Prachtige pioenrozen....op onze keukentafel!
Tante Anita, Arie en Oom
Els en zus Janny....
Zo'n heel klein nertsje...nog met zijn oogjes dicht...brrrrr
Dit weekend was ingewikkeld, mooi, vrolijk en beangstigend tegelijk...en dat is nogal wat voor zomaar twee vrije dagen! Vrijdag was het ingewikkeld, en dat heeft te maken met de kinderen en met mijn normen en waarden als het om kinderen gaat. Kinderen die niet 'netjes' naar hun mama zijn en ga zo nog maar even door. Ingewikkeld...heeft te maken met respect en zo...maar het gaat veel dieper dan dat...
Zaterdagochtend vertrokken wij naar het Gelredome, waar we een optreden hebben bijgewoond met allerlei artiesten, Gerard Joling, Rene Froger, Frans Bauer, Jan Smit, Edsilia Rombley...heerlijk gewoon. En daarna arriveerden wij zo rond een uur of zeven op de boerderij, waar Pa en Els hun verjaardagen vierden (resp. 79 en 69) en met weinig eten in onze maag, en met het vooruitzicht op een bedje boven, werd het een gezellige boel...vrolijkheid, leuke mensen, muziek, heerlijk...
En na een rijk ontbijt de volgende ochtend, met ook mijn broer Arie en nichtje Noor erbij, zijn An en ik op bezoek gegaan bij een nertsfokkerij van Cor, de zoon van Els. En als je zoals ik, bang bent voor muizen, ratten, marmotten en allerlei rare beestjes, dan is zo'n nerstfokkerij niet echt mijn ding...maar het is enorm indrukwekkend om een keer te zien. Voor dierenliefhebbers niet echt je van het...maar toch, vond ik het heel bijzonder.
En toen wij zondagmiddag thuis kwamen zijn we nog naar een musical geweest van Sophie, het nichtje van Annemarie. En toen lekker vroeg onder de wol...heerlijk, daar waren we wel aan toe.
Vanmorgen vroeg naar het LUMC, voor bloedonderzoek en een extra controle. Er zit nl. sinds gisteren veel bloed in mijn ontlasting, lekker praatje, maar toch. Volgende week uitslag...bizar, er gaat gelijk van alles door je heen...en dan merk je pas hoe bang je bent...
Bang dat alles weer gaat beginnen...maar zover hoeft het niet te komen hoor. En die angst, die gaat vanzelf wel weg...hoop ik althans. Het is wel ingewikkeld hoor, dat gevoel. Iedere keer als er iets met je is, ben je bang dat je weer opnieuw kanker gaat krijgen, weer dat hele circus door moet in je leven...en toen ik in dat ziekenhuis liep, realiseerde ik me dat weer zo goed. Ik wil dat echt niet nog een keer meemaken...kaal zijn, chemo's, grauw worden, ziek zijn...brrrr.
En daarna naar kantoor en lekker gewerkt, druk, veel gesprekken, een vergadering. An en ik waren uitgenodigd voor een lunch, omdat Lineke jarig was, maar ik ging naar kantoor en An ging lunchen...en volgens mij was die lunch, aan een lange tafel bij het Wapen veel en veel leuker dan mijn dag op kantoor. Ach verschil moet en mag er zijn...en Lineke heel veel felicitaties en een mooi nieuw levensjaar gewenst!
Een lieve groet,
ik laat jullie wat foto's zien, wat impressies van een heerlijk weekend...
Aniet
