Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 4 februari 2013

Drukte...ongekend wat een drukte...

En hoe gek is het, als je werkt in de wereld van de uitvaart, dat een periode van drukte een soort dubbel gevoel bij je achterlaat. Want dit weekend en ook vandaag weer, is het onvoorstelbaar druk. Blijkbaar is deze tijd van het jaar, dit gekke klimaat hier, nu een hoogtepunt als het gaat om het sterftecijfer. Maar nog meer bizar vind ik, dat het jonge en oude mensen zijn. Dat er mensen zijn die jonger zijn dan ikzelf, die overlijden en mensen die hun leven achter de rug hebben. En mijn team, mijn team werkt fantastisch. Zij dragen dit werk zodanig uit, dat ik er stil van ben. Wat een team, wat een pieken in het werk! En hoe mooi wordt dit allemaal opgevangen. Ook voor en achter de schermen, zie ik schitterende dingen gebeuren. Mensen die elkaar opvangen en bij staan. Mooi...
Zelf zit ik hier een beetje achter de schermen te werken, geen Boonstra, want ik vind niet dat ik naar een interessante lezing kan, als het hier druk is en mensen door blijven gaan tot laat. Goed voorbeeld doet goed volgen toch...
Ik merk ook dat ik weer stevig ben, mijzelf weer zie staan, en mezelf mijn rol zie pakken en herpakken. En dit is ook wel nodig. Want als ik mijzelf zie, dan ben ik wel een beetje trots. Trots op wat we aan het doen zijn hier en thuis. Trots op mijn leven, mijn liefde...en als ik mijzelf dan weer zie fietsen gisteren, pal tegen de wind in...dan ben ik zo blij, dat ik hiertoe in staat ben. Dat mijn lijf weer meedoet en met dat lijf, ik dus ook...
Ik heb hier op mijn kantoor een soort hoekje met mooie herinneringen, een kaart met een tekst 'dank je wel dat je in mijn leven bent', een tweetal boeddha beeldjes, een hart onder de riem, en een gelukspotje...grappig woord. En al die dingen bij elkaar, die staan heel dichtbij mij, allemaal cadeautjes van mensen die ooit in mijn leven waren, en sommigen nog zijn. Van mensen met wie ik iets heb, of iets had...en het mooiste wat hier hangt is mijn tegeltje van Paulo Coelho - Ieder moment van een zoektocht is een moment van ontmoeting - een tegeltje...wat zo kenmerkend is voor dit leven. Want ik hou zo van dit soort teksten, omdat ze zo simpel zijn, zo waar.....
Ik heb thuis ook dit soort hoekjes, het hoort zo bij mij...zo heb ik bij mijn bed, een hoekje rondom mijn moeder...een steentje, een doosje, een foto...hoe leuk is het niet, om dingen te koesteren. Gewoon kleine dingen die je leven zo mooi maken....dag, terug naar mijn drukte, dit was mijn meditatie momentje....
Grappig tante Anita vindt het maar gek, dat ik het klooster in wil, en ze zei 'ik mediteer wel hier thuis, in de slaapkamer'. Ja ieder doet het op zijn eigen wijze...en ik wil dolgraag dat klooster in! Lekker stil...lekker zijn...Anita