Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 23 augustus 2009

Onvervulde wensen.....

Tja en nu ik bijna 50 ben, eigenlijk de dagen af aan het tellen ben, omdat Annemarie geheimzinnig doet en ik vreselijk nieuwsgierig ben, realiseer ik mij dat ik iets niet heb gedaan in mijn leven, wat ik heel erg graag gewild heb. En daar word ik regelmatig aan herinnerd door tv te kijken. Welnu, ik zal het uitleggen. Op dit moment is er zo'n fantastische reclame van Calve pindakaas, waar zo'n klein blond mannetje aan het voetballen is. Ik noem hem altijd Basje, eigenlijk noem ik hem Basje van Loon. Tja en hier gaat het over...toen ik 28 was had ik een enorme kinderwens. Ik wilde zo graag een kindje, ik hou enorm van kinderen, toen al, nu nog en vind (gelukkig heeft Annemarie er twee) die gesprekken met kinderen, groot en klein, zo fantastisch. Mijn leven destijds was wel een beetje ingewikkeld, eerst was ik alleen, en ik hield van vrouwen, heb nog wel met wat mannen in mijn nabijheid over dit 'probleem' gesproken. En een donor bood zich spontaan aan, maar ja, hoe doe je dat dan weer...een kind moet wel een vader hebben, weten wie zijn papa is. En om dit soort complicaties te voorkomen (de desbetreffende donor was een vriend van me, getrouwd, hij en zijn vrouw hadden geen kinderen...ingewikkeld leek me dat, naar hem toe, naar zijn vrouw vooral toe..pijnlijk misschien ook wel. Ooit was ik even zijn vriendinnetje geweest...)zag ik van dit aanbod af. Me nog even verdiept in sperma-banken. Leek me wel wat, dat je kunt kiezen uit blond, donker, blauwe ogen etc. dus als het ware een soort mooie mix van genen kunt organiseren. Maar nee, dan kwam ik weer terecht bij mijn rede dat een kind zijn vader moet kunnen zien, bezoeken, minimaal. Welnu, toen kreeg ik contact met een dame met drie grote kinderen en met haar ging ik samenleven. Deze kinderen hebben mijn kinderwens doen vervagen, vooral de jongste dochter, voor haar was ik toch een soort tweede moeder. Maar ergens diep in mij, bleef het verlangen naar Basje wel aanwezig. Want ik dacht regelmatig aan Basje. Weet je, en terwijl ik zo worstelde met dit alles, besloot mijn broer gewoon dat hij een kind wilde. Vond een draagmoeder en daar was Noor. Maar of dit nu de oplossing zou zijn geweest, als ik er nu naar kijk, betwijfel ik. Maar de grote winst is wel dat Noor is geboren en ons leven enorm heeft verrijkt. En Basje, ach, hij is iedere avond op tv, in de reclame van Calve...hij voetbalt en trekt gekke bekken, dus ergens is hij er gewoon. En de kinderen van Annemarie, dat zijn haar kinderen. Ik ben haar vrouw, maar niet een tweede moeder ofzo. Ik geniet van hen, van het puberen, van het samenzijn, maar het is zo anders. Ik heb mijn gedachten over opvoeding, over leven, over je instelling naar de ander toe. Over luxe, over beleefdheid, over normen en waarden. En dit alles is al bepaald en wordt bepaald voor deze meisjes en terecht, niet door mij. Ingewikkeld maakt dit het wel. En nu ik bijna 50 ben, denk ik meer na over dit soort dingen dan anders. Als ik denk aan de Basjes om mij heen, dan denk ik aan dat mooie mannetje van Kirsten, die komt verdacht dicht in de buurt van mijn Basje...beetje robuust, beetje woest, blonde krullen en ogen waar je voor smelt. Heerlijk toch...wie weet ga ik later wel met hem een beetje voetballen. Onze buren hiernaast hebben een vrouwelijke Basje van bijna drie....een lekker eigenwijs gevalletje, heerlijk, maar ja die onvervulde wens die is er gewoon. Geen moederschap voor Anita van Loon. Ik droom dus verder en heb soms in gedachten een Basje die rondloopt, die er is in dit leven en waar ik eventjes van geniet.
En maken jullie je geen zorgen hoor, mijn grootste wens gaat in vervulling en dat is ouder worden en gezond zijn. Dus mij hoor je niet klagen!
Anita