Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 26 augustus 2018

59 jaar voelt alsof het leven nog maar net begonnen is!!

En zo is het maar net! Jarig zijn is altijd al een feestje geweest. Als klein meisje, moest ik blijven liggen in mijn bedje, tot het tijd was om eruit te gaan. Maar oh wat was ik nieuwsgierig, wat wilde ik graag weten, wat mijn cadeau zou zijn. Wie zou er komen, zou ik veel krijgen. Geweldig! En nu, 59 jaar jong, voelt het eigenlijk nog steeds hetzelfde. Hier in huis, verzamelen we post, pakjes etc. en als je dan wakker wordt, dan krijg je kaartjes, cadeautjes, de bloemen zijn gisteren al gekomen, ongekend mooi en het voelt als rijkdom. En dan is dit pas het begin van de ochtend. Ik zit hier in mijn zwarte polo met mijn Nespresso en lees alle lieve wensen, via Facebook, LinkedIn, mail, app, soms nog sms, kortom ik voel me omringd, door mooie en liefdevolle wensen. Uit allerlei hoeken, uit allerlei periodes uit mijn leven. Vroeger en nu. Vanuit verschillende werkgevers, en terwijl dit mij allemaal overkomt, speelt er van alles in mij en komen de herinneringen terug. Mooie herinneringen, aan wat ooit allemaal was. Mijn jeugd, mijn ouders, mijn opa en oma, mijn broer, mijn familie in Zeeland. Het handschrift van mijn nicht lijkt op het handschrift van haar moeder. Mooi hoe je, als je ouder wordt, stil staat bij al dit soort prachtige herinneringen. Mijn verjaardagsfeestjes op de boerderij. Ik moest ook altijd dat meisje uitnodigen van mijn moeder, die nooit werd uitgenodigd. Ik snapte er niks van. Maar ik haalde het niet in mijn hoofd het niet te willen. Mijn moeder was streng. Had een geweldig gevoel voor haar medemens. En vooral voor mensen die het anders hadden dan wij. Meer armoede, of minder gezelligheid, kortom, voor mijn moeder was iedereen gelijk. En haalde je het niet in je hoofd, om je meer te voelen, dan iemand anders. Dus dank je wel mam, voor dit prachtige cadeau. Ik heb zo zielsveel van je geleerd, ik heb je vervloekt als meisje, omdat je zo 'netjes' was, omdat ik me altijd voor moest stellen. Een cadeautje mee moest nemen. Mijn zakgeld moest delen, mijn rolletje snoep ook. Pffft wat baalde ik van jouw correctheid en wat ben ik nu blij, dat jij mijn moeder was. 59 jaar geleden bezorgde ik je een hernia, althans dat hoorde ik later, doordat er zo'n lekker bolle baby geboren werd. Dank je wel, dat jij mij dit leven hebt gegeven. Ik heb er werkelijk geen seconde spijt van. Ik voel me rijker dan een koning, door jou en natuurlijk mijn vader. Doordat jullie mijn ouders zijn. Dus dank je wel zeg ik tegen jullie op mijn 59e verjaardag. Dank je wel voor je rechte rug, heb ik vast van jou geërfd. Dank je wel voor je moed, je zuivere geweten. Dank je wel voor al die wijsheid, die ik zo af en toe in kan zetten. Nee heus niet altijd. Ik doe ook heel veel dingen, waar jij je nu nog boos om zou kunnen maken. Ik drink soms wel een glas wijn, en soms ook een te veel. Ik rook niet nee. Ik gebruik geen drugs. Maar ik ben geen heilige. Lijk soms wat teveel op mijn vader. Maar daar hield je ook zielsveel van. Dus dat zit wel goed. En dus op mijn 59e verjaardag, zit ik hier te mijmeren, draai ik melancholische muziekjes, voor mezelf. En voel ik de rijkdom van het zijn, van een echte van Loon. Of ik nog voornemens heb? Nee, gewoon vooral maar leven. Mooie mensen ontmoeten, omhelzen, wijntjes drinken met elkaar, genieten, vooral dat, genieten. Van alles dat er is. Van mijn gezondheid, en er zijn voor mensen, die het even niet zelf kunnen. Om die gewoon even een shit tijd hebben. Maar ook lachen, totdat ik in mijn broek plas bijna. Hard werken. Lol maken. Elkaar de hand reiken, straks mijn hand als een beeld hebben, ja ongekend he...wat een cadeau!Dus vandaag, 26 augustus 2018, wordt zomaar een supermooie dag. Ik ben er klaar voor. Gefeliciteerd he van Loon!