Lieve mensen, het is weer zo gezellig in huis. Hoe vervelend ik het ook vind, dat ik weer een jas aan moet als ik naar buiten ga, hoe heerlijk ik het vind, als de sfeer in huis, warm en gezellig is. Kaarsen aan, mooie kersttakken, kadootjes onder de wijntafel, kortom, het is de opmars naar de kerst 2018. Kerst in Wassenaar met de familie van Annemarie en met Joke. Hoe fijn kan het zijn. Gezellig, warmte, mooi glas wijn, en goed samenzijn. Goed samenzijn is ook weer zo het kenmerk van de afgelopen week. Een werkelijk uniek kerstdiner met RAB Utrecht, helemaal verzorgd door Leny en Cobie, in het o zo gezellige huis van Leny in Huizen. Een mooie lange tafel, met menu kaarten en een meer dan uitgebreid kerstdiner. Samenzijn, met mooie herinneringen, die we deelden met elkaar. Je herinnering aan een voor jou bijzondere kerst. En ik vertelde over de laatste kerst van mijn moeder, in 2002, toen Noor, die toen nog heel klein was, op haar blokfluit kerstliedjes speelde voor oma. Mijn moeder op haar sterfbed en nog genietend, met van die al diepliggende ogen, van haar enige kleinkind. Emotievol, want het was de laatste kerst, als voltallig gezin, met en een vader en een moeder. Op 7 januari 2003 overleed mijn moeder. 70 jaar was ze. En wat was ze nog bij ons, tijdens haar laatste kerst. Een emotievol moment, omdat er met het overlijden van een ouder, altijd dingen veranderen daarna. De familie samenstelling is anders, verhoudingen liggen anders. En in 2003 werd ons leven dus anders. Een prachtige uitvaart, vanaf de boerderij, waar mijn moeder opgebaard stond in de serre. Al heel vroeg in de ochtend, soms al om half zes, zat ik naast haar kist. Luisterde ik naar muziek en zag ik de zon opkomen, de lucht soms mooi gekleurd, en mijn moeder had haar rust gevonden. En nu, 2018, 16 jaar later alweer, zit ik op deze vroege zaterdagochtend nog na te genieten van het samenzijn met mijn kleine team. Waarbij we aan de hand van een kaartspel, met elkaar terugblikten op het jaar 2018 en vooral vooruit blikten naar het jaar 2019. Een jaar waarin voor een ieder van ons, alles open ligt. Iedereen maakt een eigen keuze, in een tijd waar veel zaken onzeker zijn. Gisteren op de radio hoorde ik dat onze economie, en vooral de groei van onze economie, tegen grenzen aan loopt. En hier ligt een uitdaging, wat doe je als je tegen je grenzen aan loopt. Welke keuze maak je dan. Ik zelf merk, dat ik af en toe wat om me heen kijk. Dat ik me niet wil laten beperken. Niks nieuws voor mij geloof ik, zo leef ik al mijn hele leven toch...ik heb het gevoel, dat ik op die hele hoge duikplank sta, al vier keer naar voren ben gelopen, gekeken heb, hoe hoog ik sta, hoe diep mijn sprong zal zijn, en ik weet, dat ik ga springen in 2019. Echt heel ver springen. Dat ik prachtige nieuwe mensen mag gaan ontmoeten, en zorgvuldig zal zijn, in het behouden van al die mooie mensen, die ik ook hier in Wassenaar weer heb mogen ontmoeten. Ik voel, dat ik ook mijn eigen grenzen weer ga vinden. Mijn trainingen gaan weer van de grond komen, langzaam aan, afgelopen week met de Politie, fijn. Ik hou van dit soort momenten. Van zien, wat ik zelf kan, waartoe ik in staat ben. En waarheen dit mij kan brengen, geen idee, werkelijk geen idee. Gisterenavond bezoek van Suus. Fijn, vertrouwd en oh wat een sterke vrouw. 8 december alweer een jaar geleden overleed haar partner, haar lief, Ad. En gisterenavond dronken wij hier wijn met elkaar, en was het fijn, om samen te zijn. Een jaar geleden, gingen we naar t Harde Annemarie en ik. En nu willen we nog wat verder weg gaan wonen. In Drenthe. Spannend. Ontwikkelingen rondom ons huis, soms wat stagnerend, maar dat maakt niet uit. Als je iets echt wilt, dan ga je het bereiken, geloof me. Afgelopen week was ook het afscheid nemen van collega's, met wie je al die 9 jaar hebt mogen werken. Elkaar omhelzen, bedanken en weer verder gaan. In de wetenschap, dat je sommigen nooit meer zult ontmoeten. En anderen wellicht weer wel, ach ook dat hoort bij het leven. Nog eens achterom kijken, met een glimlach herinneren, soms iets mooi verpakken, het een plekje geven en weer doorgaan. Blik vooruit, het leven ligt nu voor je. En vandaag, ja vandaag ga ik naar Zeeland, naar mijn nichtje. Heerlijk, ik kan nu al genieten van de wandeling op het strand, bij de vuurtoren. Kijken over de Westerschelden, naar de lichtjes van Vlissingen, praten over alles wat er is, en vanavond heerlijk dineren in ons Etablissement 1880 in Groede. De plek waar ik met Emmy en Reynaud, met Annemarie samen, ben geweest en heb genoten. Heerlijk, de plek ook waar nicht en ik, de eigenaar van de wijngaard en olijfgaard in Italië hebben ontmoet. Zouden we dan in 2019 echt druiven en olijven gaan plukken. Nog steeds een wens van me, letterlijk met je knipschaar door de wijngaard. Hard werken, oogsten en de geur van wijn doorleven tot in iedere vezel. Hoort wel bij Levenskunst he...maandag zijn mijn visitekaartjes klaar. Oh wow, zo fraai geworden. Met het pure logo, gemaakt door Annemarie. Een logo waar je goed naar moet kijken, want dan zie je zoveel. Je ziet de paraplu voor de bescherming, je ziet de knipoog naar het leven, je ziet het wijnglas dat we gebruiken, om een toast uit te brengen op het leven. Je ziet de richting en de trap, de weg van het leven. In de bijgevoegde afbeelding, is de achtergrond te geel, maar ik deel vast met jullie mijn nieuwe logo - Anita van Loon - Levenskunst - dat is de stap voorwaarts.
oh ja, en dit was het eerste concept. In het echt, is het nog iets aangepast. Wordt vervolgd...
En langzaam aan, ga ik deze blog afsluiten, en wil ik jullie nog wat meegeven. Gewoon een boodschap, zomaar, omdat het deze donkere dagen zijn, voor de kerst. De dagen, waarop er zoveel langskomt, wat soms raakt, of pijn doet. Maar vooral ook, omdat je juist deze dagen, met elkaar samen, heel veel fijns kunt doen, door dichtbij elkaar te blijven. Door elkaar vast te houden. Of uit te nodigen, juist nu. Dan ben je niet zo alleen.
En André junior zou zeggen 'leef, alsof je het laatste dag is, leef!' Lieve mensen, ik wens jullie allen een prachtige kerst, ook een mooie weg daar naar toe. En of je nu in je huispak, lekker films kijkt, of in smoking champagne drinkt met je vrienden, of alles wat daar tussen zit, heb het gewoon goed. Geniet, en zie je het even niet meer zitten, bel maar aan, op nummer 10. Er is altijd wel een hapje, drankje, of een lekker muziekje. Een spelletje, de sjoelbak staat klaar, of iets anders. Dag, take care. Bedankt, dat je er bent. Altijd weer. Liefs, voor jou, en jou...voor iedereen! Fijn weekend!
