Wat een intense week...en op dit moment betaal ik hiervoor een klein beetje de tol. Ik stond vanmorgen letterlijk te draaien op mijn benen en heb ervoor gekozen om terug naar bed te gaan. En dit in tegenstelling tot 'een echte van Loon geeft nooit op...' maar vandaag toch maar even wel. Ik zou vanochtend nog even naar Yarden gaan en heb vanmiddag waarschijnlijk nog een gesprek. De week was vol, intens door de gladheid, het glijden en glibberen op 's lands wegen....naar Wageningen, drie uur erover gedaan, eerst heen, later weer terug. Naar Haarlem, lange, intens lange dagen om vroege uitvaarten voor te zijn. Om mensen te kunnen ontvangen...een afsluiting van het boekjaar bij ons in Haarlem, bij Yarden Kennemerland...met een kerstdiner, en toen gisteren de grote dag...Annemarie die 48 werd. De hele dag bezig, met hapjes, boodschappen, en het huis was gezellig. Ontbijt op bed met de meisjes...(die foto mag niet op de site is mij nadrukkelijk aangeraden)rode rozen, een kerstboeket gebracht door Suzie Fleurs al heel vroeg. En al om vier uur kwamen de gasten, en was het weer ouderwets vol en gezellig...Annemarie genoot en was echt jarig...dankzij Marlies werd de satesaus gemaakt. Florine die geweldig goed heeft geholpen met iedereen van drankjes voorzien. En Rosanne die fungeerde als portier, samen met Sophie...en tussen dit alles door, was mijn grootste zorg, het 'ontzorgen' van mijn liefste. Zodat zij prachtig jarig kon zijn...en echt geloof me, dat was ze...de rode wijn (met als goed doel hieraan verbonden het Ronald Mc Donald huis) was goddelijk lekker. De witte als altijd mijn sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland natuurlijk ook! De kip met satesaus en de ballen gingen goed. De zalm een succesnummer...oh wat lekker...leuk hoe Phil en Frans er waren, en hoe oude en nieuwe vrienden door elkaar heen mengen en het met elkaar prima hebben. Dank jullie wel voor jullie komst...
Gisteren belden Pa en Els nog terug om Annemarie te feliciteren. Mijn lieve vader is met zijn vriendin Els lekker in het Zorghotel in Veghel...hij geniet daar, en wordt daar heerlijk verwend. Hij dineert en luncht, hij drinkt een glas wijn...alsof er niet zoveel aan de hand is. Ach kon hij maar altijd zo leven nu...maar Veghel is wel ver weg...voor hem, voor iedereen...en zo'n soort ambiance kennen wij niet op Flakkee...nog niet. En of die anderhalf jaar, die we nog wachten moeten, realistisch en haalbaar is, is maar de vraag! Morgen gaan wij, samen met Arie en Noor, naar hen toe om kerst te vieren. Heerlijk....ik heb er zin in!
Maar ook heb ik zin in een dag als vandaag, om zomaar hier te zijn...want ik ben moe. Moe omdat 2010 een prachtig jaar is, is geweest en nog is, maar ook een jaar waarin ik als kleine ZZP'er gigantisch hard heb gewerkt. Moe omdat ik machtig mooie meters heb gemaakt...moe omdat ik echt veel zorgen heb gehad, over mijn vader. De intensiteit van zijn ziek zijn is enorm. De continue zorg, het regelen van allerlei dingen en uiteindelijk ook de constatering, dat dit het zo ongeveer is voor hem. Dat hij wel anders wil leven en wonen, maar dat de mogelijkheden tot zelfstandigheid voor hem klein zijn. In ieder geval op Flakkee...en mijn vader is bijna Flakkee. Hij wil niet van het eiland af. Anders was hij al hier in de buurt geloof me...en weet je, toen mijn moeder ziek werd en haar laatste levensdagen ingegaan waren. Toen heb ik haar beloofd dat ik voor haar zou zorgen. En dat heb ik gedaan, met al die lieve mensen om me heen. En toen zij overleden was, en ik samen met mijn vader in de serre zat, toen heb ik hem beloofd om ook voor hem te zorgen als zijn einde zou naderen. En nog steeds wil ik dit...en doe ik dit met alles wat in me zit. Alleen de afstand breekt me soms op, en de tijd om meer met hem te zijn...
Dus 2011 wordt voor mij, voor ons. Meer rust en balans. Meer tijd met mijn geliefde Annemarie en haar meisjes. Meer tijd voor mijn eigen familie...van vaders en moeders kant. Meer tijd ook zomaar om even niets te hoeven...zoals vandaag.
Ik zie er naar uit. Dank iedereen voor dit prachtige jaar. Dank dat jullie allemaal aan Annemarie gedacht hebben. Ook die lieve berichtjes vanuit het Yarden team. Ach wat ben ik trots op jullie...tot maandag, dan gaan we er weer voor. En al die lieverds die dienst hebben dit weekend. Succes. Ik denk aan jullie...en al die anderen die dit lezen...een prachtige kerst gewenst!!!
Anita
