Intensieve week achter de rug!

Deze week was (en deze week is nog niet afgelopen) meer dan intensief. Volle lange dagen, een werkelijk indringend prachtig symposium over 'Zelfdoding, praat er over...'in het prachtige crematorium Daelwijck in Utrecht. Een werkelijk unieke vorm van samenwerking, tussen bedrijf, vrijwilligers en inleiders. Een gezelschap van ruim 250 mensen, was naar Utrecht gekomen om met elkaar ervaringen te delen rondom het zo precaire onderwerp - zelfdoding -. Ongekend, wat een avond. Openheid, kwetsbaarheid, emotie en indrukwekkende inleidingen, denk aan Viktor Staudt, Jan Mokkenstorm, Daniëlle Pascal onder inspirerende leiding van Daan Westerink, werkelijk geweldig! Ik was daar aanwezig als manager van de Vereniging Yarden en ik was onder de indruk, van ons bedrijf, onze Vereniging. En met grote regelmaat denk ik dit. Toen ik gisteren een groep collega's mocht trainen in het kader van de opleiding 'Succesvol Leiderschap' benoemden wij met elkaar, wat een mooie organisatie Yarden is. Om bij te mogen horen, bij te mogen zijn. Om je kwetsbaarheid te mogen tonen, maar ook omdat we met elkaar in staat zijn, zoveel te delen. Vanmorgen een hartstikke leuk gesprek in Rotterdam Zuid over het Nationale Integratiediner, op 12 oktober dit jaar. Super, hoe wij hier ook weer met elkaar optrekken. En zojuist een telefonisch interview voor het blad Mix, een blad over religie, en toen ik in gesprek met deze redacteur, vertelde wat wij in Amsterdam Zuidoost aan het doen zijn, werd ik zomaar weer razend enthousiast! En nu zit ik aan tafel, buiten hoor ik het draaiorgel op straat, een Nespresso naast me en het Parool. Het paasweekeinde staat voor de deur. En zomaar heel even dacht ik terug aan de boerderij, aan vroeger. Zoals ik eigenlijk best vaak doe. Want ook net in het telefonische interview kwam ik weer met een citaat van mijn moeder. Dus die ouders, die mooie boerderij, die prachtige herinneringen, die draag ik bij me. Want Pasen op Flakkee was net zoals Kerstmis op Flakkee, altijd een hoogtepunt. Met mooie gedekte tafels in de eetkamer. Met het tafellinnen en het zilveren bestek, waar mijn broer Arie nu denk ik mee eet, want hij heeft al deze prachtige stukjes herinnering in zijn bezit. Met verse eieren, net gehaald bij de kippen in de kippenren. Misschien wel een zelf geslachte kip op tafel, want ook dat hoorde bij die boerderij. En deze Paasdagen een prachtige paasbrunch met mijn schoonouders, Emmy en Reynaud en de meisjes. Heerlijk, fijn en gezellig hier in Wassenaar. Dus rituelen worden opgepakt en daar doen wij nu ook zelf iets mee. Samenzijn met je familie, ook al is de mijne teruggebracht tot een of twee, het doet er niet toe. Familie leeft voort in je hart. En ik glimlach nog met regelmaat, als ik denk aan mijn familie, mijn ouders, mijn tante Tanneke en oom Wim, of mijn nicht Anne. Pfffft...ik was haar verjaardag vergeten. Door dat hele gedoe met Schoonhoven. Ja mijn Schoonhoven komt op Funda terecht, gaat in de verkoop. Ik ben zo benieuwd. Ik gun iedereen die daar gaat wonen, net zoveel liefde toe als ik daar in dat schitterende pand gevoeld en ervaren heb. Mijn hart klopt nog steeds in Schoonhoven en zal dit altijd blijven doen. Wat een geweldige plek. Dus nieuwe koper geniet ervan en voel dit. Ik heb de afgelopen weken schoongemaakt, geklust, gewerkt, tot ik niet meer lopen kon. Spullen verkocht en soms nog steeds. En nu, nu mag ik even uitrusten. Ik was zo moe gisterenavond, echt werkelijk heel erg moe. Zo meteen een kadootje kopen want vandaag is Simone jarig en zondag Jannie, mijn beste vriendinnetje...en dat betekent, leuke lieve kadootjes kopen. Fijn...he...het orgel is er vandoor, best fijn hoor. Want een draaiorgel is leuk, als je er langs loopt. Maar niet onder je raam...haha. Ik grinnik terwijl ik dit schrijf. Lieve mensen, vanmorgen reed ik in de auto naar Rotterdam Zuid, was veel te vroeg, want geen kip (leuk met de Pasen voor de deur) op de weg, en ik zat zomaar weer te genieten. Van fijne muziek, van de mensen om mij heen, en realiseerde me weer, hoe fijn het leven is. Gisteren had ik zo'n prachtig kwetsbaar moment in mijn groep twee van 'Succesvol Leiderschap' en dat komt omdat ik me zo veilig voel. Hier en bij Yarden en in mijn hele leven eigenlijk. Alsof er een soort rust over mij is gekomen. Ik voel ook, dat die rust bezit van mij mag nemen. En dat ik intens kan genieten, van mijn team bij Vereniging Yarden. Van de lol die ik ervaar met mijn collega's. Van de zomaar mooie ontmoetingen op een symposium, of zomaar dat mooie gesprek zojuist aan de telefoon. Rijkdom is voor mij zo'n ander begrip geworden. En weet je, ik ben volgens mij steenrijk, echt waar. Want ik mag zomaar dit leven leven..dikke zoen!