdag was ik in Zwolle, voor mijn werk, voor Yarden. En deze vrijdag was weer zomaar zo'n dag met een heel mooi randje...een rondleiding over de begraafplaats Kranenburg. Een man, vol passie, de doodgraver van Zwolle, zo noemde hij zichzelf...
En vertellen kon die man, rustig, bescheiden, maar zo vol liefde voor deze begraafplaatsen, vol respect voor iedereen. Zo vol kennis, over bomen, bloemen en vogels. En op dit soort momenten, dan realiseer ik me steeds maar weer, hoe interessant mijn leven is. Hoe vol van indrukken ik kan zijn. Soms wel te vol, want als het dan eenmaal weekend is, dan wil ik stil zijn, niet zoveel praten en soms maar zomaar genieten van een boek. De veelheid aan contacten, aan ontmoetingen, maakt dat ik in het weekend, me heel graag afzonder. En ook weer terugga naar mijzelf...ook heb ik een bezoek gebracht aan de Synagoge in Zwolle, waar wij kennis mochten maken, met het jodendom, en mochten luisteren naar twee heren, bijzonder, een openheid die zo gesloten leek...toegankelijk en toch weer niet...
En nu, op zondag, zitten Annemarie en ik stil aan tafel, ieder met zijn eigen gedachten en beslommeringen. Samen en toch alleen...het huis is bijna klaar, nog wat kleine dingen en dan is alles zoals we het willen...fijn, voelt dat. Vanmiddag komt er nog iemand even langs, om wat op te meten, en dan is de boel klaar. Mooi, eenvoudig maar o zo mooi...
De week die voor me ligt, is vol, en ik zie er wel een beetje tegenop...het afscheid van Cluster West is nu echt bijna zover. En ik realiseer me, dat ik hiermee weer dingen af zal sluiten en dat er vervolgens ook hierdoor weer deuren open zullen gaan. Daar waar ik een deur achter me dicht doe, gaat er ergens anders weer een deur open. Dat heet leven volgens mij...
Geraakt, dit woord komt bij me op. Afgelopen week heb ik een boekpresentatie bijgewoond, en dat boek heet 'Geraakt' interviews en foto's van mensen werkzaam in de Uitvaartbranche, met in dit boek ook een interview met onze Pien. Trots ben ik, op hoe zij in dit mooie boekwerk staat, dichtbij, een prachtige close up van een mooie vrouw. Een vrouw die staat voor zichzelf en haar keuzes in dit leven. Mooi, en het woord geraakt zal het woord van de voor mij liggende week zijn. Ik denk zomaar, dat ik geraakt zal zijn en dat ik mensen zal raken. Dat we elkaar vast zullen houden en weer loslaten, dat we verder gaan, en af en toe nog eens omkijken, met een glimlach...met een traan, maar vanuit ons hart verbonden. Dat is waar ik voor wil staan in mijn leven, bij Yarden, in mijn vriendschappen, en eigenlijk overal...ik zal je altijd mijn hand reiken...en denk terug aan de zondagschool 'kinderen van een vader, reikt elkaar de hand' en eventjes ben ik terug, op onze boerderij...daar waar alles is begonnen....

Een zonnig weekend.....

Ken je dat, zo'n ontzettend gezond koekje bij je koffie...ja op dat moment ben ik nu beland, vandaag was ik bij de supermarkt en wilde ik heel graag een koekje, zomaar even wat zoets..en toen kwam ik bij van die hele gezonde koekjes terecht, met allerlei granen en nog veel meer ernst. En aan zo'n koekje zit ik nu, bij mijn nespresso...tja...en als ik denk, aan alles wat lekker is...dan valt zo'n macro biotisch koekje hierbij wel een beetje weg. Maar ach, het is voor het goede doel, een gezond lijf...beetje bruin geworden, gisteren mijn kop in de sloep in Amsterdam. Met mijn hoofdbestuur met partners, en het team Verenigingszaken, compleet en wel...prachtige dag. Vandaag op de fiets, mijn benen, mijn armen, heerlijk...en nu dan die koek...tja soms vind ik het leven echt serieus. Zeker als het over dit soort koeken gaat. Nee jongens, wat een weekend, wat een weer...net alle planten gesproeid..... Heerlijk, is dat...doet me altijd denken aan vroeger, de tuin sproeien, ik had in Groot-Ammers zo'n ding, wat alle kanten op spoot in de tuin staan, liters water kreeg die tuin...hier heb ik een tuinslang met sproeier, alles wordt kleiner. Niet alleen mijn lichaam...haha, ik ben balorig merk ik. Er wacht mij een overvolle week, een overvolle agenda...vier avonden voor Yarden....dus vrijdagavond ben ik weer thuis. Bizar soms...maar het is niet erg. Ik vind het allemaal wel leuk...er zitten ook hele mooie dingen bij. De presentatie van het fotoboek 'Geraakt' van Carry de Niet. In dit boek mooie foto's van Pien van den Hurk, een van mijn medewerkers uit Cluster West. Trots ben ik daar op, Pien in een boek...ik ga wat exemplaren kopen om aan relaties te geven. Lijkt me geweldig...en ja, langzaam aan, nadert mijn einde bij Cluster West. Deze maand neem ik afscheid van het team, van derde ondernemers, van...en begin ik met het inwerken van mijn opvolger. Fijn het is tijd om los te laten en weer verder te gaan. Ik ben er aan toe...ik denk dat het goed is, als mensen eens in de vijf jaar, iets anders gaan doen, hun blik verruimen, hun baken verzetten...om fris en helder te blijven. Afgelopen week sprak ik met twee studentes over vitaliteit. Interessant onderwerp, hoe blijf je vitaal? Zowel qua geest als qua lichaam. Wat doe je wel en wat doe je niet...hoe blijf je fris en alert? Kun je je veerkracht behouden? Ook als je ouder wordt? Interessant onderwerp....
Voor nu, dus maar die macro biotische koek...en wat fietsen, aangevuld met goed slapen, gezonde voeding, niet te veel alcohol...kortom, gezond leven...lieve mensen, dit weekend, en vorige week waren er allerlei acties voor KWF, Samenlopen, beklimming van de berg in Frankrijk op de fiets en is er weer veel geld opgehaald, voor dit mooie doel. En altijd heb ik de neiging om te zeggen 'dank je wel'...omdat ik altijd dankbaar wil blijven. Voor waar ik nu sta en hoe ik nu ga. Dus dank jullie wel...liefs, de zondagavond is er...de rust geniet ik nog even en dan...up and running...een nieuwe mooie werkweek wacht. Liefs, Anita