Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 5 juli 2007

Na het eten naar bed....tv kijken, heerlijk....

Moe, moe en moe....deze kuur is een soort klaagzang van mijn kant. Ik merk ook dat ik mopper en niet meer zo heel blij ben. Gaat ook weer over, ik heb net in de agenda al mijn kuren uitgeschreven en dacht steeds 'oh dat is al de 7e, of oh dat is al de laatste kuur....'. Dus ik probeer me te focussen op het einde van de rit. Gisterenavond na het eten, wat wel lekker smaakt gelukkig...was ik zo moe, dan kleed ik me uit en ga weer naar bed, heerlijk...lekker tv kijken, wel ongelooflijk saai, Annemarie komt dan ook lekker vroeg en dan kijken we samen een aantal programma's. Ik keek bijna nooit tv, moet je nagaan. Af en toe een bokswedstrijd, af en toe een documentaire, maar nu kijk ik van alles.
Gisteren was een programma over schilderen, drie totaal verschillende kunstenaars maken een portret van een bekende Nederlander. Echt heel leuk om te ziek, zeker voor Annemarie.
Annemarie gaat een schilderij maken van mijn kale kop...ik ben heel benieuwd, we hebben een serie foto's gemaakt...en ze heeft een ernstige foto uitgezocht. Spannend he...

Uiteindelijk heb ik om twaalf uur nog wat gele vla gegeten (vind ik ook echt eten voor een patient, mijn moeder nam haar medicijnen altijd in met gele vla, dit doe ik nu ook....)en toen heb ik uiteindelijk een slaaptablet genomen. Dat is heerlijk, daar wordt je rustig van, dan ga je als het ware in een roes naar het toilet, en je slaapt direct weer in.
Vanmorgen belde Rosanne ons wakker...ze komt vanmiddag een paar uurtjes naar haar mama toe. Fijn is dat voor zowel Annemarie als Rosanne. Ingewikkeld proces die kinderen, met name voor Annemarie. Ze gedijen op het oog goed, de ene week hier, de andere week daar. Soms merk je aan een uitspraak van een van de twee meisjes, dat het voor hen ook ingewikkeld is. Maar kinderen zijn loyaal naar beide ouders toe, altijd weer en dat is heel mooi om te zien.
Soms merk je aan Annemarie hoe ingewikkeld het voor haar is. Ze heeft soms geen idee wat haar meiden aan het doen zijn. Ze wordt dan wat stilletjes en heeft de neiging zich terug te trekken. Daarbij ben ik erg kritisch naar de materiele manier van opvoeden van deze twee meiden. Ze krijgen iedere twee weken wel iets 'merkachtigs' en dat lijkt alleen maar toe te nemen. Een gesprek hierover is niet mogelijk, dus je staat met je rug tegen de muur. En de kinderen vinden het ondertussen heel normaal. Lastig onderwerp. Maar schijnbaar niet te veranderen op dit moment.
En op zo'n moment sta je erbij en kijk je ernaar. En dan zijn we weer terug bij de situatie van vandaag. Ik kijk naar buiten, zie ongelooflijk veel regen naar beneden komen, veel blad en bloemetjes van onze boom de Catalpa (schrijf ik dit goed zo..)vinden we iedere dag op ons terras en de zon die er doorheen schijnt. Die langzaam aan op zal rukken als ik de nieuwsberichten mag geloven....en die ons het weekend wat mooie momenten zal brengen. Als je naar die regen kijkt, dan denk ik aan vroeger op de boerderij. Als het in de zomer regende, dan mocht ik in mijn bikini in de regen spelen, heerlijk was dat...zo'n mooi zomers buitje op je blote bast...lekker door de tuin rennen en zeiknat worden. Lijkt me nog wel een keer lekker...nu kletst die regen op je kale kop, koud is dat zeg. Ik moet steeds aan al die kale mannen denken, want dat haar dat mis je wel hoor!

Genoeg voor vandaag, het gaat nergens over. Een mooie dag, ik ga ontbijten, douchen en kijken of Annemarie en ik een kopje koffie/thee ergens kunnen gaan drinken. Gezellig vind ik dat.
Dank voor alle lieve, wijze, adviserende reacties. Ik krijg ook af en toe mails met aanvullingen, heerlijk!
En veel zon de komende dagen..........Anita