Even jezelf leeg maken...

En vandaag is zo'n dag, ik heb ervoor gekozen even een tijdje van huis uit te werken vandaag. Vanmiddag weer in de auto naar Zwolle, voor een avondprogramma. Een intervisie bijeenkomst. Soms ben ik als mens gewoon eventjes heel lekker moe. En wil ik mijzelf even lekker leegmaken. In de stilte van ons huis. Met mijzelf en in mijzelf. Met mijn eeuwige kopje koffie. Mijn krant, mijn mail, het afhandelen van alle zaken. Het maken van die afspraken, die ook nog steeds ingepland moeten worden. Kortom ik loop eventjes niet zo heel hard. Ik maak even pas op de plaats en probeer vanuit de rust, alles weer op orde te krijgen. Een kado kopen voor een van de hoofdbestuursleden, waar wij op 8 december as afscheid van nemen. En al dat soort kleine dingen, die er gewoonweg niet van komen. Uren tellen doe ik al niet meer, want dan schrik ik. Maar ik schrik niet, want ik realiseer me hoe leuk mijn werk is en mag zijn. Wat een mooie ontmoetingen mijn werk met zich meebrengt. Soms kom ik met mensen in gesprek, en dan realiseer ik me, hoeveel mensen bezig zijn met hun medemens. Een medemens die ziek is, verdriet heeft, angst heeft voor het onbekende soms en dan voel ik mij zo ongekend gelukkig. Geluk, wat is dat eigenlijk...nu, op dit moment is dat Anita van Loon aan de eettafel, met koffie, een IPad, een krantje, en de JAN. Ja ik krijg ieder jaar van de dochters van Annemarie, van Roos en Floor, een bladcadeau. En dan neem ik een abonnement op een mooi magazine. Gewoon zomaar, om te genieten, om te ontspannen. Ik hou heel erg van mooie magazines, en deze geef ik dan weer door aan mijn schoonmoeder. Heerlijk, samen genieten, delen enzo. Delen, ik denk dat ik beter kan delen dan wie ook. Geleerd van mijn ouders. Zij leerden mij te delen, omdat ik me realiseer wat een rijkdom ik heb. En rijkdom dan in de vertaling van mijn vader, rijkdom vanuit een groot hart. Niet mijn banksaldo, of mijn bezit. Maar rijkdom vanuit mijn hart. Je mooiste fles wijn drinken met mensen die je dierbaar zijn. Met Emmy en Reynaud drinken we af en toe een prachtige fles wijn juist omdat zij zijn wie ze zijn. Juist omdat ik me bij hen zo welkom voel, wil ik die pareltjes met hen delen. Ik moet zomaar denken aan Roel en Karin. Toen zij hoorden dat ik ziek was, kwamen zij heel snel bij ons op bezoek (ik spreek over het jaar 2007) en Roel was naar de slijter gegaan en had een enorm mooie dure, geweldige fles champagne gekocht voor mij, voor ons. Als symbool voor onze vriendschap, voor onze band. Geweldig en hoe fijn is het, dat juist deze twee mooie mensen, zomaar op mijn verjaardag weer bij me waren. WoW...en die champagne, die was goddelijk! Binnenkort gaan we met elkaar heerlijk dineren, om te vieren dat onze vriendschap er is. Al zo lang...al ruim 21 jaar. Roel en ik leerden elkaar kennen bij ADP. Geweldig wat een tijd... Ik lees net een interview en hierin staat - verdrinken in een zee van tijd, al is het maar voor een dag - en zo voelt deze dag nu al voor mij. Ik verdrink even in een zee van tijd. Ondertussen hoor ik allemaal geluidjes, en dat zijn emails die binnenkomen...en ach, die beantwoord ik zo dadelijk weer. Nu nog even genieten van die ' zee van tijd '. Ik gun het jou ook...zomaar eventjes een zee van tijd hebben, om te doen, waar je zo gelukkig van wordt. Om stil te staan bij wie je bent, en wat je dromen zijn. En om je af te vragen wat jij nu even nodig hebt. Rust, even niks, even achterover leunen misschien...kijk maar. En vergeet vooral niet ervan te genieten...dag!