Gisteren was Chea hier zo rond een uur of tien. En na een kop koffie en thee (Chea dronk de thee!) vertrokken we richting Nieuwegein. En het was goed om daar te zijn, ik heb ongelooflijk veel collega's gesproken, gezien en dat voelde goed. Zaken uitgesproken die in de lucht waren blijven hangen, kortom er is veel gebeurd, gesprekken gevoerd, en een lange vergadering bijgewoond, en uiteindelijk afgesloten met een etentje...en ik was om kwart voor negen weer thuis. Moe, maar voldaan. En eigenlijk voelde het zo goed daar weer te zijn, maar vooral dat ik in staat ben dit weer te kunnen doen. Ik bemoeide me vanzelf alweer met allerlei de discussie, en toen hoorde ik 'She's back...' geweldig...ik voelde een glimlach op mijn gezicht!
En ondertussen kreeg ik een smsje van Rosanne, dat ze een 8,5 had voor haar boekbespreking. Super he...en ook kreeg ik allemaal lieve smsjes van mensen die mij succes wensen voor de MRI van vandaag en die voor mij gaan duimen. Dank jullie wel allemaal. Het liggen in zo'n tunnel is altijd een gekke ervaring, vooral ook omdat je je realiseert dat de uitslag zo belangrijk is.
Voor nu veel liefs, een dikke zoen
Anita
