Zomaar nog wat gedachten delen...

Het is een beetje een soort van naspurt naar de zomer toe....de agenda is gevuld tot het laatste moment. Veel afspraken, ontmoetingen en gesprekken die volgen. En zomaar tussen dat alles door, las ik mijn herinneringenboek - een boek dat ik gemaakt heb nadat mijn moeder is overleden. Ik zag haar kist, de bloemen en de linten en ik las de vele mooie woorden die men geschreven heeft nadat haar leven voorbij was. Vanmorgen in de Samaritaan zag ik Loes Gebraad. Een vrouw, met wie ik vroeger als kind op de zondagschool heb gezeten. Haar moeder was een trouwe bezoekster van mijn moeder, tot het laatste moment van haar leven. En Loes kookte vandaag voor mijn vader...leuk is dat toch weer. Hij zwaaide toen hij haar zag...ook zie ik daar Annette, de fysiotherapeute. Een leuke vlotte vrouw, die geintjes maakt met mijn vader. En daar stond hij dan, tussen twee balken in, vastgehouden door twee therapeutes, helemaal doorzakkend en niet goed recht komend. Normaal gesproken moet hij in de spiegel kijken naar zichzelf...vandaag hoefde dat niet! We ruimen onze zolder op....we maken het mooi daar. Met een betimmering en wat Velux dakramen. Wat lichter, wat ruimer. Ik heb er wel zin in. Alles fris en mooi voor de zomer begint...
zodat je als je straks in de winter onder de zonnebank gaat, je de luchten boven je kunt zien. Zodat deze ruimte straks bewoonbaar is en blijft. Heerlijk...dan kan mijn broertje als hij een keer komt logeren, ook gewoon slapen in een fijne ruimte!
Weet je wel hoe heerlijk het is, om zomaar even niets te hoeven...om te genieten van de wind, het groen van de tuin...en lekker een boekje te lezen...deze dag, waarop de familie van Loon de sleutel van hun boerderij heeft overgegeven aan een nieuwe familie, eindigt mooi en rustig! Met een herinnering aan mijn moeder, met een beetje aandacht voor mijn vader...kortom, met zomaar tijd voor elkaar! Voor mijn liefste Annemarie, dit weekend was een beetje van ons, en voor ons...omdat we even quality time samen moesten hebben! Heerlijk....Anita

Muziek en dansen....even onbezonnen genieten....

Zaterdagochtend stond tot een uur of een in het teken van opruimen bij Yarden, en toen ik rond twee uur thuis kwam, hebben we ons omgekleed en zijn we met de trein naar Den Haag gegaan. The Hague Pride...en in een prachtig zonnetje hebben we genoten van Betty, een swingende rockband met drie knettergekke leuke vrouwen! Daarna kwam Willeke Alberti, de moeder van de homo-wereld is haar bijnaam en aansluitend geweldig swingen met JImmy Sommerville, heerlijk...daarna een kopje koffie bij Des Indes, wat kan het leven toch heerlijk zijn! Meezingen, meedansen, gewoon eventjes helemaal niks...
En oh wat was ik moe, dus gisteren was het uitslapen, heerlijk zomaar uitslapen en niks hoeven. Ik had enorm veel last van mijn rug en wilde zomaar vrij zijn...want vrijheid is een kostbaar goed, daar ben ik nu wel achter! En gisterenavond gingen we, een beetje moe, nog even op de fiets naar het Jazzfestival in de Voorstraat van Voorschoten. En toen we daar met wat mensen stonden te praten, zag ik vaag een bekende..iemand van vroeger, de zangeres van een band genaamd Zabumba...een swingende braziliaanse band, heerlijk...en weet je wie dit was....Mieneke Demirdjian. Een zus van een jeugdvriendinnetje van mij, geweldig...en dus stonden wij zomaar te dansen in de Voorstraat en met ons dansten heel veel mensen mee. Heerlijk gewoon...dus ook de zondag stond in het teken van de muziek!!! En vanmorgen weer heel vroeg op, want om half tien stond gepland dat ik de sleutels van de boerderij zou overhandigen aan David. De nieuwe bewoner...een gek gevoel, nog even ben ik alle schuren door gelopen, de tuin in, het huis door...en toen liep ik de trap af en daarmee sloot ik weer een hoofdstuk uit mijn leven af! En na bij mijn vader te zijn geweest en met hem mee te zijn gegaan naar de fysio, kwamen wij weer terug in Voorschoten. Zomaar thuis, een beetje voetbal kijken, 2-0 gewonnen die jongens en nu ga ik zomaar een beetje slapen geloof ik, onder de zonnebank...want iedereen roept maar hoe wit ik eruit zie. En dat gaan we dan maar eventjes veranderen....slapen en bruin worden! En weet je als je deuren achter je kunt sluiten, dan gaan vanzelf weer nieuwe deuren open....laat het maar komen zoals het komt! Een fijne dag gewenst....met liefs, Anita